IUI-clubje

[Pindanootje]

@mitte : ik heb inderdaad net een medisch centrum gevonden in Maasmechelen intussen, is 10 of 15 minuten vanwaar ik woon, daar zit ook een gyn. Heb meteen gebeld of ik daar voor echo metingen terecht zou kunnen. Hij was op verlof tot de 22ste maar dan zouden ze m'n vraag meteen voorleggen en me terugbellen. Dus moet normaal wel lukken denk ik dan.
Hoop het echt
Ik zie overigens dat jij intussen zwanger bent proficiat meid!!!

Oh wat een goed idee! Hou je mij op de hoogte? Dat zou voor mij ook wel ideaal zijn als ik de echo’s daar zou kunnen laten doen. Morgen eens bellen naar Jette voor wat uitleg. Je sprak over Cozo. Dat ken ik nog niet eens weer zoiets waar ik niet van op de hoogte ben gesteld. Hopelijk blijven de fertiliteitsbehandelingen doorgaan nu de Coronabesmettingen weer zo erg aan het stijgen zijn! Heel veel succes nog

Zal ik zeker doen meid! Verder is het naar Jette gaan goed te doen hoor. Als je een traject start moet je 2x gaan en verder enkel voor je pick up en terugplaatsing. Dus cava nog he

[malu]

Ik vind het altijd jammer te lezen dat er zoveel verhalen zijn waarin mensen zich niet gehoord voelen. Zo moeilijk is het toch niet op aan het einde van een telefoontje of het einde van een consultatie te vragen 'mevrouw hebt u nog vragen?'. Mijn trajecten, die dan nog kort en succesvol waren, zijn voor mij al heel stresserend geweest. Wat moet het dan niet zijn voor mensen die maanden of jaren in hetzelfde traject zitten, zonder enige garantie op succes. En er iets van zeggen is lastig, want je bent wel van hen afhankelijk. Zij beslissen over het traject en je hebt maar te volgen. (Of zo voelt het toch vaak)

Ik heb gisteren, op dag 23, een nieuwe follokelmeting gehad. De grootste eicel is 12 mm. De weg is dus nog lang. De onvoorspelbaarheid, daar heb ik zelf het meeste last van.

[ZonderGeduld]

Hier ben ik weer, na een helse verhuisweek...

Ik heb deze week precies ook zoveel vragen in m'n hoofd. Maar eerst en vooral: Welkom aan alle nieuwe leden, er zijn precies toch een aantal vrouwen bijgekomen. Hopelijk is jullie "verblijf" hier van korte duur ^^
Ik lees ook met een open mond de horror verhalen die sommigen hier neerschrijven over hun gyn/ziekenhuis. Ikzelf doe mijn traject bij ons lokale ziekenhuis in Ieper (Dr. Vanderbeke). Als ik vergelijk met wat sommigen hier vertellen, ben ik toch met mijn "gat in de boter gevallen" zoals we zeggen. Dit traject is al zwaar genoeg dat we er niet alle "onzin" van die artsen er zomaar moeten bijnemen, zij zouden als de beste moeten weten wat we allemaal doorstaan.

Sinds een paar weken ben ik enorm moe/futloos/kwaad/verdrietig, waardoor er thuis steeds meer spanningen ontstaan. Gisteren praatte ik hierover met de huisarts en ze raadde me een vitaminekuur & veel beweging aan. Nu denk ik niet dat dit me onmiddellijk veel beter zal doen voelen. Het zal aan de andere kant ook geen kwaad kunnen.
Gisteren had ik echt een slechte dag, daarbovenop kreeg ik bericht dat mijn beste vriendin haar schoonzus per ongeluk zwanger is na 3 maand relatie, foto van de echo inclusief. Nou,...

Heeft iemand tips op vlak van supplementen om in te nemen. Nu neem ik foliumzuur en een multi-vitamine.

Over naar topic 2. Mijn man en ik zitten toch best vaak op een ander niveau wat betreft emoties in dit traject. In februari kreeg ik een miskraam, en ik heb het gevoel dat hij mijn verdriet hierover niet compleet begrijpt. Hij heeft hier ook van afgezien, maar voor mij is dat iets waar ik toch af en toe helemaal uit mijn lood door ben. Nu nog steeds, en eigenlijk nu vooral, aangezien 20 september mijn uitgerekende datum was.
Heeft iemand hiermee ervaring/tips hoe jullie hiermee zijn omgegaan?

Morgenavond hebben we de infosessie omtrent IVF, ik ben benieuwd hoe vlot dit allemaal in orde zal komen. Hopelijk kunnen we indien nodig de volgende ronde al direct starten. Indien we te laat zijn twijfel ik tussen een rustmaand en nog een IUI poging, ik ben zo bang kansen te verliezen. Aan de andere kant denk ik dan weer dat mijn lichaam, en vooral mn geest wel een maandje rust kan gebruiken.


Sorry voor het lange bericht maar het moest me precies even van het hart.

Veel succes aan iedereen in de wachtweken. En een vruchtbare week gewenst voor alle anderen

[Atalanta]

@Carole: ik neem utrogestan, nu zelfs 5/dag, boeltje van de vaginale utrogestan heb ik geen last, maar van de orale kan ik allicht rechtop slapen.

@zondergeduld: mijn vriend deelt ook niet dezelfde emoties, meer nog, voor hem hoeft een baby niet en hij is de rompslomp eigenlijk ook beu. Ik neem hem dat niet echt kwalijk. Ik heb heel veel vriendinnen die op de hoogte zijn van de situatie en waar ik ook bij terecht kan. Dat is mijn tip, spreek erover met mensen die je graag ziet (desnoods een psycholoog?). Zo houden ze ook wat rekening met je als ze een aankondiging hebben. Ik had laatst een vriendin die zei 'ik ben zwanger, sorry eh, echt sorry', zo lief eigenlijk. Blijf positief denken, ga ervan uit dat er een dag komt dat je hieraan terug zal denken en zal zeggen 'ah wat was ik ongeduldig'. Laat het je niet ongelukkig maken, iedere dag verdrietig is er 1 verloren. Geloof in de toekomst en in jezelf. En zoek wat afleiding! Niet makkelijk met die corona. Ik neem de zwangerschapsmultivitamines vant kruidvat. Maar zolang je geen tekorten hebt denk ik niet dat ze een verschil zullen maken op je gemoed..

[Nana]

Hier ben ik weer, na een helse verhuisweek...

Ik heb deze week precies ook zoveel vragen in m'n hoofd. Maar eerst en vooral: Welkom aan alle nieuwe leden, er zijn precies toch een aantal vrouwen bijgekomen. Hopelijk is jullie "verblijf" hier van korte duur ^^
Ik lees ook met een open mond de horror verhalen die sommigen hier neerschrijven over hun gyn/ziekenhuis. Ikzelf doe mijn traject bij ons lokale ziekenhuis in Ieper (Dr. Vanderbeke). Als ik vergelijk met wat sommigen hier vertellen, ben ik toch met mijn "gat in de boter gevallen" zoals we zeggen. Dit traject is al zwaar genoeg dat we er niet alle "onzin" van die artsen er zomaar moeten bijnemen, zij zouden als de beste moeten weten wat we allemaal doorstaan.

Sinds een paar weken ben ik enorm moe/futloos/kwaad/verdrietig, waardoor er thuis steeds meer spanningen ontstaan. Gisteren praatte ik hierover met de huisarts en ze raadde me een vitaminekuur & veel beweging aan. Nu denk ik niet dat dit me onmiddellijk veel beter zal doen voelen. Het zal aan de andere kant ook geen kwaad kunnen.
Gisteren had ik echt een slechte dag, daarbovenop kreeg ik bericht dat mijn beste vriendin haar schoonzus per ongeluk zwanger is na 3 maand relatie, foto van de echo inclusief. Nou,...

Heeft iemand tips op vlak van supplementen om in te nemen. Nu neem ik foliumzuur en een multi-vitamine.

Over naar topic 2. Mijn man en ik zitten toch best vaak op een ander niveau wat betreft emoties in dit traject. In februari kreeg ik een miskraam, en ik heb het gevoel dat hij mijn verdriet hierover niet compleet begrijpt. Hij heeft hier ook van afgezien, maar voor mij is dat iets waar ik toch af en toe helemaal uit mijn lood door ben. Nu nog steeds, en eigenlijk nu vooral, aangezien 20 september mijn uitgerekende datum was.
Heeft iemand hiermee ervaring/tips hoe jullie hiermee zijn omgegaan?

Morgenavond hebben we de infosessie omtrent IVF, ik ben benieuwd hoe vlot dit allemaal in orde zal komen. Hopelijk kunnen we indien nodig de volgende ronde al direct starten. Indien we te laat zijn twijfel ik tussen een rustmaand en nog een IUI poging, ik ben zo bang kansen te verliezen. Aan de andere kant denk ik dan weer dat mijn lichaam, en vooral mn geest wel een maandje rust kan gebruiken.


Sorry voor het lange bericht maar het moest me precies even van het hart.

Veel succes aan iedereen in de wachtweken. En een vruchtbare week gewenst voor alle anderen

Hey zondergeduld
Ik heb inderdaad mij al eens goed willen laten gaan en alles zeggen wat op mijn lever ligt tegen die gynaecologen maar daar dan denk ik, ik zal het maar niet doen want ze moeten mij wel nog willen helpen ik had dit ook totaal niet verwacht toen ik hieraan begon! Ik dacht die mensen zitten dagelijks in dit vak die weten wat iemand doormaakt in zo een traject! Meer helaas

Ik heb ook wel dagen dat ik het heel moeilijk heb en dan heb ik eigenlijk dezelfde klachten als die jij opnoemt. Bij mij is het meer dat ik er mentaal zo mee bezig ben dat ik er dan zo ongelukkig van word en dan ook die lichamelijke klachten krijg. Precies gewoon van uitputting van heel de tijd met droevige/kwade gedachten bezig te zijn. Maar ja dat is in geval zo misschien heeft het bij u wel een lichamelijk oorzaak.
Ik ken ook het rot gevoel bij het horen van zwangerschappen bij andere. Ik krijg ook de ene zwangerschapsaankondiging na de andere en van babyshowers tot gender reveals waar ik aan moet meedoen. Ge probeert dan maar lekker vrolijk te doen terwijl innerlijk uw hart breekt! Ook krijg ik dan heel de tijd te horen hoe snel het wel niet gelukt is en ze het zo snel niet verwacht hadden zeer pijnlijk!

Ook over emoties en mannen kan ik je verhaal volgen. Hier hetzelfde hoor. Ik denk dat de meeste mannen (niet allemaal) moeilijk kunnen inschatten hoe zwaar zo een traject is. Ook denk ik dat ze niet altijd weten hoe ze zich daarbij moeten gedragen ofzo ... en wat vreselijk van je miskraam! Ik dat het belangrijk is dat je iemand zoekt waarbij je terecht kan die je verdriet begrijpt of het wat kan inschatten/aanvoelen. Voor de meeste mannen is het moeilijk ook om deze emoties zien of te begrijpen bij een vrouw. Hopelijk voel je je snel beter! Weet dat je niet alleen bent!

[mich75]

@pindanootje, Nana en eventueel anderen die naar Jette willen overstappen.

Ik vind het goed dat jullie nu al beginnen met alles te regelen, zo is het ook veel gemakkelijker als je dan effectief start, het zal jullie tijd en stress besparen.

Ik wil nog wel meegeven dat als je bn en echo extern laat doen, dat de resultaten voor 14u in Jette moeten zijn, dus zeker navragen of dit lukt, bij mijn huisarts krijg ik pas na 17u of de volgende dag mijn resultaten, in het lokale ziekenhuis lukt het wel om ze voor 14u in Jette te krijgen.
Ook moet je een plek vinden waar je 7 op 7 terecht kan, is zelfs in Genk niet het geval.

Er zijn ook mensen die het extern laten doen, maar als het in het weekend is, toch naar Jette gaan.

Voor alles is een oplossing en door hier op het forum te zitten kan je je al veel beter voorbereiden dan iemand die hier niet meeleest.

Een tip voor iedereen, als je twijfelt of je wel bij de goede gyn of het juiste centrum zit, waarschijnlijk niet, anders zou je niet twijfelen

[Pindanootje]

@mich Ja klopt ik las dit ook al, van 14u alles binnen, ik hoop dat ze in dat medisch centrum die deadline kunnen halen idd Anders valt m'n plan redelijk in het water..

@zondergeduld Oei meid, je klinkt precies wat somber of depri als je dat zo beschrijft, en na je miskraam en hele Iui traject en relationele strubbelingen is dat ook wel zeer begrijpelijk he. Heb dat zelf ook al gehad. Zorg maar goed voor jezelf, wat ontspanning en leuke dingen doen en die beweging elke dag inderdaad kunnen daarbij zeker helpen, gun jezelf wat extra dingetjes om je door deze kl*te tijd heen te slepen, het is echt niet evident wat je doormaakt en inderdaad kan een psycholoog ook een hele fijne hulplijn zijn. Hier kan je iig ook altijd je hart luchten, blijf dat maar doen!

@atalanta Goh de mannen kunnen 't ons idd soms niet makkelijk maken he ook mijn vriend is veel minder emotioneel dan ik, wat gesloten, en gaat er op n heel andere manier mee om allemaal.. Hoe je die dingen samen als koppel draagt is toch altijd anders in realiteit dan je Mss verwacht of hoopt op voorhand hé. Je zegt dat voor je vriend geen baby hoeft eigenlijk, is zijn kinderwens door de mmm wat verdwenen denk je ? Wat lastig ook voor jou zeg

@nana Amai moest je zelfs meedoen aan een gender reveal dat zou ik echt niet trekken zeg.. Hoe on attent eigenlijk ook van die mensen die je dat vragen, niet?

[Atalanta]

@pindanootje, voor mijn vriend zijn kinderen sowieso geen must. We hebben een heel leuk en druk leven, hij zit er mee in dat dat alles zal veranderen. Of dat er door kinderen net spanningen zouden komen in onze relatie, wat er eigenlijk nu zelden is. Ik hoop maar dat hij niet plots zijn veto zal stellen, maar momenteel wil hij er wel voor blijven gaan.. al zal het geen jaren meer moeten duren.

[JFB17]

Hallo iedereen,

Ik lees al een tijdje mee maar pas vorige week voor het eerst iets gepost in een ander topic.

Net zoals iedereen hier, ben ik ook in het medische circuit terecht gekomen. Iedereen hier heeft zijn/haar problematiek maar we hebben wel allemaal hetzelfde doel; een gezond kindje krijgen! Ik hoor niet echt thuis in dit topic (ik heb een ICSI traject achter de rug) maar wil wel graag mijn ervaringen delen met fertiliteitscentra.

In 2014 heb ik omwille van een kankerbehandeling mijn eicellen laten invriezen in Jette. Ik had nog nooit van Jette gehoord, meer zelfs was op mijn 24 ook helemaal niet bezig met kinderen en/of fertiliteit. Ik ben in behandeling geweest in Sint-Augustinus (ben zelf ook van het Antwerpse). Daar heeft mijn oncoloog mij meteen doorverwezen naar Jette met de boodschap: de beste in hun vak. Ik ben hier door het oncologische team (prof. De Vos) zeer goed opgevangen.

In mei 2019 voor de eerste keer terug naar Jette wegens kinderwens. Na allerlei testen bleek er niet meteen iets aan de hand. Gevolg; coïtustiming. Dit werd niets en na verder onderzoek bleek ik een niet doorgankelijke eileider te hebben. Dit maakte dat een natuurlijk zwangerschap niet onmogelijk was/is maar wel langer kon duren. Omdat wij toen al een dik half jaar aan het proberen waren, had ik weinig zin om verder te blijven aanmodderen. Ik heb dan van dr. De Vos snel groen licht gekregen om te starten met IVF/ICSI. Mijn ervaring met Jette (en dan specifiek met prof. De Vos) is overall heel goed. Oké het moet vaak snel gaan bij de dokter en ja je moet soms lang(er) wachten maar je krijgt wel een counselor toegewezen die je steeds per e-mail/telefoon kan contacteren. Ik heb zelf nooit langer dan 2-3 dagen moeten wachten op antwoord indien ik haar contacteerde met een vraag.

Voor de mensen die twijfelen over de afstand naar Jette; laat dat je niet tegenhouden. Ik reed vanuit Antwerpen steeds rond 6u weg en was rond 7u vaak al in Jette en dus bij de eersten voor een bloedafname en/of echo. Daarna rijd je in tegengestelde richting terug en dat viel echt goed mee qua verkeer. Heb ook een paar keer echo/bloedafname in Sint-Augustinus laten doen maar dat bleek toch elke keer lastig om de resultaten tijdig in Jette te krijgen wat elke keer voor onnodige frustraties zorgde.

Aan iedereen hier; super veel succes! Het is een enorm cliché en ik geloofde er op de duur ook allemaal niet meer in, maar mirakels gebeuren echt! Ik trok me altijd wel op aan de succesverhalen die in Jette aan de fotomuur hangen (bij de bloedafname). Het neemt soms meer tijd in beslag dan je hoopt/wil maar in de meeste gevallen gebeurt het echt!

[michellefee2020]

@jfb17 bedankt voor je steun. Ik zie inmiddels dat je bevallen bent van een dochter. Wat ontzettend fijn voor je, heel veel geluk en gezondheid !!

[Chacha]

Zondergeduld, zorg goed voor jezelf meid! Een miskraam voelt helemaal anders voor een vrouw dan voor een man, jij voelt je lichaam veranderen vanaf moment 1, terwijl het voor je man nog een heel vaag concept is. Ik moet zeggen dat ik een hele zorgzame, lieve man heb die er wel met mij mee over praat. Ik had het ook telkens heel lastig met de uitgerekende data die dichterbij kwamen, maar probeerde er toch over te praten. Het is en blijft je kindje dat bestaan heeft, ook al is het maar een paar weken De vele aankondigingen snijden er idd serieus in.. Dat gevoel deel ik volledig. Ik moet zeggen dat ik vaak niet inga op zulke uitnodigingen, mss egoïstisch maar ik kan echt niet altijd even vrolijk doen terwijl het me zoveel pijn doet dat ik nog steeds geen kind heb. Ik zeg nu ook vaak tegen vriendinnen: als je zwanger bent oké, maar ik hoef echt niet te weten hoe snel het gegaan is en hoe per ongeluk dat allemaal gebeurd, want dat doet me zoveel pijn. En ze luisteren daar ook wel naar! Maar ik ben dan ook wel heel open over heel ons traject.
Qua vitaminen, ik neem enkel foliumzuur, verder was alles oké bij mij.

Pindanootje, als je je niet goed voelt bij je arts/kliniek, zou ik ook veranderen. Ook al moet je verder rijden, het zal het waard zijn als je je goed behandeld voelt en je met een beter gevoel je traject ingaat. Die mindset doet ook veel volgens mij!

Atalanta, wat lastig voor jou ook meid.. Ik snap zijn gevoel wel dat het heel veel vraagt, maar langs de andere kant begin je er ook niet 'zomaar' aan. Ik hoop dat jullie wondertje er snel zal zijn voor jullie!

JFB17, wat fijn een positief einde aan jullie verhaal! Gefeliciteerd met jullie kleine meid!

Wij hebben afgelopen woensdag de eerste IUI gehad Wat spannend, zo ineens terug een kans! Volgende week dinsdag nog pregnyl zetten en dan 30/9 zou ik mogen testen. Ik heb gevraagd of dit wel kan, omdat ik dacht dat pregnyl 5000 toch tot 10 dagen in je bloed kan zitten, maar volgens de verpleegster in het Augustinus kan ik perfect een week later testen? We zullen het dan maar zo doen zeker als ik twijfel laat ik wel bloed trekken bij m'n huisarts.

[Pindanootje]

@jfb Amai wat een indrukwekkend verhaal! Merci om het hier te delen, dat stelt ons hoopvol inderdaad. Proficiat met je kersverse dochtertje, geniet ervan, dat is hard verdiend zeg!!

Ja al die baby aankondigingen doen echt zeer. Dat herkennen we allemaal wel denk ik

Ik moet ook even m'n ergernis kwijt weer. Gister ongesteld geworden. Zat ik vanmorgen bij een vriendin koffie te drinken, komt er daar een andere kennis binnen springen, die ook altijd goed bedoeld vraagt aan mij of ik al zwanger ben, nee moet ik telkens weer zeggen en heb ondertussen ook al meermaals benoemd dat we naar Jette gaan enz. En ELKE keer reageert ze met, en dit is de reden waarom ik allergisch aan dat mens geworden ben, "ja maar je moet er gewoon niet zo mee bezig zijn hé, het zit enkel tussen de oren hoor, ik ken zoveel mensen die jaren bezig waren en zodra ze stopten met proberen lukte het gewoon". Ik heb echt een schurfthekel aan zo'n uitspraken. Ik wou dat er een brochure gemaakt kon worden voor mensen die niet weten wat ze moeten zeggen tegen iemand in een fertiliteitstraject...
Dit voelt gewoon als zeggen "ja het is je eigen schuld ook he, als je het maar niet zo hard wou dan was het allang in orde hoor, het is zo simpel wat je moet doen en je kan het niet?". Het is compleet onmogelijk om hier NIET aan te denken of zorgeloos in te staan. En ik moet bovendien nog het eerste onderzoek zien wat bewijst dat" ergens heel vaak over nadenken" maakt dat je geen kinderen kan krijgen en ergens niet over nadenken dat oplost. Oké stress is misschien niet goed maar NIEMAND kiest ervoor om ergens gestresseerd van te raken. We doen allemaal keihard ons best om er moedig mee om te gaan en we worden verdomme met die k*'t opmerkingen nog eens niet ernstig genomen ook.. Heb het echt gehad met die mensen die zeggen dat m'n probleem in m'n hoofd zit. Wat weten ze er in godsnaam van. Wellicht zit 't wel in het Dna van m'n vriend. Als dat zo blijkt te zijn bel ik ze allemaal op

[Atalanta]

Haha Pindanootje, je verhaal is herkenbaar, triest en hilarisch tegelijk. Mijn gynaecoloog heeft me zelfs al gesuggereerd dat het tss mn oren zit, ik kon ontploffen. 'Ik wil geen eten geven aan alle koppels die na adoptie toch spontaan zwanger raakten' en 'die vakantie zal je mss meer deugd doen dan een inseminatie'. Ik heb het hem wel gezegd na de vakantie 'nu moet je niet meer beweren dat het tussen mn oren zit hé'. Wat spijtig ook dat je laatste inseminatie (zoals voorspeld) niets is geworden.

@Chacha: succes met je eerste IUI!! Ik dacht ook dat Pregnyl langer meetbaar was, maar ze zullen het daar wel beter weten hoop ik?

@JFB17: bedankt om je ervaring te delen. Ik ben ook de hoop wat verloren, het is fijn te horen dat we het niet mogen opgeven. Van harte gefeliciteerd!!

[Pindanootje]

Helaas net ook nog telefoon van dat medisch centrum in Maasmechelen, ze gaan de follikel metingen niet doen verwezen me door naar zol Genk. Uitgelegd dat ik juist daarvan kom maar ja zei ze, dan moet je in ziekenhuizen Hasselt of Tongeren maar eens proberen zo spijtig dit.. Of idd zoals jullie zeggen toch gewoon jette op en af gaan ervoor.
Als je op voorhand zou weten dat het bijvoorbeeld poging 1 al raak is en het maar een paar keer ritjes op en af zijn dan is 't allemaal zo erg niet natuurlijk, maar het is dat niet weten he

[Chacha]

Pindanootje, je verhaal is idd heel herkenbaar, jammer genoeg.. Hier ook al vaak de opdracht gekregen om eens op reis te gaan.. Als ik dan vertel dat ik nog zoveel op reis mag gaan, maar dat dit er niet plots voor gaat zorgen dat ik een eisprong zal hebben, wordt ik wat raar bekeken Als je in zo'n traject zit is er echt wel een reden waarom je niet zwanger geraakt. Mensen kunnen zo gevoelloos antwoorden. Soms ben ik ook iets korter en mss wat meer onbeleefd, maar ik ben die vragen en goede bedoelingen ook zo beu als iets! Dikke knuffel meid!
Wat stom dat je echo's niet kunnen doorgaan daar.. Zijn er nog andere opties? Ik weet (bij ons in het Antwerpse dan wel) dat er wel veel privépraktijken zijn waar je evt. terecht kan. Eventueel een privépraktijk van een arts in Jette, maar dan dichterbij huis?

Atalanta, bedankt Ja, ik zou denken dat zij het wel weten.. Mss dat ik wel wat goedkope testjes bestel, dat ik wat kan volgen wanneer het uit m'n lichaam is.