Pagina 5 van 5

Re: Leven zonder kinderen

Geplaatst: 10 juli 2019, 16:04
door Katt
Dag allemaal,

Even mijn hart luchten. Het is weer een zware dag.
Wij zijn gestopt met de behandelingen. Maar wat verlang ik naar een kind. Naar het mama-zijn.
Het maakt me zo verdrietig.
De hoop blijft nog altijd, iedere maand opnieuw. Misschien lukt het ons toch? Ik wou dat ik er meer rust in had.

Re: Leven zonder kinderen

Geplaatst: 12 juli 2019, 13:26
door Jido
Katt schreef:
10 juli 2019, 16:04
Dag allemaal,

Even mijn hart luchten. Het is weer een zware dag.
Wij zijn gestopt met de behandelingen. Maar wat verlang ik naar een kind. Naar het mama-zijn.
Het maakt me zo verdrietig.
De hoop blijft nog altijd, iedere maand opnieuw. Misschien lukt het ons toch? Ik wou dat ik er meer rust in had.
Hey Katt

Ik ben nog volop in behandeling (reeds 2jaar in medisch circuit), dus over het stopzetten van behandeling kan ik niet meespreken... Ik zag dat je in het iui-clubje zat. Zijn jullie al verder gegaan naar bvb. IVF / ICSI?
Dit is natuurlijk een vraag, zonder uw voorgeschiedenis te kennen, maar als ik uw berichtje lees is de drang er sowieso nog en ik vroeg me af of dit misschien geen opties zijn voor jullie? Het zijn ook geen tovermiddelen, maar afhankelijk van het probleem kan er al veel meer bekeken worden dan met gewone inseminaties.
Ik hoop dat jullie er toch nog mogen in slagen om jullie wens in vervulling te laten gaan!

Veel sterkte!

Re: Leven zonder kinderen

Geplaatst: 15 juli 2019, 21:03
door Katt
Hey Jido, dank je voor je reactie!!
Na drie pogingen inseminatie stelde de gynaecoloog voor om IVF op te starten. Ik was op dat moment op, en moest naar de psychiater. Zij raadde aan om even een rustperiode in te lassen. Dit is nu al verschillende maanden geleden. Het gaat nog altijd niet stabiel genoeg en ik heb zoveel vragen rond IVF (hoe zit het met ethiek? Hoe ver wil en kan ik gaan?)
Dus we hebben besloten om het zo te laten. Maar ik vind het geen gemakkelijke beslissing. En verlang zo naar een kind.

Ik wens jou ook een Wondertje toe!

Re: Leven zonder kinderen

Geplaatst: 19 augustus 2019, 13:32
door blauwoogje
Hallo, ik wil even een hart onder de riem steken voor al wie besliste om te stoppen en zonder kinderen verder te gaan.
Ikzelf heb vrede genomen met de beslissing om te stoppen met het hele circus.
Na 4 jaar intensieve behandeling op de fertiliteit in Gent, hebben we beslist er mee te stoppen.
Ik werd in 2016,2017,2018 én 2019 zwanger, zowel natuurlijk, via IUI, IVF en uiteindelijk ICSI. Telkens draaide de zwangerschap rond 9 weken uit op een miskraam. Los van de miskramen onderschatten mensen dat daartussen ontelbare mislukte IUI, terugplaatsingen, een buitenbaarmoederlijke zwangerschap enz...zitten. Wij hebben de kaart van het leven getrokken en kiezen voluit voor dat andere leven, waar ik op den duur ook begon naar uit te kijken. En eigenlijk ben ik best gelukkig nu. Ook al ligt de beslissing slechts enkele maanden achter ons en hebben we nog 2 cryo's in de diepvries. We hebben afgesloten (mijn man gaat voor een vasectomie, dus we menen het echt)
Wij hebben het zo gehad en geloven er niet meer in. Ik heb een afwijking in mijn auto-immuunsysteem waardoor op het einde ook cortisone werd toegevoegd aan alle andere troep. Toen ik in juni een vierde miskraam moest slikken, werd voor mij duidelijk dat mijn lijf het niet kan. En dan denk ik dat alle energie nu naar aanvaarden moet gaan. En ons leven een andere wending geven. We hebben veel humor (schotel zeevruchten bestellen?- aha dat kost minder dan een boekentas, een boottochtje extra op reis? -dat is minder dan een maand crèche, laat ons een ticket Thailand booken ipv pampers in te laden)...enz. Uiteraard is dat een beetje flauw, maar het houdt de humor er in en doet je anderzijds ook wel beseffen wat het leven allemaal in petto heeft zonder kinderen. Want dat is er ook, en hoe?! Wij zijn dus oprecht gelukkig nu en af en toe slaat het verdriet keihard toe. Maar dat is ok. Dat laten we dan over ons heen gaan. En ook dat gaat weer over. Ik bereid me voor op een leven vol vlagen van dat verdriet. Maar het is niet anders. We focussen op alle lotjes die we wél hebben getrokken in het leven. En dat ene, heel erg grote lot hebben we niet. Helaas. Maar ik leerde om de dingen in het leven die we in de hand hebben, naar onze hand te zetten. De dingen die we niet in de hand hebben, moeten we aanvaarden. En dat lukt. Dankzij al die andere lotjes die we wél hebben getrokken. We gaan reizen, tijd steken in familie en vrienden, in elkaar, ons huis, het leven dat we willen leiden, nu we weten dat het zonder dat kind zal zijn. Moeilijk? Natuurlijk! Maar moeilijk gaat ook. Echt. Ik wens iedereen mijn veerkracht toe.
Groet,
Griet