mich75 schreef: ↑6 september 2019, 9:44
Ik denk dat het heel belangrijk is om duidelijk het verschil te zien tussen, eitjes, rijpe eitjes en bevruchte eitjes/embryo's.
Je hebt "maar" 3 bevruchte eitjes, maar hoeveel eitjes had je in totaal?
Uiteindelijk komen we in de mmm terecht omdat er iets mis is, de cyclus, fysiek, kwaliteit,...
Gemiddeld is men tevreden als er 25-50% van de rijpe eitjes goede embryo's worden. Bij mensen waar de kwaliteit van de eicellen en zaadcellen heel goed is zal dit hoger liggen, bij anderen soms lager, veel lager.
Maar het kan dan zijn dat die eerste groep dan weer problemen heeft met de innesteling, dus veel en goede embryo's is ook nog geen garantie op een zwangerschap/kindje. Ook kan het zijn dat er ondanks de verminderde kwaliteit toch veel embryo's overblijven en niet leiden tot een zwangerschap (door de slechte kwaliteit).
Als je weinig embryo's overhoudt aan het einde van de rit kan je toch wel stellen dat of de kwaliteit van de eicellen en/of zaadcellen verminderd is of dat het labo niet zo goed is.
Er zijn hier verhalen te lezen van dames die wel 20-30 eitjes hadden bij PU en maar 1 embryo overhouden bij TP met het verhaal dat dit zeker niet abnormaal is.
Wel raar als ze dan overstappen naar een ander centrum dat ze 5-10 goede embryo's overhouden en vrij vlug zwanger zijn.
Ik kan jullie alleen maar zeggen: geloof je arts niet altijd blindelings, durf kritisch te zijn, hier op het forum kan je veel info vinden. En ook: een gezonde dosis geduld is ook nodig, zelfs bij koppels waar er geen problemen zijn kan het ook een tijdje duren.
Probeer ook alles een beetje in perspectief te zien. Ik ken iemand die IUI had gedaan met haar ex-man en nooit zwanger, een nieuwe relatie met de overtuiging dat het nooit natuurlijk ging lukken. Een beetje onverwacht toch zwanger geraakt, maar een miskraam. Dan beslist om voor IVF te gaan, de eerste verse tp was mislukt en ze wou stoppen en overgaan tot pleegzorg omdat het nooit zou lukken.
Uiteindelijk ging ze toch nog voor een cryo tp gaan (1 van de 5) en dit is gelukt, dus ik vind dit heel snel, als je kijkt wat sommigen moeten doorstaan.
Zijzelf vindt dat ze een verschrikkelijke weg heeft moeten afleggen en 6 jaar heeft moeten wachten op een kindje. Maar die eerste pogingen waren met een andere man, dus ja, het is allemaal maar hoe je het bekijkt.
Zelf hebben wij ook een lange weg afgelegd, maar als ik het bekijk vanaf we de correcte diagnose hadden is het al bij al nog meegevallen. Maar soms moet je stappen zetten die je nooit dat te zullen doen. En tijdens het traject is elke dag wachten er 1 teveel.
. 
