Welkom scotje,Scotje schreef: ↑27 september 2021, 21:57Lieve allemaal,
Mijn man en ik hebben vorige week fertiliteit gezeten ,
Ik heb pcos en mijn man heeft zeer traag zaad beweeglijkheid 2 %... wij zouden iui meteen moeten overslaan en naar ivf of icsi over moeten gaan ik denk dat het icsi gaat worden ...
Wij hebben afgelopen dinsdag bloed laten trekken dit duurt 6 weken voor we het resultaat weten maar hoelang duurt het voor we effectief gaan starten ?
Hoelang duurde het bij jullie tussen het eerste gesprek en opstart ?
Wij starten in het uza omdat onze arts in turnhout hier mee samen werkt en wij een zeer goed gevoel hebben bij haar .
Hoe was voor jullie de eerste keer al die hormonen en vooral hoe komen jullie dit door? Ik heb toch even mentaal een slag van de hamer gehad we hadden eigenlijk verwacht iui te moeten doen en dan ineens dit het is precies alsof wij starten bij het eindstadium ...
Wie heeft er allemaal een succesverhaal al gehad? En na hoeveel terug plaatsingen was dit?
Ook hoe combineren jullie dit met jullie werk ?
Sorry voor de vele vragen.
Veel liefs
Bij ons was het zo dat wij in september een eerste afspraak hadden, dan heb je idd eerst alle onderzoeken die wat tijd in beslag namen. In januari hebben we dan onze eerste IUI behandeling gehad. Bij ons was het zaad van mijn man bij de twee teststalen wisselend, 1 helemaal niet goed, en 1 redelijk oké, daarom kozen ze toch eerst voor IUI. En ook ik heb pcos. Na 3 pogingen met telkens toch geen goede kwaliteit van het zaad, overgeschakeld naar ICSI. Tweede terugplaatsing bij ICSI was raak, nu 19 weken zwanger.
Ik snap dat het wat verschieten is om meteen in die IVF/ICSI molen terecht te komen. En het is sowieso even een klap om te verwerken. Anderzijds, positief hieraan is dat de slaagkansen bij ivf/icsi een pak hoger liggen dan bij IUI, een 30 à 40 % ivm een 10 à 12%!
Wat de medicatie zelf betreft, ik heb de indruk dat iedereen daar heel verschillend op reageert. Ik zelf heb daar fysiek weinig tot geen last van gehad. Ook die spuitjes zetten zelf, dat wende al heel snel vond ik. Ook de PU is bij mij vlot verlopen. In ons ziekenhuis is dat onder sedatie, dus niks gevoeld, geen last gehad. Maar ik heb hier ook al andere verhalen gelezen van vrouwen die er fysiek wel meer last van gehad hebben.
Wat ik het zwaarste vond is het emotionele aspect rond een fertiliteit traject en hoe het dan ook kan wegen op je relatie. Het was voor ons een weg van veel wachten, stress hebben, terug hopen, terug stress, angst, terug hopen. Continu in onzekerheid zitten en dat vind ik verschrikkelijk! Die gevoelens wisselen zich continu af, wat best wel vermoeiend is en in ons geval was het zo dat het echt wel ons leven overheerste.
En wat je laatste vraag betreft, ik heb gelukkig een job met heel flexibele uren, ik kon dus perfect gedurende mijn werkdag even op en af naar het ziekenhuis. Maar dat gaat natuurlijk niet voor iedereen. Tegen mij zeiden ze dat veel vrouwen elke keer een doktersattest vroegen. Het makkelijkste is denk ik als je je werkgever hiervan inlicht, maar dat is natuurlijk niet altijd zo evident en is een heel persoonlijke keuze.
Het was geen leuke weg, maar aan het einde van het verhaal, doe ik het wel zo opnieuw! En wat ben ik nu oh zo blij om intussen tijd ons kleine meisje al te voelen bewegen en ze in februari te mogen verwelkomen!
Heel veel succes alvast!