Hoi!
Ik wilde hier even mijn verhaal doen om de dames die naar IVF moeten overstappen een hart onder de riem steken.
Ik heb zelf ook 6 mislukte IUI pogingen achter de rug. Voor de start van de IUI dacht ik ook dat het wel van de eerste keer zou lukken, want bij ons was er geen aanwijsbare oorzaak waarom het niet lukt op de natuurlijke manier.
Poging na mislukte poging zakte de moed mij ook dieper in de schoenen, en na de laatste poging werd ik ook doorverwezen naar IVF. Eerst zag ik het niet zitten vanwege heel het emotionele en medische gedoe er rond. Ik ben toen even door een heel diep dal gegaan, maar heb de moed verzameld om ermee door te gaan...uiteindelijk ga je vanzelf je grenzen verleggen om je kinderwens te kunnen vervullen.
De eerste IVF poging heeft heel lang aangesleept bij mij omdat ik niet goed genoeg reageerde op de medicatie en hormonen en telkens een hogere dosis moest nemen tot mijn lichaam eindelijk deed wat er van werd gevraagd
Dus ik heb heel lang moeten puffen en spuitjes zetten (is niet zo erg hoor, lijkt gewoon heel even eng in het begin maar doet echt geen pijn).
Na de pick-up had ik 10 eitjes, daarvan waren er 9 rijp, en van die 9 waren er 6 bevrucht.
Op de dag van de terugplaatsing kreeg ik wel te horen dat er geen enkel embryo in aanmerking kwam om in te vriezen. Toen kreeg ik weer een dip, want ik zou weer direct een hele cyclus moeten snuiven en spuiten als het de eerste poging mislukt.
2 dagen na de TP kreeg ik hoofdpijn die evolueerde in migraine. Toen was ik al bijna zeker dat ik terug ongesteld zou worden want ik krijg altijd hoofdpijn/migraine rond mijn regels. Maar voor alle zekerheid heb ik een test gedaan om zeker te zijn dat ik niet zwanger zou zijn vooraleer ik mijn zware medicatie zou nemen tegen migraine, en wat bleek: een heel licht streepje!
Ondertussen ben ik nu 18 weken zwanger.
Het einde van IUI betekend niet het einde van je kinderwens. IVF lijkt eng en vervelend, maar uiteindelijk is het nooit zo erg als je wel denkt. Je hoort misschien wel veel "horrorverhalen", maar het zijn net de negatieve ervaringen die het meest en hardst worden doorverteld. Er zijn ook zoveel positieve ervaringen!
Geef de moed niet op! En hier op het forum kan je altijd de steun vinden van lotgenoten, daar heb ik ook veel aan gehad...
Veel succes!
Groetjes,
Sofie
Op 22 augustus hebben we sowieso gesprek met de gynaecoloog over verdere stappen... Moet er nog eens goed over nadenken of ik wel IVF wil. Ik ga eens op zoek hier naar het forum naar beginnende IVF'ers en kijken wat hun ervaringen zijn. Misschien word ik overtuigd...
wel heel veel tips vinden en heel veel leren van de ervaringen van andere vrouwen, maar zoals ik al zei elke situatie is anders.
En dat wil wat zeggen voor iemand die voordien een heel erge naaldenfobie had. 
