Ik ben nieuw hier...
Ik ben een 36 jr westvlaamse deerne (amai hoor ik nu al zeggen, zo oud.
![Wink :wink:](https://www.deverdwaaldeooievaar.be/forum/images/smilies/icon_wink.gif)
De reden van de late leeftijd is eigenlijk dat wij elkaar pas hebben leren kennen toen ik al 30 was.
Ervoor kwam ik uit een 7 jarige relatie waar geen kinderen te pas zijn gekomen.
In 2011 zijn we getrouwd en sindsdien zijn we aan het proberen.
Wat hebben we reeds ondernomen : een jaar half op de gewone manier , zonder succes. Dan naar de gynea en hormonen gekregen en ons huiswerk op de gestelde dagen, dan na enkele maanden overgestapt op IUI en nu na poging 4 zijn we doorverwezen naar UZ Gent.
Allerlei onderzoeken gehad waaruit bleek dat we 'onverklaard onvruchtbaar zijn'.
NOrmaal zouden we blij moeten zijn, maar de vraag 'waarom lukt het dan niet' blijft ons parten spelen.
De overgang naar IVF boezemt mij angst in. Nu met al die echo's, prikken, utrogestan, maandelijkse teleurstelling, agenda flexibel houden...tijdens de IUI ben ik het eigenlijk al meer dan beu.
Hoeveel zaken we al niet uitgesteld hebben ifv de gedachte 'ja, maar mochten we nu zwanger zijn, dan zouden we dat beter niet plannen...'
Beu ben ik het eigenlijk al.
Onderzoeken ondergaan, die ik toch redelijk pijnlijk vond (hsg) zelfs de inseminaties zelf vond ik pijnlijk (tangetjes om de baarmoeder vast te knijpen)...pfft
Daarna die utrogestan waar je niks anders dan inlegkruisjes mag gebruiken...
Zelf heb ik nu al heel wat zitten lezen over IVF en de slaagkansen, en ik moet zeggen dat ik er mijn twijfels over heb. Maximum kun je 3 cycli doen op een jaar, ALS alle onderdelen lukken! (voldoende eicellen, bevruchting die kan plaatsvinden, ...)
Ik vind het gewoon zo tegenstrijdig dat wij bijna verplicht worden om onze toevlucht te nemen tot deze vorm van behandeling, ook al is er geen reden gevonden waardoor we niet spontaan zwanger worden.
Maar indien we een kind willen...
Ook het feit dat je bijna verplicht word om je werkgever in te lichten (eens je start met IVF) zie ik niet zitten. Ik vind dat dit een privé kwestie is en wij houden dit liever voor onszelf. Ook wil ik roddels en dergelijke vermijden op de werkvloer.
Jammer dat er geen 'regeling' is voor mensen met vruchtbaarheidsproblemen om van een soort van 'bescherming' te genieten
Zijn er hier nog mensen met dergelijke gedachtengang? Wat hebben jullie ondernomen? Toch IFV? ....
Nog mensen met onverklaarde onvruchtbaarheid?
Morgen hebben wij ons eerste gesprek in Gent... ik ben benieuwd wat er uit de bus zal komen?