taboe rond mannelijke infertiliteit



Plaats reactie
imme
Berichten: 218
Lid geworden op: 6 mei 2010, 15:32

taboe rond mannelijke infertiliteit

Bericht door imme » 8 september 2010, 15:46

Mijn man en ik proberen nu al twee jaar zwanger te geraken. Vanaf het begin was duidelijk dat zijn zaadcelkwaliteit nooit voldoende zou zijn om op een 'natuurlijk' manier zwanger te worden.

o% snelle beweegers en heel weinig matige beweegers. ook de hoeveelheid blijft onder de 20milj.

Na IUI 's die natuurlijk geen enkele zin hadden, zijn we nu al bijna een jaar in de ICSI fase. Met mooie bevruchtingen van de vele eicellen, maar nog geen zwangerschap in zicht.

vanaf het begin is altijd de piste bewandeld om dit via de vrouw te behandelen. Ik begrijp tot op de dag van vandaag dan ook niet goed waarom ze niet meer moeite doen om de oorzaak van het niet zwanger geraken aan te pakken, de mannelijke infertiliteit dus.

Zo heb ik zelf na twee jaar initiatief genomen om naar de uroloog te gaan, waar dan ontdekt werd dat ene teelbal te laat is ingedaald en andere een spatader heeft. met weinig interesse gaf hij ons dan een voorschrift voor proxeed voedingssupplement( heel duur trouwens), binnen drie maand moeten we opnieuw een zaadstaal laten onderzoeken. Maar ik verwacht hiervan geen mirakel.

De uroloog nam uit zichzelf ook geen enkel initiatief om een operatie voor te stellen van die spatader, want blijkbaar verslechtert zo'n spatader met de tijd nog meer de zaadkwaliteit.

ook mijn gyne heeft nooit stappen in die richting, of mogelijkheden belicht.

Ook in fertiliteitscentrum stellen ze zich geen vragen over de oorzaak.

Ik begrijp niet waarom er altijd automatisch naar dezelfde piste wordt gegrepen.

Wij vrouwen moeten de volledige behandeling, alle hormonen met alle gevolgen en soms risico's van dien, ups en downs doorstaan zelfs als bij ons geen enkele oorzaak van infertiliteit of onregelmatigheid is vastgesteld.

Hoe komt het dat de wetenschap in zake mannelijke infertiliteit zo in zijn "kinderschoenen" staat dat daar bijna geen aandacht aan wordt geschonken? Of is mannelijke onvruchtbaarheid nog steeds een taboe?
Dat is meer mijn ervaring.

Zijn het wij vrouwen die niet zwanger kunnen worden, geen kind op de wereld kunnen zetten? Wij worden door de maatschappij bestempeld en niet onze mannen. Wij krijgen wel altijd de vervelende vragen en blikken. Wij moeten op ons werk al die afwezigheden verantwoorden.

sunshine
Berichten: 828
Lid geworden op: 12 december 2007, 19:52

Bericht door sunshine » 19 september 2010, 19:54

Imme,

Wij hebben ondervonden dat je zelf heel wat kan doen aan mannelijke subfertiliteit. Ten minste als er geen echt medische oorzaak.

Ik hoor de androloog nog tegen mijn man zeggen dat zijn zaadstaal zelfs niet goed genoeg was voor IUI. Het werd ivf.

Toch hebben we zelf vanalles ondernomen om zijn zaad te verbeteren en echt met succes. We zijn in mei zelfs spontaan zwanger geworden (wel miskraam gehad).

Ik zal eens even opsommen wat mijn man doet. Zijn zaadstalen zijn het laatste jaar nu steeds perfect normaal geweest, dus echt wel een verbetering! Toch moeten wij ook met IVF doorgaan omdat ik een zwaar endometriose verleden heb.

- Zo weinig mogelijk alcohol (max 2 pinten per maand). Alcohol is een echte killer. Dit vind hij soms echt lastig. Want hij staat al bijna 3 jaar 'droog' nu...
- proxeed PLUS (idd duur!!)
- elke dag (doordeweeks) 2 blauwe pruimen (zit boordevol anti oxidanten)
- aroniant aroniabessenpilletjes van bij de natuurwinkel (zit ook boordevol anti oxidanten)
- magnesium tabletjes van bij apotheek

Het is een hele boterham, maar we zijn zo blij dat we nu in de wachtmaanden ook een kans hebben op spontane zwangerschap. Al deze suplementen koste ons toch wel dik 50 euro per maand. Als alles ineens op is, ben ik 100 euro kwijt aan apotheek, natuurwinkel.

Vroeger was beweeglijkheid en morfologie echt slecht en nu gewoon normaal. Ben er zeker van dat het vooral door de pruimen, bessenpillen en NO ALCOHOl komt!!

Het is mss het proberen waard?

Groetjes
Sunny

grootgevaarke
Berichten: 4815
Lid geworden op: 15 juli 2008, 14:20

Bericht door grootgevaarke » 29 november 2010, 9:47

In bijlage een artikel over onderzoek naar mannelijke onvruchtbaarheid.
Mss kan je hier ook wel iets uit halen...
http://www.esf.org/media-centre/press-r ... e24a13a8ea

Dier
Berichten: 15
Lid geworden op: 23 april 2010, 9:17

Bericht door Dier » 28 januari 2011, 16:55

Hier een man :)

Wij zijn door de uroloog meteen verder gestuurd naar de androloog (de gyn voor de mannen) in UZ Leuven.

Daar kwam niet veel aan bod eigenlijk, enkel een TESE, een kleine ingreep waarbij een stukje weefsel uit de teelballengehaald wordt om die dan te onderzoeken op aanwezigheid van zaadecellen, om die dan eventueel in te vriezen.

Uiteindelijk is er bij mij niets gevonden en hebben wij de stap naar KID gezet. Tussen de eerst vaststelling en de KID hebben wij allerhande dingen geprobeerd, speciaal dieet, voedingssuplementen, homeopathie, paragnosten, ... je kan het zo gek niet bedenken. Heel vreemd ook, omdat ik altijd superkritisch en vrij nuchter ben in het leven. Ik zou NOOIT geloven in zulke dingen, maar op die momenten probeer je alles :) Zonder resultaat helaas.

Ik had echter wel het idee dat als 'gewoon' de kwaliteit minder is, er dan verschillende dingen zijn om te proberen om ze parater te krijgen. Maar ik kan ook voorstellen dat het des te frustrerender is als het dan niet lukt. Wanneer stop je dan met proberen?

Ik denk wel dat feritliteitsproblemen bij vrouwen veel bespreekbaarder zijn. Waarom? geen idee ... Voor veel mensen wordt bij mannen de link tussen in/subfertiliteit en impotentie snel gelegd, misschien daarom? De eerste opmerkingen die ik kreeg van de uroloog was ook: je moet je nu niet minder man voelen. Oh jee, alsof ik me dan minder man zou voelen. Ik heb het eerder gevoeld toen als minder 'mens', niet als minder man.

Maar ik moest toen ook later beginnen op het werk, om nog maar eens een spermastaal gaan af te leveren aan een balie waar ze normaal bloed trekken, of in zo een sjmoezelig kamertje. En een week rust nemen na de TESE, zonder dat je op het werk zegt waarom juist. En daarna ging ik ook elke keer mee naar de inseminaties met mijn vrouw en zat ik ook op het werk als er weer slecht nieuws kwam.

Dus ... :) Ik denk dat je gelijk hebt dat bij fertiliteitsproblemen in eerste instantie naar de vrouw gekeken wordt, juist omdat dat bespreekbaarder is. Maar eens de weg van de man opgegaan wordt, komen zij ook een soortgelijk schuitje. Daarbij komt nog dat er voor mannen minder informatie voorhande is, of lotgenoten zijn.

Oef ... wat een chaos ... laat maar weten als het te onduidelijk is :)

Hanne.lore
Berichten: 250
Lid geworden op: 13 juni 2008, 22:32

Bericht door Hanne.lore » 28 januari 2011, 19:03

Ik ben er niet zo van overtuigd dat het bij artsen een taboe is.

De huidige stand van de geneeskunde kan veel, maar ze kunnen van een onvruchtbare man geen normaal vruchtbare man maken.
Ze hebben al veel geprobeerd, maar drastisch de spermakwaliteit verbeteren lukt gewoon niet.

Dat subfertiele koppels toch nog spontaan zwanger kunnen geraken is normaal. Daarom heet het in dat geval ook verminderde vruchtbaarheid.

Van alle uitbehandelde koppels worden er 5% toch nog spontaan zwanger. Dat zijn koppels die te horen kregen dat het spontaan niet kon. Maar 95% dus niet.

Gezond eten en leven (weinig drinken, niet roken, geen hete baden, ...) hebben een invloed, maar opieuw, je kan er niet van onvruchtbaar naar vruchtbaar mee geraken. Jammer genoeg.

Het is natuurlijk dikke pech dat je als vrouw al die behandelingen moet ondergaan. Hou er de moed in.

H.

Tinne31
Berichten: 202
Lid geworden op: 7 juli 2010, 22:24

Bericht door Tinne31 » 29 januari 2011, 18:31

Hey Dier,
Wat moedig van je om hier je getuigenis neer te pennen. Het zijn hier meestal de vrouwen die hun visie neerschrijven maar het zijn jullie toch die een tese hebben ondergaan he. Ben mijn vriend nog altijd dankbaar dat hij die operatie heeft willen doen want zo vanzelfsprekend is het niet. Nu in de medische wereld is het idd geen taboe maar mannelijke onvruchtbaarheid wordt door sommige mensen wel eens verward met impotentie terwijl het geen verband houdt. Vond ook dat de gyne nie erg subtiel met ons is omgegaan maar ja hij kon voor ons niks betekenen. En ik maar vragen: zijn wij dan zo zeldzaam of komt het meer voor en dan kreeg ik zo'n antwoord van tja da valt wel mee... Waar ik hem wel dankbaar voor ben is dat er onmiddellijk een staal van vriend gevraagd werd. Hij had ons nie uitgelegd hoe het in z'n werk zou gaan we hebben via onze huisarts moeten horen dat hij ook een vers staal kon komen binnenbrengen i.p.v. op die fertiliteit alleen te moeten rondhangen en in een kamerke te moeten gaan...De gyne stuurde ons nie naar eigen androloog maar naar die van GHB, misschien vond hij onze situatie te hopeloos voor regionaal circuit maar al bij al is dit ons geluk geweest. Gyne van toen zei zo van : Tja als je echt wil weten wat de genetische oorzaak is kan je dit laten uitzoeken maar ja daar ben je niet mee geholpen he, maar toen hadden wij zo iets van ja maar dan weten we het wel, of we kunnen bepaalde zaken uitsluiten. Je ziet wel een half jaar later vonden ze met tese iets en nu ben ik aan m'n 3e ICSI toe. Dier ik vind het echt tof dat je KID hebt geaccepteerd, dat is volgens mij een van de meest onegoïstische houdingen die je als man naar je vrouw toe kan hebben. Waarmee ik zeker niet wil zeggen dat mannen die het niet willen egoïst zijn, ik heb respect voor ieder z'n mening en ikzelf zou het bv met draagmoederschap erg moeilijk hebben. Eiceldonatie niet zozeer denk ik omdat ik dan het kindje wel zou kunnen dragen maar het blijft de eicel van een vreemde vrouw he.
Bij "komen eten" was er 't laatst een man die ervoor uikwam dat de oorzaak van hun fertiliteitsprobleem bij hem lag, bij het bekijken van foto's van de kinderen. Hij had een bodybuild verleden maar dit ter zijde.. Het zal alleszins helpen om het taboe te doorbreken, khad zin om hem een dankmail te sturen :D Ik ervaar ook wel dat als mensen weet hebben van "dat we al een paar jaar proberen" dat precies automatisch het probleem bij mij als vrouw gelegd wordt. Zo ben ik laatst erg inwendig boos geworden toen ik het artikel van die nieuwe techniek IVM onder mijn neus geschoven kreeg. Zo van als jullie "echt" willen dan lukt het misschien hiermee, het was goe bedoeld maar ik had zin om uit te schreeuwen : Dat gaat bij ons niet lukken! Mijn vriend had zo iets van : HET LIGT AAN MIJ HEBBEN JULLIE DAN PRUT IN JULLIE OREN GEHAD TOEN IK NIET MIS TE VERSTANE HINTS HEB GEGEVEN! M'n vriend heeft op z'n werk open kaart gespeeld met tese vb. en ze zijn daar toen super mee omgegaan maar kan begrijpen dat je in sommige middens hier beter over zwijgt zoals bv. in het leger ofzo.
Wij hebben niks van supplementen geprobeerd maar wel zo'n test van apotheker besteld via internet en die gaf niet echt slecht aan hoor meer tussenin. (2x los van elkaar geprobeerd) Nie goe maar ook nie echt slecht (tussenin) dus ben er niet van overtuigd dat mijn vriend volledig altijd onvruchtbaar is maar dat er af ten toe wel eens een zaadcel meekomt. Misschien dat er toch iets te verbeteren valt wie weet, ze weten nog zo weinig dat heeft androloog ons ook gezegd. Zijn jullie nog met KID-behandeling bezig of is er al een kindje? Vele groetje sen sorry voor het langdradige bericht Tinne

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 5 gasten