onbegrip uit de omgeving

Plaats reactie
kolibri
Berichten: 4
Lid geworden op: 27 november 2016, 21:52

onbegrip uit de omgeving

Bericht door kolibri » 27 november 2016, 22:11

Hallo forumgenoten,

Wou even enkele recente tegenslagen kwijt bij lotgenoten die vast begrip kunnen opbrengen voor mijn situatie.
Na enkele jaren proberen zonder succes, krijg ik (ben er 36) hoe langer hoe meer last van sociale druk en onbegrip over ongewenst kinderloos blijven. Geen kinderen hebben uiteindelijk is niet zozeer het probleem voor ons, daar kunnen we mee leven hoe moeilijk het soms ook is, het is een cadeau van de natuur en niet iets wat je bestelt volgens ons. Maar de commentaar, het onbegrip en de kwetsende opmerkingen van naasten, die liggen zwaar op mijn maag de laatste tijd.
We zijn al een tijdje samen, en na verloop van tijd begint je sociaal netwerk zich luidop vragen te stellen in de trend van: "wanneer beginnen jullie er eens aan", "ge moet er niet te lang mee wachten he, want ge hebt er de leeftijd al wel voor" of elke keer we vrienden tegenkomen wordt er eerst uitgebreid naar mijn buik gestaard vooraleer mensen je groeten en zo. Lastig vind ik dat.
Ik ben niet iemand die zo met zijn problemen te koop loopt, behalve mijn familie, die houd ik wel op de hoogte.
Mijn zus tracht me te troosten met de woorden "ge kunt u beide pollekes kussen dat je er geen hebt, ge moest eens weten wat voor een nachtmerrie dat dat is kinderen opvoeden". Niet echt constructief vind ik.
Laatst kreeg ik van mijn moeder die aan erfopvolging denkt te horen: "Tja, mijn erfenis gaat dan naar mijn kleinkinderen he (de kinderen van mijn zus), want ja, jij hebt toch geen kinderen". Dat is best een harde noot om te kraken als je middenin de hele vruchtbaarheidsmallemolen zit.
Vele bevriende koppels zijn allen recent al dan niet probleemloos ouder geworden, en één van onze beste vrienden, deelde net doodleuk mee "als jullie geen kinderen krijgen, zijn we geen vrienden meer".
Dit zijn enkele voorbeelden van kwetsende opmerkingen waar ik het hoe langer hoe meer moeilijk mee heb.
Hebben jullie hier ook ervaring mee? Of tips hoe ik hiermee beter om kan gaan?

mich75
Berichten: 2981
Lid geworden op: 8 juni 2014, 16:28

Re: onbegrip uit de omgeving

Bericht door mich75 » 28 november 2016, 11:57

Wij hebben de eerste jaren altijd gezwegen als mensen vroegen wanneer we er eens zouden aan beginnen. Toen we eindelijk de mmm ingestapt zijn hebben we het wel aan de familie verteld en soms krijg je van de kwetsende opmerkingen, maar ik denk dat ze meestal niet doorhebben wat ze ons aandoen.

Sinds we in de mmm zaten en de vraag kregen of we ook niet aan kindjes dachten antwoordde ik meestal heel kortaf dat als het aan ons had gelegen dat er al 2 hadden rondgelopen en dan wordt het plots wel heel stil en krijg je soms een sorry. Ook krijg je een hoop ongevraagde "goede" raad en eigen ervaringen.

Onze ervaring is dat je meestal begrip krijgt van mensen die hetzelfde doormaken of iemand kennen die het heeft meegemaakt, maar ze gaan ervan uit dat het lukt.

Van mijn 2 schoonzussen heb ik te horen gekregen dat zij nooit in de mmm zouden stappen, dan maar geen kids of adoptie. De ene heeft geen problemen om zwanger te worden, naar eigen zeggen wel want het heeft 3 maand geduurd (was net geen 36) en de andere moet nog aan kinderen beginnen binnen een paar jaar.

Maar als jullie niet per sé kinderen willen en kinderloos willen verder gaan dan zou ik dat gewoon aan de mensen zeggen, ook al krijg je dan nog steeds onbegrip en moet je je verantwoorden, terwijl dit in feite toch een persoonlijke keuze is.
2010: start kinderwens
2014: start mmm​
03/15: overstap Jette ​ 08/15 start icsi-d
03/17: dochter (icsi-d 6)​ 12/17: start brusje
09/18: start ecd
06/19: twins
11/20: start brusje
01/22: dochter
01/23: start brusje --> onverwacht einde verhaal 😭😭😭

kolibri
Berichten: 4
Lid geworden op: 27 november 2016, 21:52

Re: onbegrip uit de omgeving

Bericht door kolibri » 6 december 2016, 18:32

Bedankt voor je antwoordje mich75. Mja dat is waarschijnlijk erg herkenbaar voor velen die ermee te maken hebben. Ik merk dat erover praten wel helpt om het te plaatsen allemaal. Een groepje vrouwen met onvervulde zwangerschapswens die regelmatig samenkomen om te praten, bestaat dat volgens jou? Zou me wel goed om een beetje te ventileren...
Ik zie dat het na een heel proces bij jou gelukt is ondertussen. Hoe vond je het doorzettingsvermogen om toch te blijven gaan, niet wetende wat de uitkomst zou zijn?

mich75
Berichten: 2981
Lid geworden op: 8 juni 2014, 16:28

Re: onbegrip uit de omgeving

Bericht door mich75 » 12 december 2016, 8:44

Er zullen misschien wel praatgroepen bestaan en ik begrijp dat dit een goede oplossing lijkt, maar in deze situatie lijkt me dat niet de oplossing.
Ik denk dat van die groepen echt nuttig zijn als er een doel is dat je zelf kan bepalen (bv. AA of weight watcher of iets dergelijks) of om iets te verwerken waar je niets aan kan veranderen (bv. ongewild kinderloos zijn, verwerken van een overlijden).
Stel dat je een groep vindt met vrouwen met een onvervulde kinderwens die toch nog steeds bezig zijn om deze te vervullen, in het begin ga je begrip krijgen en kunnen ventileren, het zal je hoop geven omdat er vrouwen zwanger geraken en er komen nieuwe vrouwen vrouwen bij en als het bij jou niet lukt en bij die andere (nieuwe) vrouwen wel dan zal dit hoogst waarschijnlijk een omgekeerd effect hebben.

Ik heb heel veel kracht geput uit dit forum, het begrip en de steun die ik hier heb gekregen kan ik in mijn omgeving niet vinden.

Wat ook heel belangrijk is is om min of meer een (eind)doel te stellen, gaan jullie voor kinderen ja of neen. Je laat uitschijnen dat jullie jullie er bij neerleggen dat jullie kinderloos verder gaan maar ik heb de indruk dat je dat nog niet aanvaard hebt want ik denk als dit wel zo was dat je dan de opmerkingen gemakkelijker zou kunnen negeren.

Mij werd ook aangeraden om mijn kinderwens definitief op te bergen, maar zolang er een sprankeltje hoop was kon ik dit niet. Mijn man wou stoppen met de behandelingen, het was genoeg voor hem, maar als ik dan vroeg of het definitief was zei hij dat het NU genoeg was, maar dat hij misschien nog van gedacht ging veranderen, maar niets kon garanderen. Ik kan niet zeggen hoe moeilijk dat was, want als ik me dan moest neerleggen bij het kinderloos blijven wou ik dit doen, maar dan voor altijd en niet een jaar later ofzo te horen krijgen dat we toch nog maar eens moesten proberen.
Gelukkig heeft mijn man na een aantal maanden gezegd om toch nog de 2 resterende pogingen te doen. Ik wist dan als dit op niets zou uitdraaien dat het dan echt definitief gedaan zou zijn en dat ik dit een plaats zou moeten geven.

Het enige wat ik kan zeggen is, bekijk wat jullie willen, hoe ver jullie willen gaan ( wij zijn ook veel verder met behandelingen gegaan dat dat we ooit hadden gedacht), en zoek dan wat voor jou/jullie de beste oplossing is. Dit kan een praatgroep zijn, het kan dit forum zijn,...

Ik wens je veel succes met je beslissing.

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten