ik wil eens mijn verhaal doen aan mensen de me verstaan en die nog niets weten. Dan kan ik het nog eens van in het begin vertellen, het lijkt voor mezelf dat dit nodig is.
2 jaar geleden begin september was ik zo gelukkig, ik ben getrouwd met mijn ventje. 2 weken later verhuisden we van een appartement naar ons huisje. Het geluk kon niet op, vast besloten waren we ook om aan kinderen te beginnen, eens we in ons huisje zaten. Nu bleek hier en daar dat het toch hoog nodig was om te renoveren, zaken waarvan we oorspronkelijk hadden gedacht dat die nog 5 jaar konden wachten. Met pijn in het hart de kinderwens 6 maanden uitgesteld.
Eens de grootste verbouwing voorbij was is hier letterlijk de pil buitengevlogen
(februari 2013). Al snel bleek ik een iets langere maar toch regelmatige cyclus te hebben. Eind juni had ik een positieve zwangerschapstest vast, ik kon het niet geloven.. op 4 maanden tijd, dit leek te mooi om waar te zijn en dat was het ook. Eind juli verloor ik ons wondertje op 9 weken zwangerschap. Hoe lastig ook, eens september vond ik de moed om opnieuw te proberen. Helaas dacht mijn cyclus daar anders over, ik heb 5 maanden geen cyclus gehad. Tot ik mid december 2013 bij de gyn zat, ja hoor daar was een eitje op komst. Veel gebruik gemaakt van die info en jawel, eind december op kerstavond testte ik terug positief. Helaas was dit van nog kortere duur, mid januari 2014 liep het terug mis op 7 weken, ik nam al utrogestan want het vermoeden was dat mijn progesteron te laag stond. Maar het mocht terug niet zijn. Hierna werd mijn cyclus iets korter, een 35 dagen, en ja eens ik mijn cyclus ken, ben ik zwanger, mid juni terug positieve test. Derde keer, goede keer, of dat hoopte ik toch.. dit geld duidelijk niet voor ons, platte rust bij de utrogestan maar het mocht niet zijn. Mid juli had ik mijn derde miskraam.. Hierna zijn ze gestart met onderzoeken, genetisch is alles ok. Nu blijk ik een afwijkende vorm van baarmoeder te hebben met mogelijks een tussenschot. Hiervoor word ik komende dinsdag geopereerd. Combinatie van operatieve hysteroscopie en laparoscopie. Ze zijn niet zeker dat ze me kunnen helpen maar geven de operatie wel een kans. Ik hoop zo dat ze iets kunnen doen en dat dit het einde van onze lijdensweg is, want dat is het voor ons.
Ik heb ondertussen een cyclus van 32 dagen en hoop dat deze niet terug langer word door de operatie.