verder zonder kleine spruit...

Plaats reactie
Jasmijn
Berichten: 4
Lid geworden op: 5 februari 2012, 10:28

verder zonder kleine spruit...

Bericht door Jasmijn » 5 februari 2012, 11:01

Hallo,

ik ben nieuw op deze site. Kort voor kerstmis is er een einde gekomen aan vier jaar tevergeefs zwanger proberen worden als alleenstaande mama. Mijn wereld is sindsdien ingestort. Ik zie er de zin niet meer van in. Het is als afscheid nemen van een doodgeboren kindje. Hij of zij waren al zo reëel voor me... er waren al namen, ik had me al aangemeld voor een crèche, ik had me al levendig voorgesteld hoe ik verschillende dingen met hem of haar zou aanpakken...
Nu erger ik me aan elke zwangere buik, aan iedere fiets met kinderzitje, aan elk koppel of moeder/vader met kinderen. Tegelijkertijd gun ik het iedereen natuurlijk van harte. Begrijp mezelf niet...
Ik overweeg bankovervallen of andere illegale stappen om alsnog het geld te samen te krijgen voor een nieuwe ivf-poging. Ik krijg het niet in mijn systeem dat ik nooit mama zal zijn in dit leven.
En ik geraak niet aan mijn verdriet. Veeleer leef ik in een matte grauwheid en onverschilligheid. Futloosheid ook. Ik heb mijn werk opgegeven en heb ook geen zin er opnieuw mee te beginnen. Ik zou zo graag eens echt kunnen wenen... maar daarvoor heb je ook twee armen nodig... Twee vriendinnen van me zijn zwanger van een tweede kindje. Ik hoor niets van hen. Waarschijnlijk omdat ze het te moeilijk vinden, dacht ik, maar nu blijkt dat ze het mij kwalijk nemen niet naar hun zwangerschap te vragen. Zoveel kortzichtigheid en egoïsme begrijp ik niet. Moeten niet net zij begrijpen wat het betekent geen kindje te kunnen krijgen?!
Hoe dan ook, hier loopt het vierkant en ik hoop via dit forum wat begrip en lotgenoten te vinden.
Dank je, Jasmijn

Jasmijn
Berichten: 4
Lid geworden op: 5 februari 2012, 10:28

bericht kwijt en toch poging tot antwoord

Bericht door Jasmijn » 6 februari 2012, 9:48

Dag Ruhrke,

hoop dat ik je naam juist schrijf, vind je bericht niet meer terug, ben ook nog niet zo vertrouwd met dit forum. Is je naam afgeleid van Ruhr (de rivier), ik heb die variante namelijk nog nooit gehoord en heb toch bijna 15 jaar in Keulen gewoond ;-).
Ik vond het erg fijn zo snel een reactie te krijgen, vooral dan een reactie van iemand die al een flink stuk verder staat in de verwerking en me op die manier ietwat meer rust naar het thema toe kan bieden. Maar ik geloof je als je zegt dat de pijn nooit helemaal verdwijnt...
Ik heb het voorbije weekend onverwacht de tip gekregen eens contact op te nemen met een rouwtherapeut. Misschien helpt dat me wat dichter bij mijn verdriet te komen.
Ik ben ook blij dat je me de reactie van mijn vriendinnen wat duidelijker hebt gemaakt, het blijkbaar ook voor hen niet te bevatten is waar ik doorga. Dank je.
Ik heb me aangemeld voor de mailinglijst en ben nieuwsgierig. Ik ben ook geen facebook-madam...

Dank je, groetjes, Jasmijn

Maya82
Berichten: 220
Lid geworden op: 4 april 2011, 12:00

Bericht door Maya82 » 13 februari 2012, 10:21

Hey meid,

ik zit momenteel nog niet in jouw fase, maar ik wil je toch een dikke virtuele knuffel geven.

Ik weet dat dit wrs niet veel doet, maar ik heb echt tranen in men ogen nadat ik je berichtje heb gelezen.

Hoewel ik niet in jou situatie zit, kan ik me toch precies ergens een klein beetje inbeelden hoe je je voelt. ik heb ook al een paar keer stilgestaan bij het besef dat het mss nooit voor ons zal zijn om ouders te worden en dat is verdomd hard hoor...

nogmaal een hele dikke knuffel hoor!
xxx

Jasmijn
Berichten: 4
Lid geworden op: 5 februari 2012, 10:28

Bericht door Jasmijn » 13 februari 2012, 13:08

Dag Maya,

dank je voor je lieve woorden. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat jij/jullie nooit in die situatie moeten terechtkomen. Het is alsof er stuk uit je lichaam wordt gescheurd, terwijl het er nooit is geweest. Heel vreemd.

Groetjes, Jasmijn

lyse
Berichten: 1447
Lid geworden op: 19 juni 2009, 16:59

Bericht door lyse » 14 februari 2012, 13:50

Jasmijn schreef:Het is alsof er stuk uit je lichaam wordt gescheurd, terwijl het er nooit is geweest. Heel vreemd.
Wat mooi verwoord :cry:

Een hele dikke knuffel, Jasmijn... 't moet erg lastig zijn om zo'n groot verdriet alleen te moeten dragen... :cry: Veel sterkte!

Jasmijn
Berichten: 4
Lid geworden op: 5 februari 2012, 10:28

Bericht door Jasmijn » 15 februari 2012, 9:47

Dag Lyse,

ik heb onlangs een beeldje gemaakt van een vrouwentorso met een immens gat in haar buik... Ietwat cynisch zou je het een prototype voor een nieuwe wasmachine kunnen noemen... maar in realiteit is het mijn pijn en gemis. Vandaar de idee van dat stuk vlees...

Dank je voor je reactie, Jasmijn

jacqueline
Berichten: 52
Lid geworden op: 14 februari 2007, 12:03

Geef jullie een steuntje

Bericht door jacqueline » 20 maart 2012, 6:37

Hallo Iedereen

Bij het lezen van jullie verhalen herken ik mezelf alsof , de woede de onmacht en vele reactie s die volgende als een donderslag bij heldere hemel.

Maar gelukkig ben ik op deze stite terecht gekomen om mijn onverwerkt stil verdriet te mogen delen met mensen die begrijpen wat je bedoelt ,,,, met een paar zinnen van onmacht .

Heb jaren geleden een waar gebeurd verhaal geschreven , staat in de forum vissersmaatjes
Als je het u past lees het verhaal eventjes .
Het gaat over de moeilijkste dag die er is ,,, voor mij toch ,,

Het verhaal is sinds december 2011 afgesloten , de vis was 35 jaar oud , en heeft al die jaren voor ons een hele grote waarde betekend . Maar daarom is de innerlijke stil verdriet niet weg .

Onze ervaring na vele jaren , praat er over met elkaar probeer , praten helpt al is het tegen een vogeltje die je eens komt groeten in de natuur , het is een rouw proces ,,, je wereld staat stil ,,,

Ik met mijn man hadden al groot ouders kunnen geweest zijn , nu komen die vragen hebben jullie al klein kinderen , zo gaat het leven door !

Probeer samen veel te praten en ook samen naar iets uit te kijken wat je graag zou doen , wandelen in de natuur heeft ons veel geholpen

,ik wens jullie die dit lezen veel moed en leeft met jullie mee weet wat je doormaakt, stuur je allen een dikke knuffel !

Blijf van elkaar houden , samen ben je sterk

vriendelijke groetjes
jacqueline

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 13 gasten