Verplicht klussen

visje80
Berichten: 2
Lid geworden op: 13 oktober 2010, 9:35

Verplicht klussen

Bericht door visje80 » 13 oktober 2010, 9:53

Hallo,

ik zit een beetje met een vervelende kwestie. we zijn sinds april aan het proberen om zwanger te worden op een natuurlijke wijze. de Gynaecoloog had me gezegd dat we dan best op dag 12-14-16 na de eerste dag van de menstruatie gemeenschap moeten hebben. Ik zit hier constant mee in mijn hoofd en probeer dat dan in te plannen ,klinkt erg hé. Mijn vriend heeft het nogal moeilijk met gemeenschap op verplichte dagen. buiten deze periode is er geen probleem. Maar op de vruchtbare periode breng ik precies stress op hem over. We praten er veel over en we willen het beiden heel graag. Maar het "verplicht nummertje" gaat niet echt. Hij zegt dat ook hé..dat het voor hem niet makkelijk is.ik zeg ook niet meer..kom het is het moment, of het moet...neen, hij heeft me gevraagd om te zeggen "gaan we nog eens aan ons kindje denken". Dag 12-14 lukt altijd maar die 16 niet...en dan zie je dat blijkbaar aan mijn gezicht en dan stresst hij nog meer. Ik heb er ook aan gedacht om hem helemaal neit meer op de hoogte te brengen van de vruchtbare periode, maar dan zit ik er alleen mee en dat is teveel stressen voor mij..Op deze manier is het niet leuk..het is constant stressen. Kent iemand dit? evt tips? normaal hebben we 1 à 2 keer per week gemeenschap en ja in de vruchtbare periode moet het dan vaker..dus AAAHHH..
Ik wil zoveel mogelijk kansen nemen vooraleer we nr Gyn stappen en dat doet me stressen en ik heb geen geduld vrees ik..
groetjes

grootgevaarke
Berichten: 4815
Lid geworden op: 15 juli 2008, 14:20

Bericht door grootgevaarke » 14 oktober 2010, 15:09

Visje,
ik zou het (nog) niet als een mannelijke aandoening willen bestempelen dat je man het als stresserend ervaart dat er moet gevreeën worden op dag 12/14/16. Ik zou me trouwens zelf ook niet zo aan dat strakke schema houden. Als jullie geen verminderde vruchtbaarheidsproblemen hebben en jullie gewoon regelmatig met elkaar vrijen, komt het binnen afzienbare tijd wel in orde. Gemiddeld gezien duurt het ongeveer een jaar om zwanger te worden (enfin, dat wordt als normaal beschouwd, al zal je dat mss niet zo aanvoelen).

firence
Berichten: 69
Lid geworden op: 1 augustus 2010, 11:32

Bericht door firence » 15 oktober 2010, 11:43

Hey visje80,

Ik begrijp je ongerustheid, maar maak je nog niet te veel zorgen.
Een veel gezegd zin, maar je moet er niet zo fel mee bezig zijn.
Ik kan er goed inkomen dat je man stress krijgt van telkens te 'moeten' vrijen. Het is zoals grootgevaarke zegt, op regelmatige basis betrekking hebben, en niet bezig zijn met je cyclus! En zorg dat je blijft genieten van elkaar, want ik kan inkomen dat dit anders weegt op jullie relatie na een tijdje.
Als je echt schrik hebt, ga dan eens met een gyn. babbelen en vraag of je toch eens niet wat testen mag doen. (spermastaal inleveren en evt bloed laten trekken om te zien of jou hormonen goed zijn) Dat kan je mss meer gerust stellen zodat je wat meer ontspannen bent.
Veel succes!

liesje81
Berichten: 456
Lid geworden op: 19 mei 2010, 17:12

Bericht door liesje81 » 31 oktober 2010, 13:57

Hoi Visje,

je verhaal komt heel bekend voor. Mijn man vond het heel confronterend toen hij de gyne hoorde zeggen dat we die avond moesten klussen (waren toen met clomid - pregnyl bezig). Ik heb toen veel creativiteit aan de dag moeten leggen om die cyclus niet verloren te laten gaan... Sindsdien had hij de keren erop "faalangst" wat natuurlijk nefast is... Niet vertellen wanneer de cruciale dagen waren werkte voor ons, maar dan komt idd alles op jezelf terecht... Nadien vertelde ik dat de cruciale dagen voorbij waren, terwijl dit nog niet het geval was, en dat werkte ook.
Maar als ik je verhaal goed lees dan lukken dag 12 en 14 wel? Dan zou ik hem zeggen dat dag 16 iets minder belangrijk is als de andere dagen al wel gelukt zijn (ook al is dit niet helemaal waar). Dat neemt dan hopelijk de stress bij hem weg en hopelijk lukt het dan wel. En als je ziet dat het niet lukt, niet te veel stress en niet te veel aanmodderen... Probeer de volgende dag eens opnieuw op je gemak... Maar ik weet maar al te goed hoe stresserend en frustrerend dit voor allebei kan zijn...
Veel succes en hopelijk komt er snel een klein visje!

DVO pixi
DVO Moderator
Berichten: 576
Lid geworden op: 29 november 2008, 14:18

Bericht door DVO pixi » 3 november 2010, 18:42

dit moet ik echt aan mijn man laten lezen, hij dacht altijd dat hij de enige man op de wereld was die het benauwd kreeg als gyn zie: 'en vanavond u best doen hé, want tussen da en da uur ist ei-tijd!' (ook tijdens clomid/pregnyl fase van onze behandeling)
Wat ik ook zei of deed, ik kreeg het niet uit zijn hoofd dat elke man in die situatie moeite heeft op zo maar zonder boe of ba op commando te presteren!
Dus stel je ventje maar gerust, maar bovenal...blijf genieten van vrijen en maak er geen verplicht nummer van gewoon omdat...
Ik hoop voor jullie dat jullie hartewens vervuld kan worden enkel met jullie 2tjes, na een lekkere vrijpartij. Begin (nog niet) elke maand te tellen en te rekenen en te plannen, gewoon doen wat jonge ( en oudere koppels :wink: ) doen!

gemakkelijker gezegd dan gedaan, dat weet ik wel, maar ik wens jullie alvast veel succes!

lotteke
Berichten: 6
Lid geworden op: 24 januari 2010, 19:44

hè visje

Bericht door lotteke » 9 november 2010, 10:33

hè visje,
Mijn vriend had daar ook veel last van hoor!
Het wilde gewoon niet lukken, ooit hebben wij het drie keer op een voormiddag geprobeerd, ik was er speciaal voor van 't werk naar huis gekomen. Dat lukte gewoon niet...
Dat is natuurlijk een grote teleurstelling. Zowel voor hem als voor mij hè.
Ik probeerde het schema niet aan hem te vertellen en het spontaan over te laten komen, maar makkelijk is dat niet.
Wij moesten wel niet elke dag, maar om de dag omdat onze gyn. zei dat de zaadcellen 24 u leefden.
Ondertussen zitten wij heel wat stadia verder maar ik weet nog verdomd goed hoe frustrerend het was! en onze sex was gewoon niet meer hetzelfde... Ik denk dat dit met de tijd wel terug groeit, bv als wij nu in de zomer onze ivf stop hebben gehad hebben wij gewoon terug kunnen vrijen zonder stress!
Ik wens jullie veel succes!
groetjes

grootgevaarke
Berichten: 4815
Lid geworden op: 15 juli 2008, 14:20

Bericht door grootgevaarke » 18 november 2010, 11:36

nog erger wordt het als ze je man een potje in zijn handen duwen terwijl vrouwlief ligt te bekomen van pick-up: allé, meneer, en nu is het aan u hé.
en meneer mag zich dan terugtrekken in het toilet om potje te vullen, met niets anders dan zijn fantasie...

marb
Berichten: 485
Lid geworden op: 25 augustus 2008, 11:53

Bericht door marb » 18 november 2010, 11:53

ik las dus echt even "een potje gevuld met fantasie" ... :roll:

De Verdwaalde Ooievaar

Bericht door De Verdwaalde Ooievaar » 29 november 2010, 20:10

Beste mensen,

De impact van vruchtbaarheidsproblemen op het seksleven en de relatie is nog steeds een immens taboe. Maar het is héél normaal. Ik zou zelfs durven stellen dat het abnormaal is als koppels er geen last van hebben.

Als je meer wilt lezen over de impact van behandelingen op het leven van mensen in het algemeen, download dan het "dossier fertiliteitsbehandeling, de realiteit voorbij de technologie"
http://www.samenlevingentechnologie.be/ ... genda.html

Daar zal je zien dat veel zaken die je doormaakt, waarvan je denkt dat je de enige bent en het aan niemand durft te vertellen, eigenlijk een normale reactie is.

Dit dossier werd in opdracht van het Vlaams Parlement gemaakt door de mensen achter DVO. Er werd ondermeer beroep gedaan op getuigen die via DVO gerecruteerd werden en openhartig hun verhaal vertelden.

succes toegewenst,
Geertrui De Cock
mede-oprichter van DVO en onderzoeker van bovengenoemd dossier

Fien83
Berichten: 1627
Lid geworden op: 3 september 2009, 12:01

Bericht door Fien83 » 5 januari 2011, 16:39

Ook hier klinkt dit zeer herkenbaar, dus voor jouw ventje zal dit waarschijnlijkt ook wel geruststellend zijn. Toen wij nog in de fase clomid/pregnyl zaten en op de dag dat het FSH hoog genoeg stond en de twee volgende dagen ons 'best' moesten doen was dat vreselijk, voor ons beide! Ook mijn man had (zoals Liesje het zo mooi zegt) faalangst wat het helemaal erg maakte. Wat je kunt doen om het makkelijker te laten gaan, kan ik je echt niet zeggen, want bij ons lukte het destijds ook niet geweldig op die manier.

Zoals grootgevaarke zegt, als jullie niet verminderd vruchtbaar zijn (waar op dit moment nog geen aanwijzing voor is) kan je het het best gewoon een beetje loslaten, want stress is zeker ook niet goed als je voor een beebje gaat. En als je echt twijfelt is een spermastaal volgens mij een goed idee. Dan weet je ineens hoe het daarmee gesteld is. Uiteindelijk bleek dit bij ons het probleem te zijn en waren we aangewezen op ICSI.

Ik wens jullie heel veel sterkte en probeer het een beetje los te laten, maar we begrijpen hier allemaal perfect hoe jullie je er bij voelen!

Last hope
Berichten: 305
Lid geworden op: 10 januari 2011, 21:20

de 36ste poging

Bericht door Last hope » 10 januari 2011, 21:32

Hoi, wij zijn sinds juli 2008 aan het proberen om zwanger te geraken. Ik ben steeds naar een gynaecoloog geweest in mijn woonplaats, maar gezien het resultaat uitbleef, zit ik nu sinds 1 maand bij een fertiliteitskliniek waar ik gestart ben met clomid en pregnil.
Na enkele dagen clomid begonnen ook bij mij de huilbuien. Op de dag dat we moesten presteren was ikzelf emotioneel kapot, en mijn man kon voor de allereerste keer niet. (ik kan ook begrijpen dat een vrouw die wat down is niet zo attractive is...)
We hebben een dagje overgeslagen dus. Toch heb ik na een cyclus van 32 dagen nog geen maandstonden gezien, terwijl ik regelmatig ben op 27 dagen. De dokter zou mij bellen vandaag als ik zwanger ben, na bloedafname. Het is 21.30 uur, en ik heb hem nog niet gehoord, snik...
Next try will be better, zal proberen sterk te zijn. Ik wens jullie heel veel succes!!

Elucia
Berichten: 1
Lid geworden op: 10 februari 2011, 13:44

Bericht door Elucia » 10 februari 2011, 13:57

We proberen al ruim een jaar zwanger te worden. Na een zestal maanden zijn we beide onderzocht en alles is normaal. Sindsdien doen we maandelijks een follikelmeeting. Mijn man gelooft in een op natuurlijke wijze zwanger worden. Toen de gynaecoloog zei dat we met een kuur konden beginnen werd dit afgewezen. Ik wil graag beginnen. Over 4 dagen word ik 35. Ik worstel er mee.

Bij de maandelijks vruchtbare periode mag ik mijn man er ook niet aan herinneren dat het 'mijn vruchtbare periode' is. Hij baalt van het onromantische en van de druk die dat legt.

Vorige maand heb ik alles voor mij gehouden nadat het betrekkingen hebben de maand ervoor een fiasco was geworden wegens te veel druk van mijn kant. We hebben toen erna allebei gehuild. Ik vond ook het zwijgen over mijn periode enorm stresserend. We delen alles en dit kunnen we blijkbaar niet delen.

dauwdropje
DVO Lid
DVO Lid
Berichten: 514
Lid geworden op: 5 oktober 2011, 23:47

Bericht door dauwdropje » 9 oktober 2011, 12:28

ook voor ons is dit heel herkenbaar! die maanden verplicht betrekking op de genoemde dagen,dat ging op de duur niet meer. het weegde op onze relatie en we wilden terug genieten van betrekking zonder van moeten! nu zitten we ondertussen in IUI en die stress is nu wat weggevallen, natuurlijk op andere vlakken dan stress, maar toch blij dat het nu niet meer zoals ik het ervaarde ( mijn schuld was als het niet lukte omdat we geen betrekking hadden op al de dagen die we moesten!).

Havanne
Berichten: 235
Lid geworden op: 15 juni 2008, 21:52

Bericht door Havanne » 9 januari 2012, 21:58

Wij en vooral ik heb de knoop doorgehakt van die stress uit ons leven te bannen en zijn begonnen met IUI. Ook stress maar op een totaal ander vlak voor is, stress die ons korter bij elkaar brengt.

2de poging en ZW, nu zij er ook wel heel wat medische zaken gevonden die natuurlijk ZW in de weg stonden maar daar mee zijn we niet aangemeld, das achteraf gebleken.

Aanrader om het te doen als is en staal afleveren ook niet altijd makkelijk, heb ik van horen zeggen :?

X
Berichten: 2
Lid geworden op: 21 januari 2012, 10:59

Bericht door X » 21 januari 2012, 11:20

Graag open ik dit gevoelige onderwerp opnieuw want er moet me iets van het hart.
Ik word zonder IUI behandeld, ondertussen in derde ronde, en we dienen dus 'op commando' te vrijen. Ik heb het daar zelf moeilijk mee, ik kom heel moeilijk in de stemming, wat invloed heeft op mijn lichamelijke reacties en wat uiteraard invloed heeft op mijn partner. Waardoor het dus vaak niet of moeilijk lukt. Terwijl dit vroeger niet het geval was. En dit niet enkel tijdens de 'op commando'-dag(en); ook op andere momenten kan ik mijn vruchtbaarheidsprobleem en kinderwens maar heel moeilijk loslaten. Het is alsof het in mijn hoofd vastzit en op elk moment, in én uit het bed, denk ik eraan. Dit weegt. We hebben een zeer goede relatie en ik ben er als de dood voor als dit onze relatie en kinderwens in negatieve zin zou beïnvloeden. We hebben er al ellenlange conversaties over gehad, maar ik merk precies (ik kan het mij ook inbeelden) dat mijn partner toch niet het diepste van zijn ziel blootlegt. Erover praten is geen evidentie uiteraard.
Ik vroeg mij af of iemand dit herkent en goede tips heeft om daarmee om te gaan. Ik dank jullie alvast voor het antwoord.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten