Brusje-wens opbergen of niet?

Plaats reactie
Lelietje18
Berichten: 2
Lid geworden op: 5 januari 2019, 22:57

Brusje-wens opbergen of niet?

Bericht door Lelietje18 » 5 januari 2019, 23:24

4 jaar geledenis onze zoon geboren. We leefden toen in de illusie dat we alles zomaar konden plannen naar onze wens en zouden onmiddellijk voor een brusje gaan. 2 maanden na de geboorte kreeg mijn man echter te horen dat hij een erg agressieve kanker had. Sperma ingevrozen en meteen aan de kankerbehandeling gestart. Hij heeft meer dan een jaar in het ziekenhuis gelegen, enorm veel chemo gekregen en voor zijn leven gevochten. De 3 jaren van behandeling hebben hem echt kapot gemaakt. Hij heeft er blijvende schade aan overgehouden en is nu beperkt in zijn mogelijkheden.

Een jaar geleden was hij weer thuis en namen we de beslissing om toch voor onze droom te gaan en te starten met de vruchtbaarheidsbehandeling voor een tweede kindje. Net zoals voor onze zoon zou ik er voor de zorg wel alleen voorstaan. (mijn man kan niet voor onze zoon zorgen.)

Helaas loopt ook dit niet van een leien dakje. Na 6 IUI pogingen (1 miskraam en 5 mislukt), 1 ICSI poging (opnieuw een miskraam) en 1 cryo terugplaatsing staan we op het punt om het op te geven. Het leeftijdsverschil wordt intussen zo groot met onze zoon.

Objectief gezien weet ik dat we beter stoppen, maar waarom is dit zo moeilijk? Ik heb het gevoel onze zoon tekort te doen als ik hem geen brusje geef. Ik heb er vanaf het begin van de kanker mijn werk van gemaakt om onze zoon hier niet onder te laten lijden. Hij is voor een stukje al zijn papa kwijt, ik wil hem ook zijn brusje niet afpakken. Maar heeft het nog zin als er straks 5 jaar leeftijdsverschil is?

Heeft er iemand een klare kijk op de situatie? De hormonen vertroebelen mijn beeld vast ook. :?

mich75
Berichten: 2981
Lid geworden op: 8 juni 2014, 16:28

Re: Brusje-wens opbergen of niet?

Bericht door mich75 » 6 januari 2019, 9:23

Ik ga hier even antwoorden, het gaat misschien hard overkomen, maar ik wil je zeker niet kwetsen en enkel helpen.

Wat is objectief?
Dat het nog niet gelukt is na de behandelingen die je al gehad hebt? Wel dat zijn er "objectief" gezien niet abnormaal veel.
Het leeftijdsverschil met jullie zoontje? Als ze klein zijn is het misschien fijner als het leeftijdsverschil wat kleiner is, maar als ze ouder zijn en zeker volwassen speelt dit helemaal niet zo. Mijn man heeft altijd een veel betere band gehad met zijn 10 jaar jongere halfbroer dan met zijn 3 jaar jongere zus, nog altijd trouwens.
Als het verschil groter is zijn ze meestal zorgzamer en voelen ze zich echt "grote zus/broer".

"Objectief" gezien, is de voorraad van jouw man zijn sperma niet eindeloos en gezien het geringe succes snap ik niet dat men 6 IUI pogingen heeft gedaan.
Ik zou dus eens een goed gesprek hebben met je ferti-arts en eventueel elders gaan voor een second opinion.

Verder vraag ik me af of jouw man zijn sperma nog 100% ok was op moment van invriezen aangezien hij echt wel al heel heel ziek was op dat moment. Dit is misschien iets wat je ook kan bespreken met je ferti-arts en/of zijn oncoloog.

Het is een zwaar parcours, zeker als het zo goed als alleen moet doen, maar het hangt ook af van je mentale toestand. KAN je die brusjes-wens voorgoed opbergen? Ik begrijp dat je denkt dat het NU misschien de beste oplossing is, maar hoe ga je er mee om binnen enkele jaren?

Een klein half jaar na de geboorte van onze dochter heeft mijn man een relatief eenvoudige maar zware operatie gehad, maar door zijn onverwacht slechte gezondheid is het totaal niet gelopen hoe het moest. Hij heeft tegen alle verwachtingen in de operatietafel overleeft, heeft dan een maand in het ziekenhuis gelegen en nog een half jaar moeten revalideren. Hij is nog niet hoe hij moet zijn en zal het ook niet meer worden.

Onze brusjes-wens was er toen ook al, maar door die ervaring hoefde het voor mijn man niet meer, dit had hij al laten weten toen hij nog in het ziekenhuis lag. Uiteindelijk heeft hij er toch mee ingestemd om verder te gaan, omdat mijn wens zo groot was, maar ook om onze dochter een brusje te geven.

Voor onze dochter hebben we al heel wat geduld en beproevingen doorstaan en is het bij de 6de ICSI gelukt, bij de eerste 4 geen bevruchting, dus eigenlijk bij de 2e.
Voor ons brusje hebben we er bijna een jaar overgedaan en ook weer andere stappen genomen om de kansen te verhogen.
Met succes want ik ben nu 14 weken zwanger van ICSI 8.

Zet eventueel de pro's en con's eens op papier waarom je zou stoppen of net verder doen en bekijk hoe belangrijk (of objectief/subjectief) de argumenten zijn.
En tenslotte weet dat je na 6 IUI pogingen 40% kans hebt op een zwangerschap, dus minder dan de helft en dat het niet abnormaal is dat het niet gelukt is.
Bij ICSI heb je gemiddeld 3 volledige pogingen nodig, de ene dus wat minder en de andere wat meer.
Misschien ook nog iets om rekening te houden bij je bedenkingen.

Succes in iedere geval, met wat je ook beslist.
2010: start kinderwens
2014: start mmm​
03/15: overstap Jette ​ 08/15 start icsi-d
03/17: dochter (icsi-d 6)​ 12/17: start brusje
09/18: start ecd
06/19: twins
11/20: start brusje
01/22: dochter
01/23: start brusje --> onverwacht einde verhaal 😭😭😭

Lelietje18
Berichten: 2
Lid geworden op: 5 januari 2019, 22:57

Re: Brusje-wens opbergen of niet?

Bericht door Lelietje18 » 6 januari 2019, 18:30

Bedankt voor je reactie!

Ik bedoel met 'objectief gezien' inderdaad niet dat ik nu al zo ontzettend veel pogingen hebben gehad, maar eerder over het feit dat ik er alleen voor sta. Een baby (en het hele IUI/ICSI-gedoe) maakt het leven niet eenvoudiger. 'Objectief gezien' had ik er gewoon niet aan moeten beginnen waarschijnlijk. Maar de droom is er wel.

We hebben inderdaad het meeste sperma opgebruikt met de IUI. Vandaar dat ze nu ook ICSI doen, we zouden nu nog 1 IVF of 5 ICSI pogingen hebben. We zijn al van ziekenhuis veranderd in de loop van het proces.

Iedere dag denk ik er aan en beslis ik 5 keer 'definitief' om nog door te gaan en 5 keer om te stoppen. Knettergek wordt ik er van. Een lijstje met pro's en con's is wel een goed idee, bedankt voor de tip. Met mijn man kan ik er niet over praten omdat hij dit ook niet meer kan sinds zijn ziekte. Moeilijk... moeilijk....

Soms denk ik: We doen nog 1 IVF en dan kán het zelfs niet meer erna (omdat de sperma dan op is.) :D

Plaats reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 11 gasten