leven en dood dicht tegen elkaar...

[DVO pixi]

dag iedereen,

het is lang geleden dat ik mij nog op het forum liet zien ( sinds mk in maart). Er is ondertussen al het een en het ander gebeurd hier. Mijn schoonvader was zeer ziek en vorige week is hij overleden. Ik zat toen midden in de aanloop van een cryo tp en mijn man wou absoluut dat hij zou doorgaan. Als alles goed gaat met de ontdooiing dan zullen op de begrafenis zaterdag hopelijk ook mijn schoonvaders kleinkinderen aanwezig zijn misschien...Leven en dood liggen zo dicht tegen elkaar...zo dicht zelfs dat het mortuarium in het uz naast de fertiliteitskliniek is...ik hoop vrijdag te kunnen realiseren wat ik mijn schoonvader toen hij nog leefde spijtig genoeg niet heb kunnen geven. Voor sommige klinkt dit misschien allemaal luguber, maar hij zou het niet anders gewild hebben. Ik wou even mijn verhaal kwijt, want ik verga van de zenuwen...

groetjes, gumi

[grootgevaarke]

Gumi,

allereerst mijn diep medeleven met het heengaan van je schoonpa. Mijn schoonpa is anderhalf jaar geleden ook gestorven (heel plots door een ongeval) en zijn zoon heeft hem ook nog niet de kleinkinderen kunnen schenken waarvan we allemaal dromen, maar hij zou het zeker ook begrepen hebben dat we geen kans zouden laten voorbijgaan!
heel veel succes zaterdag! (ik heb trouwens zaterdag ook terugplaatsing)

[Bjorn en Kim]

Hey Gumi,

Mijn vader is gestorven toen ik 18 was en zei op het einde van zijn ziekte dat hij zo graag zijn kleinkinderen had zien opgroeien. Ik voelde mij hier toen zo schuldig over.

Toen we de tegenslag kregen dat we op natuurlijke weg geen kinderen konden krijgen was de teleurstelling nog groter.

Nu onze kleine pruts geboren is was de confrontatie het grootste. Ik had in handen wat hij nooit zou kunnen zien en mijn zoontje lijkt imens hard op mijn vader...

Het is moeilijk he

[DVO pixi]

hallo,

Mercietjes voor jullie mooie reacties. dat knaagt ook erg aan mij dat we hem geen kleinkindjes kunnen geven hebben. Hij heeft het nog gezegd tegen mijn schoonzuske, hij zou zo content geweest zijn, al was het maar dat hij bv een hand op mijn buik had kunnen leggen of zo...Toen ik in maart even zwanger geweest ben, was mijn man bang om het te vertellen thuis, maar het lot heeft er anders over beslist want enkele dagen later het ik een miskraam gehad. We hebben niets verteld, hij had al genoeg verdriet. Toen hij net was overleden, ben ik alleen nog eens bij hem geweest en hem vertelt dat zijn kleinkindjes misschien enkele meters verder van hem lagen te wachten op mij( hij lag ook in ziekenhuis waar wij ivf doen en nog 4 cryo'tjes hebben) en ik heb hem ook vertelt hoe we ze zouden noemen. Ik geloof wel dat hij nog ergens is waar hij ons kan zien en over ons kan waken. toch een beetje een troost.

'grootgevaarke' veel succes zaterdag

groeten, gumi

[sandy]

hey gummi,

Klein woordje om je succes te wensen met de terugplaatsing en ook heel veel moed voor de begrafenis zaterdag!
Leven en dood liggen inderdaad heel erg dicht bij elkaar. Ik hoop dat je deze cyclus direct weer zwanger wordt en dit blijft voor de volle 9 maanden.

Dikke knuffel,
sandy

[DVO pixi]

dankjewel sandy,

Vrijdag lagen we zeer zenuwachtig te wachten op het verlossende telefoontje!! en ja we mochten komen, en dan nog wel voor de tp van 2 cryootjes! eentje van 8 cellen en eentje van 12 cellen!
Gisteren was het natuurlijk een zeer droeve dag, veel verdriet gevoeld maar ook veel vriendschap. Misschien waren mijn schoonvaders kleinkinderen er ook wel bij.. Vandaag heb ik van mijn man een mooi boeketje bloemen gekregen, hij heeft het in een opwelling gekocht, misschien ( en ook hopelijk) mijn eerste van vele moederdagboeketten...

groetjes

[DVO pixi]

Sandy, hoe voel jij je nu, jij hebt toch ook net een tp achter de rug?

[sandy]

hoi gumi,

dat is goed nieuws van de cryootjes. Dat ze maar goed blijven plakken!!

ja ik heb mijn TP maandag gehad van één 6-dagen oude blasto. Ik voel me zeeer nerveus, de ene dag denk ik dat ik zwanger ben en de andere dag dan weer niet. Ik heb al vanaf de eerste dag een 'zwaar' gevoel en heb ook een beetje gebloed op dag twee (innestelling?). Tja, afwachten tot zaterdag 16 mei. Tvalt zwaar deze keer...

Wanneer moet jij voor bloedprik??

[DVO pixi]

hoi Sandy,

Ja tis te hopen dat ze blijven plakken he. Kben vorige keer eventjes zwanger geweest van een cryo, dus ik weet dat het kan. Ik voel mij deze keer verbazend genoeg zeer rustig, kweet ook niet hoe het komt...
ben je al lang in behandeling Sandy? Wij zijn al 2.5 jaartjes in de weer ( eerst iui, dan ivf), tbegint allemaal wa zwaar door te wegen, maar we doen voort. Die mk was tegelijk een zware tegenvaller maar raar genoeg heeft het ons ook hoop gegeven: ik kan wel degelijk zwanger worden. Dus we keep our fingers crossed he! ik moet op vrijdag 22 mei bloed laten nemen, maar al ik mijn weer zo moe ga voelen als de vorige keer en plots geen yohurt en koffie meer lust zal ik mij niet kunnen houden om vroeger te testen peis ik.

groeten

[hanneke2009]

Ha Gumi,

Ik lees hier jouw verhaal. Wat verdrietig dat je schoonvader er niet meer is. Mooi dat je het hem nog hebt verteld, hij 'kijkt' vast nog over jullie schouder mee.

Ik ga heel hard voor jullie duimen, 2 mooie cryo's klinkt goed!

Sterkte met het gemis en het wachten.

[DVO pixi]

Mercietjes Hanneke,

Ik las hier ook jouw grote tegenslag, tis wel goed dat ge niet hoeft geopereerd worden. tis een kleine troost , maar toch...
Ja mijn 2 gummietjes, ik hoop dat ze een nestjes maken, ben alleszins weeral ferm moe, ma da kan ook van de spanningen van de voorbije weken zijn. We zien wel.

groetjes, gumi

[hanneke2009]

He Gumi,

Hoop dat het goed is gegaan met de 2 unitjes (of met 1 tenminste!)?

Grtjs,
Hanneke

[DVO pixi]

hey hanneke,

Lief dat je het vraagt, maar jammer genoeg terug een negatief resultaat. Mijn man en ik hebben dat weekend eens diepe nagedacht en alles op een rijtje gezet, en we hebben besloten om voor adoptie te gaan. Adoptie is altijd een optie voor ons geweest, je rolt alleen sneller in het medische circuit dan in adoptie. Omdat er niet echt een oorzaak werd gevonden voor onze kinderloosheid, en alles ( eicellen, embryootjes, slijmvlies, enz) altijd zo tiptop is, verwonderen onze artsen zich wel een beetje dat we nog steeds geen kindjes hebben. de onvoorspelbaarheid en de onzekerheid voor het toch slagen van een behandeling, plus al die schommelende emoties steeds hebben er ons toe besloten een kans te bieden aan een kindje in nood. Wij bieden een kind een gezin en onze wens is dan ook meteen vervuld. Sinds onze beslissing voel ik me heel vrij en opgelucht, het was dus echt de juiste keuze, we gaan enkel nog onze 2 bestaande embryootjes een kans geven, maar ondertussen zijn we al volop met aanvragen en dergelijke bezig. Ik wens jou en iedereen die ons verhaal hier leest veel succes en ik kom nog wel eens piepen op dit forum,

vele groeten, gumi

[hanneke2009]

Hey Gumi,

Wat fijn dat de beslissing goed voelt en jullie op deze manier jullie droom (en die van een kindje in nood) gaan vervullen! Veel succes met alle voorbereidingen (en wachten tot het zover is ). Heel veel geluk!

Hanneke