spijt van eiceldonatie

Eiceldonatie forum
Forumregels
De Verdwaalde Ooievaar heeft intern meermaals de discussie gevoerd over het al dan niet toelaten van berichten over aanvraag of aanbod van donormateriaal. Ook de wetgeving hierrond is nog vrij dynamisch en actueel.

De Verdwaalde Ooievaar geeft de voorkeur aan het weren van deze oproepen, maar stelt vast dat deze hoe dan ook terugkomen in fora die hier niet voor bedoeld zijn.

Om deze reden werd een subforum voor aanbod/aanvraag van donormateriaal aangemaakt.

De Verdwaalde Ooievaar kan enkel waarschuwen voor de risico's die donatie via niet-officiële kanalen met zich meebrengt. Uit ervaringen weten wij immers dat naast een aantal goed bedoelende donors, er ook mensen zijn die hierin enkel financiële bedoelingen hebben, mensen die het niet nauw nemen met medische geschiedenis en hier al dan niet over liegen, mensen die vooral op zoek zijn naar het sexuele, enz.

Misbruik van andere fora zal streng gesanctioneerd worden.

-UPDATE- Omdat blijkt dat mensen toch respectloos andere fora blijven misbruiken voor oproepen omtrent donormateriaal, zullen de accounts van misbruikers meteen verwijderd worden. Er werd een apart forum aangemaakt, maak daar dan aub gebruik van.
elke7
Berichten: 25
Lid geworden op: 6 februari 2017, 16:04

spijt van eiceldonatie

Bericht door elke7 » 6 februari 2017, 16:14

a
Laatst gewijzigd door elke7 op 16 augustus 2017, 15:03, 4 keer totaal gewijzigd.

florimon82
Berichten: 111
Lid geworden op: 9 september 2015, 16:52

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door florimon82 » 7 februari 2017, 15:13

Hey Elke7, ik ben momenteel 20 weken zwanger via eiceldonatie en ik pieker me met momenten ook suf omtrent allerlei vragen zoals jij ze beschrijft: ga ik het wel kunnen zien als mijn eigen kindje, hoe ga ik daar mee omgaan, hoe gaat het reageren als ik het vertel, gaat het z'n biologische mama opzoeken,....

Uiteindelijk hadden wij geen keus, mijn eicellen waren van barslechte kwaliteit...'t was dat of kinderloos blijven.

Vorige week nog heb ik een hele week zitten wenen, nu gaat het beter, maar ik weet dat ik nog veel van die momenten zal hebben. Ik denk ook nog een psycholoog in te schakelen.
Ik ben 1 x naar een psycholoog geweest, voor we met de eiceldonatie zouden starten en die zei me toen wel dat ik op slag verliefd zal zijn als ik het kindje in m'n armen zal hebben etc., dat mijn moedergevoel hetzelfde zal zijn, dat ik daar niet bang voor hoef te zijn....maar dat ben ik wel !

Een tweeling is zoiezo niet gemakkelijk, en ze zijn nog klein é. Misschien zal het wel nog verbeteren als ze iets ouder zijn, als je meer rust hebt,...

Ik begrijp je echt volkomen, zit met dezelfde angst en vragen, maar uiteindelijk moeten we misschien ook relativeren....we hebben nu onze gewenste kinderen, we zijn niet ziek, we moeten er gewoon het beste van maken, we leven maar 1 keer en 't leven is al zo kort !!!

florimon82
Berichten: 111
Lid geworden op: 9 september 2015, 16:52

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door florimon82 » 8 februari 2017, 16:32

Wat ik nog vergeten zeggen ben Elke: ik weet dat jij zoiezo een goeie mama bent, daar mag je niet aan twijfelen. Al die vragen die je je stelt wijzen er toch ook op dat je ongerust bent, bezorgd bent.....niet iedereen is zo.

Ik denk dat ik er net hetzelfde over denk dan jij, maar zie dat boeleke in m'n buik nu al doodgraag. T kindje kan er zelf niks aan doen dat het zo gelopen is....we mogen/moeten dankbaar zijn dat we dat kunnen doen hebben via donatie en dat het gelukt is....er zijn zoveel mensen die kinderloos blijven en heel hun leven dit gemis ervaren, wij moeten gelukkig zijn...

Dus kop op meid, het lukt ons wel....we moeten gewoon die knop omdraaien en positief denken....niet teveel piekeren dus.....ik zal hetzelfde doen :)

Groetjes

Marjannetje
Berichten: 72
Lid geworden op: 16 februari 2014, 17:12

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door Marjannetje » 9 februari 2017, 22:27

Ik ga niet al te uitgebreid reageren maar vind jullie berichten heel schokkend en schrijnend om te lezen. Heb zelf een prachtige zoon via ecd. De hoofdprijs! En momenteel bezig voor een Brusje (of Brusjes).

Heb nooit twijfel gevoelens gehad. Hij is gewoon mijn kind. Ook al heb ik daar hulp bij gehad van een donatrice. Ik sta daar niet al te veel bij stil. Wel heb ik van te voren alle voors en na's kritisch afgewogen. Maar 1x de beslissing genomen heb ik alle twijfels overboord kunnen gooien.
Ik probeer jullie gevoelens en twijfels te begrijpen, maar dat gaat me erg moeilijk af. Zo jammer dat jullie niet zorgeloos kunnen genieten.
Dapper dat jullie dit durven delen. Respect!
2014 na iui buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Sept 2015 via ecd IVI Valencia bevallen van een prachtige zoon!

Angelika
Berichten: 181
Lid geworden op: 13 januari 2014, 14:07

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door Angelika » 13 februari 2017, 14:16

Mijn dochter is ook echt mijn dochter! Van het moment dat ik zwanger was was ik al verliefd op haar en dat gevoel groeit nog steeds elke dag (en ze is nu al 2 jaar) We zijn ook gestart voor een brusje en twijfelen hier niet over. Zijn gewoon super dankbaar dat er vrouwen zijn die hun eicellen willen doneren om ook van mij een super gelukkige mama te maken!

NeleJ
Berichten: 8
Lid geworden op: 13 februari 2017, 16:35

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door NeleJ » 13 februari 2017, 16:42

Na een lange tijd heb ik me zelf ook maar eens geregistreerd op dit forum.
Ik heb zelf een dochter van vijf jaar, maar een tweede wou maar niet lukken. Slechte eicelkwaliteit. Dat weet ik nu al anderhalf jaar, maar ik geraak er maar niet uit... Leg ik me neer bij één kind, of ga ik toch voor eiceldonatie voor een tweede.

Veel vragen. Ga ik dat kind even graag zien als mijn eerste (eigen) kind... ? En een vraag die me nog meer bezig houdt: kan ik het een kind aandoen om zijn/haar genetische moeder niet te kennen ?

En nog veel vragen, en het is om gek van te woorden.

Wat de post van Elke betreft, ik twijfel eigenlijk een beetje aan haar geloofwaardigheid. Haar post kom wel heel koel en bot over, en ik kan niet geloven dat je kan zeggen van kinderen die je zelf hebt gebaard en waar je al jaren voor zorgt, dat ze niet voelen als van jezelf. Dat kan er bij mij niet in.

Marjannetje
Berichten: 72
Lid geworden op: 16 februari 2014, 17:12

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door Marjannetje » 14 februari 2017, 8:39

Nele dat gevoel had ik ook (over de geloofwaardigheid), maar durfde het niet te schrijven.....
2014 na iui buitenbaarmoederlijke zwangerschap
Sept 2015 via ecd IVI Valencia bevallen van een prachtige zoon!

NeleJ
Berichten: 8
Lid geworden op: 13 februari 2017, 16:35

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door NeleJ » 14 februari 2017, 8:49

Ook haar laatste opmerking doet haar wat mij betreft de das om.
Voor mij zou het net een enorme troost/opluchting zijn, als ik mijn kind zou kunnen zeggen wie haar/zijn genetische moeder is. Dat dat kind niet met die vraag moet leven.

De anonimiteit van de donor is één van de grootste barrières die me tegenhoudt...

Het is zo moeilijk allemaal...

MamavanNyo
Berichten: 5
Lid geworden op: 27 oktober 2016, 16:26

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door MamavanNyo » 14 februari 2017, 9:48

Ik heb deze gevoelens helemaal niet.
Ik ben wel heel bijzondere geweest naar hoe het zou voelen maar ik ben als een leeuwin voor haar welp. Het voelde van in het begin als mijn kind ook al had ik een helse bevalling erbovenop...
Er bestaan boekjes om je kind uit te leggen hoe alles is gelopen: het wereldwondertje. Kan je on line bestellen.
Ik zit in de vervroegde menopauze dus had geen eicellen en ben super dankbaar dat ik na 7 jaar proberen eindelijk mocht zwanger worden. We zitten nu in de wachtweken van de 4e poging voor een tweede kindje en hoewel dat niet van dezelfde donor is, zal ook dit volledig MIJN kind zijn.
Ik denk dat je moet proberen niet te veel bij na te denken en veel over praten...
Sterkte xxx

florimon82
Berichten: 111
Lid geworden op: 9 september 2015, 16:52

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door florimon82 » 14 februari 2017, 16:54

hey allemaal,
het geeft me moed dat ik zoveel positieve verhalen lees over eiceldonatie.

Ik voel het kindje sinds deze week stampen, en moet toegeven, het moedergevoel is er wel hoor. Ik ben gewoon nog altijd wat bang voor de toekomst, met al die nieuwe regels ivm anonimiteit en rechten van het kind en zo....
Ieder kind zal vroeg of laat kunnen nagaan wie zijn 'echte' mama is (via allerlei databanken die nu verplicht gaan worden), ik denk dat niemand van jullie dit toch wil meemaken dat ze op zoek gaan??? We hebben allemaal zoveel moeite moeten doen om onze wens in vervulling te zien gaan, ik wil me dan ook de echt mama voelen en ik hoop dat onze kindjes ons altijd dankbaar zullen zijn, ons niks zullen verwijten en ons altijd als de echte moeder zullen aanzien...(ook al zoeken ze dan naar hun genetische moeder, dat is dan hun keuze..)

Zoals hier ook al geschreven mag ik er misschien niet zoveel bij stil staan, ik denk teveel na waarschijnlijk ipv te genieten :)
Maar zoals ik dus al zei: ik vind het echt leuk om zoveel positiefs te lezen...het doet me goed en ik besef nu ook wel dat ik echt niet meer mag piekeren en dat ik volop moet genieten...dankuwel daarvoor

ps: Elke, alles komt goed, eens de drukte en vermoeidheid wat zal gaan liggen, zullen die doemgedachten wel wegebben...

elke7
Berichten: 25
Lid geworden op: 6 februari 2017, 16:04

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door elke7 » 16 februari 2017, 8:53

a
Laatst gewijzigd door elke7 op 19 juli 2017, 23:33, 1 keer totaal gewijzigd.

Jana F
Berichten: 43
Lid geworden op: 17 januari 2014, 16:55

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door Jana F » 3 maart 2017, 15:43

Dag Elke,

Je klinkt inderdaad heel vermoeid en dat lijkt me begrijpelijk in jouw geval. Fysiek en mentaal zijn zieke kindjes op zich al zwaar, kan je dat los zien van het ECD-gegeven? Ik ben ook soms moe door mijn zoon, die nu 8 maanden is en er zijn momenten dat ik blij ben dat mijn man eindelijk thuis is, zodat hij zich over de kleine kan ontfermen en ik in mijn bed kan kruipen.
Als je daarbij nog eens gaat twijfelen aan keuzes uit het verleden, wordt alles nog meer beladen...Heb je dit gevoel al twee jaar lang of al langer? Of heeft het ermee te maken dat je moeite hebt met alle extra zorgen die bij zieke kindjes komen? Zou je IVF ook een stap te ver vinden als je IVF baby's had, die zoveel zorg nodig hadden? Dat zijn niet te beantwoorden vragen natuurlijk, maar ik wil maar zeggen dat het een niet per se te maken heeft met het ander.
Ik hoop dat je steun vindt bij je man en in de gesprekken met je psycholoog. Dat vind ik alvast een goede stap, dat je met iemand gaat praten en ik hoop dan ook dat je een goede psycholoog hebt.
Veel sterkte!
PCO, mk 10 w, dochter °2012 - IVF1 (2014): neg, 1.1 mk 5wk, 1.2 en IVF2: neg, 2.1 mk 7 w, 2.2, IVF3 en 3.1:neg, - Van Middelheim naar Jette IVF 4: neg (voor t eerst geen cryo's) - pauze - spontaan zwanger °25/6/16 zoon

Sarahke82
Berichten: 806
Lid geworden op: 12 augustus 2012, 10:54

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door Sarahke82 » 3 maart 2017, 15:54

Hoi Elke,

heeft het wel te maken met het 'niet genetisch' jouw kinderen zijn? Is er geen kans dat je in een depressie of postnatale depressie zit?
Ik heb ook een zoontje van het eitje van mijn vriendin. Dus genetisch ook niet van mij. Maar ik zie hem doodgraag en heb totaal niet het gevoel dat hij niet 'van mij' is.

Mijn zoontje was een huilbaby met eetproblemen en heeft 1,5 jaar sondevoeding gekregen. Constant naar het ziekenhuis met hem, begeleiding ivm het eten,... Ik was een wrak.
En dat eerste jaar was ik doodongelukkig.
OMdat het zo zwaar was en omdat ik zo mijn leven met een kindje niet had voorgesteld.
Ik was depressief, dus kon ook weinig liefde geven.

Dat is gebeterd, maar ik heb wel hulp gezocht.
Wij zijn samen naar een therepeut gegaan en ik heb tijdelijk medicatie gekregen.

Ik hoop dat je je snel beter voelt en je kan gaan genieten van die 2 kleine schatten. Al is het moederschap soms heel erg zwaar...
Afbeelding

Kykietje27
Berichten: 8
Lid geworden op: 30 juni 2016, 0:59

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door Kykietje27 » 7 maart 2017, 18:52

Hoi Iedereen,

Ik lees hier echt geen fijne dingen! Ik heb ook het gevoel dat ik een andere visie heb op de donor dan sommige andere vrouwen hier op het forum.
Ik zie de donor helemaal niet als de 'echte' mama, want die persoon kiest niet om (opnieuw) moeder te worden.
Ze kiest er voor om een deeltje van haar lichaam af te staan om iemand anders te helpen.
Ik heb een vriendin die nu ook donor is en ook zij ziet dit zo. Zij wil gewoon dat iemand gelukkig wordt en mama kan worden, en zij heeft ook helemaal niet de behoefte om het kindje dat verwekt is met haar genetisch materiaal te ontmoeten.

Ik ben zelf nog niet zwanger, maar in vermoed dat als ik zwanger mag worden het kindje echt als dat van mij zal zien. Zeker als het 9 maanden in mijn buik zal gegroeid hebben.

Veel succes aan iedereen
September 2014 gestopt met pil, geen ms meer gehad => premature menopauze door fragiel X syndroom, start ECD

Moa
Berichten: 7
Lid geworden op: 7 mei 2015, 13:25

Re: spijt van eiceldonatie

Bericht door Moa » 8 maart 2017, 20:14

Hallo iedereen,

Wat een interessant thema en dank aan Elke en andere lotgenoten dat ze hun angst en twijfels durven uitspreken.
Heel herkenbaar Elke wat je daar vertelt. Ik heb me vier jaar lang geen echte mama gevoeld. Ik had daar enorme schuldgevoelens over omdat ik vooral dankbaar wou zijn en een goede moeder.
Het is pas toen ik gaan samenwerken ben met een psychologe en het verdriet dat nog niet verwerkt was heb kunnen toelaten, dat de dingen tussen mijn zoontje en ik zijn gaan veranderen.
Dat het niet verloopt zoals je hebt gehoopt is niets om je over te schamen. Belangrijk is volgens mij om hulp te zoeken, zodat je kan bouwen aan een goede relatie met je kindjes, zodat je je echt mama kan gaan voelen. En de vermoeidheid, ik weet het, dat maakt het er allemaal niet makkelijker op. Maar het niet 100% mama voelen, werkt die vermoeidheid ook mee in de hand. Je voelt dat er iets schort en daarom kost het heel veel energie in een periode waar het allemaal al zoveel energie kost.

En aan de mama's bij wie het vlotter loopt, heel mooi om te zien dat het niet altijd zo moeilijk moet verlopen. Ik denk dat jullie daarvoor ontzettend dankbaar mogen zijn, want zwanger worden via eiceldonatie is echt niet evident. Ook opvoeden niet, het is vaak zoeken hoe je dat best doet. Want op je pad komen er zoveel vragen waarover je telkens opnieuw voor keuzes staat.

Mijn zoon is ondertussen 12 jaar, maar het blijft voor mij ook zoeken. We stellen het ontzettend goed, mijn zoon kent zijn donor, we praten er gemakkelijk over, maar het is een parcours met vallen en opstaan geweest, dat wel.

Mochten de mensen met veel vragen graag contact opnemen, voel je vrij. Misschien ook fijn om eens echt samen (individueel of misschien wel met meerdere van het forum) af te spreken. Als daar interesse voor is, laat gerust weten. Of gewoon mailen, kan ook.
Misschien best geen persoonlijk bericht naar me sturen via dit forum omdat ik niet weet of het mailadres dat daaraan is gelinkt nog werkt.
Je kan mailen naar eicelacceptatie-veerle@outlook.be
Groetjes!

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 8 gasten