Ik ben momenteel 35 weken zwanger van mijn eerste kindje en heb eerder deze week te horen gekregen dat ik een geplande keizersnede zal moeten ondergaan. Baby ligt al van in het begin in stuit, donderdag hebben ze geprobeerd om een uitwendige versie te doen, maar na twee pogingen vertelde de gynaecoloog mij dat de baby geen millimeter bewoog en dat ze geen nieuwe poging meer zouden doen. Sindsdien ben ik helemaal van mijn melk. Het klinkt misschien raar, maar ik keek enorm uit naar een zo natuurlijk mogelijke bevalling, had zelfs de intentie om het zonder epidurale te doen. Om hier zo optimaal mogelijk naartoe te werken, doe ik aan zwangerschapsyoga en -zwemmen, volgde ik met mijn partner enkele lessen hier rond, enz... mijn zwangerschap is tot hiertoe ook heel vlot verlopen, ik geniet er al van sinds de eerste dag, ik heb er geen moment rekening mee gehouden dat ik misschien niet natuurlijk zou kunnen bevallen. Eerlijk gezegd voelt het een beetje aan als falen, hoewel iedereen rondom mij zegt dat ik het zo niet mag zien en dat ik blij moet zijn dat ik zwanger ben van een gezond kindje (wat ik uiteraard ook ben!), enz... volgende week heb ik opnieuw een afspraak met mijn gynaecoloog om de verdere planning te bespreken, maar ondertussen pieker ik me dood hierover. Daarbovenop merk ik dat ik soms een beetje 'boos' ben op de baby omdat die maar niet wilt draaien en daar voel ik me dan achteraf weer erg schuldig over... kortom, ik voel me echt rotslecht... omdat ik echt álles wil geprobeerd hebben, heb ik maandag zelfs een afspraak gemaakt bij een acupuncturiste voor moxatherapie, hierbij zou de baby gestimuleerd worden om zich alsnog te draaien. Dit laatste is iets waar ik zelfs helemaal niet in geloof, maar toch wil ik het geprobeerd hebben. Mijn partner staat hier ook wat weigerachtig tegenover, zijn theorie is dat de baby waarschijnlijk een goede reden heeft om niet te willen draaien en is bang dat die therapie misschien wel meer kwaad dan goed zou doen... heeft iemand van jullie misschien ervaring met moxatherapie? En zijn er hier ook mama's die in een gelijkaardige situatie zo geworsteld hebben met hun emoties? Ik weet echt met mijzelf geen blijf
![Sad :(](https://www.deverdwaaldeooievaar.be/forum/images/smilies/icon_sad.gif)
Alvast bedankt voor jullie reacties!
Een onzekere mama in spé