Mijn verhaal, even mijn hart luchten

xxmirxx
Berichten: 9
Lid geworden op: 24 mei 2013, 11:15

Bericht door xxmirxx » 23 augustus 2013, 12:56

Pfff het is weer eens tijd om naar dit forum te surfen, soort van troost te zoeken.


Ik zit er nu weer helemaal doorheen.
Gemiddeld heb ik zo'n cyclus van gemiddeld 31 dagen.
Op de 36e dag was ik deze keer nog steeds niet ongesteld.
Zelfs bij mijn man ging een glimpje hoop groeien.
Maar helaas, vanmorgen, toch weer ongesteld.
Ik heb de hele dag alleen nog maar gehuild. Mijn man is op het werk en weet het nog niet.
Ik voel me zo klote... weer...

Ik trek het gewoon niet meer.

Door die hoop lijk ik iedere keer zo'n slachtoffer te worden van mijn eigen gevoelens.
:oops:

Nessatje
Berichten: 385
Lid geworden op: 5 juni 2011, 20:00

Bericht door Nessatje » 23 augustus 2013, 13:20

...en ook al hou je je jezelf iedere keer voor ogen om niet meer te hopen, toch doe je het weer é? Stiekem, niet luidop, maar diep binnenin toch een klein beetje hopen dat jij eens diegene mag zijn waarbij het "plots, als bij wonder" toch gebeurt.

Ken dat gevoel... En de ene maand lukt het beter om de teleurstelling te doorstaan dan de andere.
En dan was je nog paar dagen 'overtijd'. Goh, zal wel dat jullie dan zeker begonnen te hopen. Is menselijk é, zolang de kans op natuurlijke zwangerschap niet nihil is, kan je dat niet uitsluiten volgens mij.
Tenzij je er zelf voor zorgt dat er niets kan gebeuren met pil e.d.
Ik kan het momenteel nog tamelijk plaatsen iedere maand, dus hier laten we het nog even zo. Maar als de moment komt dat iedere maand die hoop zo ondraaglijk wordt...
Dan is er wel geen kans meer, hoe klein ook.

Zucht, 't zijn allemaal beslissingen die je liever niet zou nemen. Kwaad op jezelf waarschijnlijk ook omdat je terug hoopte?
Maar da's menselijk hoor, geef jezelf maar eventjes de tijd om je klote te voelen.

Veel zinnigs kan ik hier eigenlijk niet zeggen... Kan je misschien een beetje troost bieden om te weten dat er mensen zijn die je gevoel echt snappen, dat je niet alleen bent. Hoop dat dat je erdoor helpt!
Dikke knuffel
xxx
Nessatje

skiwi
Berichten: 223
Lid geworden op: 10 mei 2009, 19:38

Bericht door skiwi » 8 september 2013, 21:35

hey xxmirxx

wij hebben na 6j proberen een punt gezet achter de kinderwens en ben nu heel gelukkig zonder (weliswaar door de hond die we inhuis gehaald hebben).

Maar wat je doormaakt: elke maand maar weer hopen, terwijl de kans maar heel miniem tot nihil is, lijkt mij niet haalbaar op lange termijn, daar ga je onderdoor.

Ik heb na 6jaar een klik in mijn hoofd kunnen maken wat nu ook wel betekent dat ik ook definitief nooit kinderen wil en aldus terug begonnen ben met anticonceptie om er ook zeker van te zijn dat er nooit een kind zal komen (hoe minimaal de kans ook zou kunnen zijn).
Deze beslissing (van anticonceptie) heb ik zelf gemaakt om het hele proces van kinderloos te blijven ook gemakkelijker te kunnen aanvaarden.
Anders heb je toch nog altijd die kleine hoop en dat wilde ik niet meer. Eens de beslissing gemaakt, leef ik ook een kinderloos leven en wil ik ook niet dat we ineens binnen 5 jaar ofzo een ongelukje hebben .. dat zou dan alles weer overhoop halen en dat wil ik niet.

wij hebben 1.5j geleden een hond in huis gehaald (ter vervanging van een kind) en dat is de beste beslissing die we ooit hebben gedaan. En deze hond heeft me echt terug positief naar de toekomst laten kijken.
Al mijn vrije tijd gaat erin op en ik vind het super, ook mijn familie zegt dat ik er veel gelukkiger uitzie nu :-)

Ik hoop dat je toch zelf een keuze kan maken,maar ik zou niet nog jaren proberen te leven met steeds maandelijks te hopen dat het toch lukt .. daar kwel je jezelf enkel mee hoor.

Ofwel zou ik zeggen: toch IVF/ICSI (en qua werk: op dat moment is ICSI belangrijker en moet werk maar wijken, op zo'n moment mag je niet te medelevend zijn met je werk, dat doen zij op sommige andere momenten met jou ook niet); oftewel overweeg je adoptie (en moet je ook nog wel jaren wachten en hopen dat je MAG adopteren); oftewel een definitieve keuze maken.

gr
Mieke

myrthevl
Berichten: 89
Lid geworden op: 14 april 2009, 8:34

Bericht door myrthevl » 12 september 2013, 20:16

ik zit ook een beetje met dat anticonceptie-ding. Heb altijd veel last gehad van mijn maandstonden, maar met de pil was dit toch wat beter. Ik ben nu al 7 jaar pilvrij, buiten af en toe tijdens de ICSI-behandelingen. De laatste tijd weer heel veel buikpijn, had ook een cyste bij de laatste 2 behandelingen. Ik heb nu eindelijk de moed bijeengeraapt om een afspraak te maken met een gyne (nooit ene gehad buiten die in Jette) om de boel eens te laten checken. Ik ben heel bang om weer de mallemolen in te gaan (vrees een beetje dat het een kijkoperatie zal worden ed) én ook voor de beslissingen die weer genomen moeten worden. en idd, zolang je de pil niet neemt, is er voor mij ook nog steeds een klein beetje hoop. dat is soms moeilijk, maar meestal lukt het wel om er mee om te gaan, omdat ik ergens wel aanvaard heb dat we kinderloos zullen blijven, dus ik ga zeker met de gyne ook het anticonceptieprobleem aankaarten.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 6 gasten