hey xxmirxx
wij hebben na 6j proberen een punt gezet achter de kinderwens en ben nu heel gelukkig zonder (weliswaar door de hond die we inhuis gehaald hebben).
Maar wat je doormaakt: elke maand maar weer hopen, terwijl de kans maar heel miniem tot nihil is, lijkt mij niet haalbaar op lange termijn, daar ga je onderdoor.
Ik heb na 6jaar een klik in mijn hoofd kunnen maken wat nu ook wel betekent dat ik ook definitief nooit kinderen wil en aldus terug begonnen ben met anticonceptie om er ook zeker van te zijn dat er nooit een kind zal komen (hoe minimaal de kans ook zou kunnen zijn).
Deze beslissing (van anticonceptie) heb ik zelf gemaakt om het hele proces van kinderloos te blijven ook gemakkelijker te kunnen aanvaarden.
Anders heb je toch nog altijd die kleine hoop en dat wilde ik niet meer. Eens de beslissing gemaakt, leef ik ook een kinderloos leven en wil ik ook niet dat we ineens binnen 5 jaar ofzo een ongelukje hebben .. dat zou dan alles weer overhoop halen en dat wil ik niet.
wij hebben 1.5j geleden een hond in huis gehaald (ter vervanging van een kind) en dat is de beste beslissing die we ooit hebben gedaan. En deze hond heeft me echt terug positief naar de toekomst laten kijken.
Al mijn vrije tijd gaat erin op en ik vind het super, ook mijn familie zegt dat ik er veel gelukkiger uitzie nu
Ik hoop dat je toch zelf een keuze kan maken,maar ik zou niet nog jaren proberen te leven met steeds maandelijks te hopen dat het toch lukt .. daar kwel je jezelf enkel mee hoor.
Ofwel zou ik zeggen: toch IVF/ICSI (en qua werk: op dat moment is ICSI belangrijker en moet werk maar wijken, op zo'n moment mag je niet te medelevend zijn met je werk, dat doen zij op sommige andere momenten met jou ook niet); oftewel overweeg je adoptie (en moet je ook nog wel jaren wachten en hopen dat je MAG adopteren); oftewel een definitieve keuze maken.
gr
Mieke
