Lage eicelreserve op 30 jarige leeftijd- wie herkent dit?

[Mom to be]

Dames, na 4 IUI's startte ik in april mijn eerste ICSI-stimulatie. Hier kwamen maar 2 follikels uit, dus schakelden ze over een rescue-IUI (mijn 5e).

Donderdagmorgen (30 april) hadden we ons gesprek met de dokter over de hernieuwde eerste ICSI.

Ik reageerde blijkbaar niet goed op de stimulatie met Puregon, maar niet getreurd: nieuwe medicatie en mijn natuurlijke cyclus lamleggen, zou daar misschien een oplossing voor kunnen zijn. Dat was de boodschap die de prof. wellicht voor ons zou hebben,verwachtte ik.

De dokter bracht ons echter slecht nieuws: te lage hormoonreserves. Een heel weekend liep ik te tobben over wat hij misschien zou kunnen bedoelen..

De conclusie van heel het gesprek vorige donderdag was dat ik al blij mocht zijn als ik 3 follikels zou hebben, maar dat het beter was om 3 eicellen te oogsten bij een vrouw van mijn leeftijd dan 25 bij eentje die ouder was. Toen mijn man bleef aandringen wat er zou gebeuren als het maar bij 2 eicellen zou blijven, ontweek de prof. de vraag een beetje, maar ik kon perfect tussen de lijnen lezen: er was misschien nog de uitweg van een speciale studie, but bottom line: the end.

Vandaag toen ik mijn gyn eindelijk aan de telefoon kreeg omdat ik meer uitleg wou, was hij zeer formeel: hij doelde met lage hormoonreserves inderdaad op lage eicelreserves.

Opnieuw was ik overdonderd, opnieuw stelde ik de essentiële vraag niet: maar waarom leek alles dan zo normaal? Hoe kan het dat ze dit gemist hebben bijna een jaar geleden? Hoe komen ze tot deze conclusie na deze ene mislukte stimulatie? Zegt dit dan ook iets over de kwaliteit van mijn eicellen? Ik kan er eerlijk gezegd niet bij.

Heel veel vragen, weinig antwoorden...

Voor mij lijkt het nu alsof het al verloren is. Pissed, verdrietig… Klaar om het bijltje erbij neer te gooien. Ik wil nog 1 keer door de hel gaan, maar daarna? Zijn er dan nog wel pogingen mogelijk, kunnen we het dan nog aan?

Het besef is er: het ligt aan mij, ik ben de oorzaak van onze onvruchtbaarheid, die plots allesbehalve onverklaarbaar is. Als er nooit een baby komt en die kans komt alsmaar dichterbij, dan is het omdat ik mijn man geen kindje kan geven.

Hebben jullie raad? verhalen? Antwoorden?

[grootgevaarke]

Mom to be, dikke dikke knuffel hoor! Het moet idd toch wel even schrikken zijn als je dat nieuws krijgt. Misschien eerst eens tweede opinie vragen? En als ik het zo lees, wordt toch ook niet ALLE hoop opgegeven door de gyn?

En wat dat immense schuldgevoel betreft: ik ken dat ook, ik heb ook soms het gevoel dat IK van mijn vriend geen papa kan maken (ik ben wel al mama, kind uit vorige relatie). Maar zelfs al is er een medisch foutje, dat is nooit je wil geweest, JIJ kan daar niets aan doen. Niemand is perfect, meid.

En ik zou ook de moed nog niet opgeven. Misschien lukt het met een hogere dosis beter? Of met een ander medicijn? Kop op, Mom! Zo lang er hoop is, zou ik blijven proberen...

[Mom to be]

Ik heb idd de optie van een 2e opinie overwogen, maar de vraag is of ik de prof. zijn deskundigheid in twijfel moet trekken vooraleer ik de nieuwe poging gedaan heb. Immers, deze zal uitwijzen of hij al dan niet gelijk heeft.

Uiteraard zou niets me meer plezier doen dan dat hij ongelijk heeft... En ik heb zoveel vragen, alleen vrees ik dat aangezien ze mijn eicellen nog nooit van dichtbij hebben gezien, misschien wel geen enkele dokter de antwoorden kan geven die ik zoek.

Ik vroeg me gewoon af of er nog meiden zijn die deze situatie beleefden en hoe het hen verging...

[JD]

Mom to be,

ik stuur je een PB met mijn verhaal, is wat te lang om hier te posten.

Veel sterkte

[Mom to be]

Mom to be,

ik stuur je een PB met mijn verhaal, is wat te lang om hier te posten.

Veel sterkte

Bedankt JD! Ik kijk uit nr je PB!

[kago]

mom to be,

jou verhaal lijkt een beetje op het mijne. ik zit in de pré-menopauze. bij mijn echtgenoot is de vorm van de zaadcellen slecht. wij hebben in februari en maart onze 1ste en 2de iui erop zitten. deze 2 pogingen waren eigenlijk bedoeld voor ivf/icsi. maar ondanks verschillende medicatie en vrij hoge dosissen maar 1 folikkel aanwezig. hoe de kwaliteit van die ene eicel is weten we tot nu toe ook nog niet. ik krijg wel de keuze! als we beslissen om over te gaan op ivf/icsi dan zetten ze alles op alles, ook is er dan maar 1 folikkel aanwezig. die keuze laten ze volledig over aan ons. natuurlijk zijn we wel op de hoogte dat die kans zeer klein is. na de pu kan het zijn dat er geen eicel inzit, dat de kwaliteit slecht is of dat de celdeling niet start of na 1 dag stopt,... ook al heb je geen terugplaatsing, poging 1 is dan al om zeep. je denkt daar wel over na, zoveel geld, zoveel ellende, elke keer die klop van den hamer als het negatief is, misschien voor niets. maar ik denk toch dat ik ga proberen tot de allerlaatste poging. voor sommige lukt het nooit, voor anderen zijn de wonderen de wereld nog niet uit!!!! ik hoop je hiermee een beetje op weg geholpen te hebben en als je vragen hebt, vuur maar af. ik weet ook niet alles, maar als ik je kan helpen, graag!!!! ik wens je enorm veel sterkte, moed en vooral, mega veel geluk toe!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

groetjes

[Loeki]

Momke, dikke knuffel!! Wat een ellendig nieuws... Niet opgeven meid, in GHB hebben ze me vaak genoeg gezegd dat ze ook ICSI doen bij mensen die maar één of twee follikels hebben. En die zes pogingen, die heb je nog hé, kzou zeggen informeer je goed en benut ze ten volle!

De kwaliteit van de eicel wordt pas echt gezien na de bevruchting hé, dat is helaas een beetje gokken, kunnen ze van te voren ook niet weten denk ik.
Bij het bekijken van je eicel kunnen ze alleen zien of die rijp is of niet.

[Mom to be]

@kago: ik probeer me een beetje op te trekken aan het feit dat de woorden "vervroegde menopauze" (nog) niet gevallen zijn. Het zou ook heel vreemd zijn, want ik dacht dat ze zoiets wellicht hadden moeten zien op dag 3. Toen had ik 10 follikeltjes in totaal en bloedwaarden waren toen ook normaal. Dat is wat me zo stoort: eerst beweren ze dat ik perfect normaal ben en dat ik zelfs op natuurlijke wijze zou moeten zwanegr raken en nu DIT.
Ergens blijf ik stiekem hopen dat ik geweldig goed ga reageren op nieuwe medicatie en dat het misschien wel toch een beetje aan de Puregon lag , omdat dit zo hard niet strookt met wat ze al een jaar lopen inhameren: U BENT NORMAAL. Maar aan de andere kant besef ik ook dat 2 follikels echt wel heel weinig is, dus het kan bijna niet anders dan dat er iets fout zit.

@Loeki: jeps daar heb je gelijk in.. Ze kunnen pas echt een zicht hebben op mijn eicellen na deling. Ik wil zo graag die kans: op een PU en een TP. Op wat meer feed back over wat er gaande is met mijn lijf...

[jolanda]

Hallo mom to be,

Ik begrijp hoe je je voelt, want ik heb min of meer hetzelfde meegemaakt. We hebben nu 3 pogingen achter de rug, de 1e werdt afgebroken omdat de waardes te slecht waren, 2e poging zijn we overgestapt van puregon naar menopur, toen kregen we 5 eitjes wat voor mijn leeftijd al heel wat is (schijnt het) en de 3e poging hadden we maar 3 eitjes, waarvan er 1 bevrucht werdt die nu veilig bij mij zit op te warmen.

Ik wil hier eigenlijk alleen maar mee zeggen, laat je niet uit het veld slaan omdat 1 iemand iets zegt. Ga eens voor een second opinion en vraag eens of menopur geen optie is voor jou ? Ik lees ook veel verhalen van mensen die het vertrouwen kwijt zijn en naar dusseldorf gaan en goede ervaringen hebben (weet niet in hoeverre die afstand voor jullie te doen is, maar het is maar een tip).

Een dikke knuffel en heel veel suc6!!
Groetjes,
Liefs,
Jolanda

[Mom to be]

Hey iedereen, vooreerst nogmaals hartelijk bedankt voor jullie steun. In juni herbegin ik een nieuwe eerste ICSCI

Ik dacht ook eerst dat het lage aantal aan de medicatie zou liggen, maar dat was helemaal niet wat de dokter zei. En ja, hij is een specialist in het 3e beste fertileitscentrum ter wereld. Dus wie ben ik dan om dat in vraag te stellen?

Ik heb nog geen IVF poging verloren EN ik schakel over op andere medicatie en een andere versie van ICSI(de lange), dus dan denk ik dat ik dat nu maar even moet afwachten. Als het nu weer niet kan doorgaan dan heeft de dokter wel effectief gelijk, maar dan ga ik maar eens op zoek misschien naar een dokter die zich toespitst op vrouwen met lage eicelreserves ofzo..
Stel dat het wel goed loopt en ik bv een gemiddeld aantal eicelletjes kweek, ook dan wil ik eerst even een heel duidelijk gesprek weer met mijn prof want dan wil ik wil eens uit ZIJN mond horen welke verklaring daar nou voor kan zijn. Want dan zou ik wel diep verdriet hebben gehad zonder dat het nodig was geweest.

Ik kan me alleen niet inbeelden dat zo'n dokter iets zegt als het niet gebaseerd is op wetenschappelijke feiten. Dus vind ik het een beetje gek te hopen dat ie ongelijk zou hebben (en toch stiekem hè..)Het was alleen erg dat hij eerst zei 'lage hormoonreserves' en dat ik ZELF heb moeten terubellen om bevestigd te krijgen dat hij bedoelde lage eicelreserves.. Dat stoorde me wel in dit verhaal ja.

Toch probeer ik positief te blijven en af te wachten tot eind juni, dan zal ik al een beter zicht hebben op de zaken..

[MA]

He Mom to be,

Ik zie hier net dat wij in hetzelfde schuitje zitten. Donderdag was gyn al negatief omdat maar 2 kleine en 2 grote eicellen waren en vandaag blijken alleen de 2 grote in aanmerking te kunnen komen, want de kleine zijn niet meer gegroeid. Ik ben intussen 39, verder de afgelopen 2 jaar 4 miskramen en 1 doodgeboorte (meestal chromosoomafwijkingen)..dat alles bij elkaar doet gyn denken dat ik wel eens aan het eind van mijn eicelreserve zit. Mijn PU maandag gaat door, maar ik moest mij voorbereiden op het slechtste en er werd al gesproken over eiceldonatie. Dat zou ik wel overwegen, alleen vind ik het idee verschrikkelijk dat ik nooit een genetisch broertje of zusje van ons Renéetje* zal hebben. Als ik verhaal van Jolande lees, dan hoop ik dat ze bij mij ook zo een goeie ontdekken. Groetjes Audrey