Ik ben radeloos, wie kan me goed adviseren?

Algemeen Discussieforum
Plaats reactie
Psyche
Berichten: 35
Lid geworden op: 13 november 2013, 14:51

Ik ben radeloos, wie kan me goed adviseren?

Bericht door Psyche » 13 november 2013, 15:06

Dag iedereen

Ik ben een gelukkig getrouwde vrouw van 39 jaar. Ik ben echter de enige dochter van mijn ouders en ze zouden heel graag oma en opa worden. Zelf heb ik ook een grote kinderwens, maar ik vrees dat een zwangerschap door mijn gevorderde leeftijd niet evident meer is. Ook ben ik bang om een gehandicapt kind op de wereld te moeten zetten (bijvoorbeeld een kind met het syndroom van Down) Vrienden en mijn naaste familie stellen me ook voortdurend de vraag wanneer we nu eindelijk een baby gaan hebben...Mijn man zegt dat ik mezelf niet zo onder druk mag laten zetten en dat het allemaal in orde komt, maar ik slaap niet meer 's nachts, huil veel, ben doorlopend moe en weet echt niet meer wat doen...als het me teveel wordt, snauw ik dat ze zich niet moeten bemoeien, maar ik voel me steeds meer gestresseerd, heel kwaad en verdrietig

Mvg

Psyche

Vraagtekens
Berichten: 2445
Lid geworden op: 17 augustus 2012, 10:43

Bericht door Vraagtekens » 14 november 2013, 9:02

Hey Psyche

Helaas kan ik je geen succesverhaal vertellen.. want ik ben zelf 27 jaar..

Het enige wat ik je wel kan vertellen is dat je misschien wel meer in risico zone zit, maar dat de leeftijd van zwangere vrouwen steeds later valt.
Ik zou als ik van jou was gewoon eens een afspraak maken bij een fertiliteitsziekenhuis zoals Jette of Leuven (of ergens anders) en gewoon eens je verhaal doen.. en horen wat de dokters zeggen.
Misschien is IVF of ICSI voor jullie een betere optie omdat ze dan zien hoe de embryotjes zich delen.. ik weet het niet.. ze kunnen ook dna onderzoek doen om te zien of er genmutaties zijn... men kan zo gek veel tegenwoordig dat ik mij toch niet zoveel zorgen zou maken.

Als ik jou was gewoon even professionele info inwinnen zodat je zelf rustiger kunt zijn en je terug goed zult kunnen slapen.

PS wat andere denken is niet belangrijk, jij moet het samen met je man willen, dat is het belangrijkste!

Succes!

flien
Berichten: 1187
Lid geworden op: 3 januari 2012, 8:55

Bericht door flien » 14 november 2013, 13:36

Hoi Psyche,

ik ben een gelukkige mama van 39. Mijn icsi-zoontje is bijna 5 maand.
We hebben 3.5 jaar moeten vechten eer we dit ventje in ons gezin konden verwelkomen.
Zwanger zijn op latere leeftijd brengt statistisch gezien inderdaad hogere risico's met zich mee maar dat wil daarom toch niet zeggen dat je je wens al moet laten varen.
Wij zijn in de fertiliteitsmolen gestapt na een jaar vruchtloos zelf proberen. PS : we hadden van ervoor wel een zoontje op natuurlijke manier waar we ook een jaar voor hadden moeten 'oefenen'.
Maar na een jaar 'oefenen' vond ik dat de biologische klok toch heel snel begon vooruit te gaan.
En inderdaad na onderzoek bleek mijn man sterk verminderd vruchtbaar te zijn. Twas al een wonder dat we een natuurlijk zoontje hadden.
We hebben nog enkele pogingen iui gehad maar dat vond mijn gynecoloog tijdverlies. Vandaar dat we behoorlijk snel naar icsi zijn doorgeschoven.
Daar hebben we 3 volledige rondes moeten doen en 10 terugplaatsingen gehad eer het echt raak was.
Aan een embroy kunnen ze nog niet zien of er iets mis is maar er zijn testen genoeg mogelijk iets later.Zijn jullie al lang natuurlijk aan het proberen ? Ik zou toch niet te veel tijd meer laten passeren alvorens naar een gynecoloog te stappen.
Weet dat je nog tot 41 jaar terugbetaling krijgt als je effectief icsi of ivf zou moeten doen.
Al hoop ik dat je die weg niet moet in slaan.
Maar we zaten hier een tijdje terug met het topicje ivf op latere leeftijd met velen van eind de dertig. gelukkig zijn er een hoop ervan zwanger of al bevallen. Toch zijn er helaas ook nog enkelen waar het nog altijd niet gelukt is.
De medische mallemolen is voor niemand leuk maar als die biologische klok dan nog eens ongenadig boven je hoofd blijft hangen als het zwaard van Damocles, creeert dit wel extra stress.
Maar hou vol, ik zou mijn ventje elke dag wel kunnen plat knuffelen.

flien
Berichten: 1187
Lid geworden op: 3 januari 2012, 8:55

Bericht door flien » 14 november 2013, 13:36

Hoi Psyche,

ik ben een gelukkige mama van 39. Mijn icsi-zoontje is bijna 5 maand.
We hebben 3.5 jaar moeten vechten eer we dit ventje in ons gezin konden verwelkomen.
Zwanger zijn op latere leeftijd brengt statistisch gezien inderdaad hogere risico's met zich mee maar dat wil daarom toch niet zeggen dat je je wens al moet laten varen.
Wij zijn in de fertiliteitsmolen gestapt na een jaar vruchtloos zelf proberen. PS : we hadden van ervoor wel een zoontje op natuurlijke manier waar we ook een jaar voor hadden moeten 'oefenen'.
Maar na een jaar 'oefenen' vond ik dat de biologische klok toch heel snel begon vooruit te gaan.
En inderdaad na onderzoek bleek mijn man sterk verminderd vruchtbaar te zijn. Twas al een wonder dat we een natuurlijk zoontje hadden.
We hebben nog enkele pogingen iui gehad maar dat vond mijn gynecoloog tijdverlies. Vandaar dat we behoorlijk snel naar icsi zijn doorgeschoven.
Daar hebben we 3 volledige rondes moeten doen en 10 terugplaatsingen gehad eer het echt raak was.
Aan een embroy kunnen ze nog niet zien of er iets mis is maar er zijn testen genoeg mogelijk iets later.Zijn jullie al lang natuurlijk aan het proberen ? Ik zou toch niet te veel tijd meer laten passeren alvorens naar een gynecoloog te stappen.
Weet dat je nog tot 41 jaar terugbetaling krijgt als je effectief icsi of ivf zou moeten doen.
Al hoop ik dat je die weg niet moet in slaan.
Maar we zaten hier een tijdje terug met het topicje ivf op latere leeftijd met velen van eind de dertig. gelukkig zijn er een hoop ervan zwanger of al bevallen. Toch zijn er helaas ook nog enkelen waar het nog altijd niet gelukt is.
De medische mallemolen is voor niemand leuk maar als die biologische klok dan nog eens ongenadig boven je hoofd blijft hangen als het zwaard van Damocles, creeert dit wel extra stress.
Maar hou vol, ik zou mijn ventje elke dag wel kunnen plat knuffelen.

Puma
Berichten: 72
Lid geworden op: 3 april 2011, 13:32

Bericht door Puma » 15 november 2013, 12:16

Hoi,

Ik ben 41 word volgende maand 42 en ben 5 weken geleden bevallen van een dochtertje.Ik was 17 jaar getrouwd en mijn partner was 20 jaar ouder dan mij en wilde absoluut geen kinderen meer. Pijnlijk maar ik had me er ergens bij neergelegd dat ik geen mama meer zou worden....toen hij 3 jaar geleden onverwacht is gestorven dacht ik eraan een alleenstaande mama te worden ....maar ik leerde mijn huidige partner kennen en ook hij wilde graag een kindje...
Ook ik worstelde met de angst om de complicaties van mijn leeftijd en ook bij ons wilde het niet echt vlotten....na een serie KI starten we de IVF molen op ....en tussen 2 behandelingen in werd ik spontaan zwanger...
De volgende maanden waren een aaneenknoping van zorgen...we testen met een score van 1 op 50 voor het downsyndroom ....weer een stressmoment ...ik wilde absoluut geen punctie laten doen en deed de NIPT test in Antwerpen ...;daar kregen we de geruststelling dat alles op dat gebied ok was ...dan kreeg onze spruit groeiachterstand ...en dan begon de lijdensweg ....van de ene arts naar de andere proffesor ...en steeds kregen we te horen dat we ons moesten voorbereiden op het feit dat ons meisje een hersenlestsel zou hebben ....de laatste 1,5 maand van de zwangerschap moest ik 3 x per week op echo en aan de monitor ...en dan uiteindelijk week 37 werd besloten de bevalling in te leiden om risico's te vermijden want men vond niet aan wat het lag ....de flow van de placenta baarde steeds meer zorgen ...
Onze spruit is dan geboren na een bevalling die opgewekt met een zetpil omdat de baarmoedermond nog gesloten was en de baarmoeder te hoog lag ...na enkele uren brak spontaan de vliezen en 9 uur later is ze op natuurlijke wijze ter wereld gekomen....ze woog 2,2 kg en was 44 cm ....een klein meisje dat onmiddelijk naar neonatologie verhuisde en daar 15 dagen heeft gebleven en nu is ze thuis ...we zijn 5 weken verder en ze weegt een gezonde 3 kg en meet 50 cm een allerte baby die het op alle vlakken uitstekend doet ...een klein wonder ....ons klein wonder ....en ik ben blij dat ik ondanks alle problemen en zorgen de stap heb gezet ...ze is de oogappel van de familie en wordt enorm in de watten gelegd door tantes en opa en natuurlijk ook door ons ...
Mijn visie ...ga ervoor laat je niet bang maken ...natuurlijk zijn er risico's en je moet alles goed overwegen maar voor mij was het de neste neslissing die ik ooit heb genomen in mijn leven...het hed anders kunnen lopen maar dat is het niet ....Bedenk wel dat het jullie beslissing moet zijn ...laat je niet beinvloeden door wat anderen denken en zeggen ...

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 18 gasten