onfair

Plaats reactie
fremo
Berichten: 603
Lid geworden op: 13 juni 2013, 9:32

onfair

Bericht door fremo » 13 juni 2013, 11:54

Het is altijd zo onfair waarom zo veel mensen (on)gewenst zwanger worden en wij niet..

Ik weet eigenlijk al heel mijn leven dat ik geen kindjes kan krijgen. Maar toch bleef ik hopen. Dus als logisch gevolg gingen we langs bij mijn gyn om eens te horen hoe klein of hoe groot onze kans was. De gyn gaf direct weinig hoop en stuurde ons door naar een specialist. Hij deed een paar onderzoeken en stuurde ons naar een geneticus. De geneticus snapte het probleem niet en vond dat we maar moesten proberen.

Enkele weken later vond de specialist het heel raar wat de geneticus had gezegd en hij stuurde ons door naar een professor in Leuven.
Weer een heel aantal onderzoeken. Daar blewk uit dat ik niet genoeg eicellen had. Dus de enige oplossing was donatie..

Donatie? Ook niet echt wat ik in gedachten had maar komaan als dat onze kans is gaan we er voor. Vrij snel vonden we een donor. Mijn fantastische zus wou dat wel doen voor ons.
We werden goed gekeurd en voor even leek het goed te lopen, tot het ziekenhuis tot de conclusie was gekomen dat er bij mijn vriend nog geen enkel onderzoek was gebeurd. maar volgens hen was er geen probleem, er werd een datum vast gelegd.
15 juni werd mijn donor opgestart en twee weken later werd het bik mij ingeplant. Mijn zus werd al eerder opgestart voor het andere koppel.

Drie weken geleden kreeg mijn vriend te horen door leuven dat hij hepatitis b had. Hij moest maar eens bij een leverspacialist langs. Voor hem was er geen probleem. dus wel goed nieuws!
Nog geen week later belde Leuven dat de behandeling stop gezet werd. Dat was weer heel pijnlijk.
Nu moeten we weer maar afwachten of zijn medicatie aanslaat..

Ik word gewoon gek van al dat wachten. Hoeveel pech kan een mens. in zijn leven hebben..
Waarom moet het leven toch ook altijd zo een gevecht zijn.

En als je tegen iemand er iets over zegt, zeggen ze kop op he! Of je moet blij zijn dat jullie hier geboren zijn of (nog) geen dodelijke ziekte hebbben..
Maar wat heb ik daar aan?

In augustus trouwen we, wat op zich wel leuk is. Maar een vriendin van ons is vorige week bevallen en zou haar kindje dan willen meebrengen. Maar ik wil dat niet, ik wil MIJN dag niet verpest hebben. En iedereen zegt dat ik dat moet snappen maar ik snap dat niet. Ik wil daar gewoon 1 dag niet geconfronteerd worden. Zij kent onze situatie trouwens ook.. ook mijn overgevoeligheid aan kindjes, en toch..

Ik hoop dat er hier mensen zijn die me hier een beetje kunnen steunen want ik weet echt niet meer hoe ik verder moet..

myrthevl
Berichten: 89
Lid geworden op: 14 april 2009, 8:34

Bericht door myrthevl » 14 juni 2013, 17:13

het leven is niet fair, dat is een feit dat juist is! en ik begrijp heel goed dat je je ongelukkig en gefrustreerd voelt, maar er is precies toch nog wat hoop voor jou? Je zus wil doneren, je poging is nog niet mislukt, enkel uitgesteld...dan kan het toch nog goed komen? probeer intussen te genieten van je trouwfeest, dat is zo'n leuke dag! grote kans dat je niet eens veel merkt van de kleine van je vriendin (tenzij die natuurlijk een keel opzet in de mis! :) )

en hopelijk kan je daarna verder met je poging! probeer gewoon ook nog wat oog te hebben voor de leuke dingen in het leven, hoe moeilijk dat nu ook lijkt!

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 17 gasten