Uitgerekend mei-juni 2016

[NewGirl]

Hey Ethlinn, wij zitten hier precies met dezelfde baby en ik heb me dus al ook heel vaak gevoeld zoals jij nu.
Op het moment is hij rustig (slaapt niet, maar met rustig ben ik al blij!), hij zit in de draagzak. Af en toe wilt hij dit dus hoera! goede voormiddag!
Ik ben altijd blij als het 22u 's avonds is omdat de kans dan groter is dat ik hem in slaap krijg door te laten clusteren.
Je naar de roze wolk brengen zal me dus niet lukken.
Wij hebben vorige zondag hem laten behandelen door een osteopaat. Daarna heeft hij 3uur geslapen! Hoera!
Hij zei dat we 2 mogelijkheden hadden voor de komende dagen: ofwel slaapt hij heel veel ofwel weent hij heel veel.
Ik had gehoopt op mogelijk 1 maarja...
Volgende week nog eens terug, ik heb er goede moed in dat het gaat beteren Ik heb ook alleen maar goede moed omdat hij nu rustig is hoor. Vraag me dit binnen een uur opnieuw als hij weent en ik ween ook terug

Summerfeeling! Proficiat met jullie zoontje! Toch fijn dat de bevalling al vlotter is gegaan met zo'n stevig ventje!
Hopelijk nu aan het genieten!

Aria: Een swing heb ik idd nog niet geprobeerd whoehoe nog een optie. Ik ga er ene lenen v/e vriendin want na al mijn aankopen de laatste week in een poging hem in slaap te krijgen zal ik mijn bankrekening toch maar even met rust laten!

Ik heb trouwens deze nacht je raad opgevolgd en Tijs 6u laten slapen Van 1 keertje zal idd mijn productie wel niet achteruit gaan. Wel serieuze stuwing daarna amai

Zo meteen komt de vroedvrouw om hem te wegen en kan ik mijn hart nog eens luchten. Bij mensen uit je omgeving kan je dat toch niet doen. Als je negatief bent over het moederschap krijg je toch meteen vuile blikken.
Terwijl ik niet geloof dat het bij die moeders wel allemaal van een leie dakje is gelopen maar soit.

Groetjes!

[Aria]

Dikke knuffel, Ethlinn! Ik wou dat ik je een echte kon geven, maar hoop dat een virtuele toch een beetje troost biedt.

Weet je, de eerste 2 weken zijn babiekes heel plat. Ze slapen redelijk gemakkelijk in. Vanaf een 2-3 weken worden ze wakker. Alsof ze ineens beseffen dat ze niet meer in de buik zitten, hehe. Het wordt dan veel moeilijker voor hen om in te slapen en te blijven slapen. De ene baby is al makkelijker gesust dan de andere, maar alle babies hebben op dit moment gewoon echt hulp nodig om in te slapen.

Wat probeer je momenteel om in te slapen? Als je ziet dat hij moe wordt, wat doe je dan? Gewoon in zijn beddeke leggen met een tutje gaat niet werken, eh. Daar moet je je echt over zetten op dit moment. Ook binnen een paar weken gaat dat heel waarschijnlijk nog niet lukken, dat is een proces van lange adem. Mijn zoontje is beginnen *vrolijk* inslapen, zonder mijn hulp, met minimaal huilen vanaf 4,5 maand. Er zijn babies die dat eerder kunnen, er zijn er die langer hulp nodig hebben, is echt heel individueel. En ik was daar SUPER op gefocust met als gevolg kei-veel stress en frustratie.

Momenteel niet te veel focussen op routine en inslapen en ... Ik weet dat dat moeilijk is, ik ben ook een controlefreak, maar neem het van mij aan: je gaat echt niet kunnen genieten als je daar te fel op focust.

De eerste 12 weken zijn het moeilijkst. Waarvan de eerste 6 supermoeilijk. Vanaf 6 weken gaat het stillekes aan beter gaan. Daarmee bedoel ik: langer tussen de voedingen, 6 weken is piek van huilen, daarna gaat huilen steeds minderen, stapjes naar ander en beter slaappatroon, ... Momenteel staat de wereld gewoon ff op z`n kop. Pasgeboren babies veranderen elke dag en net als je denkt dat je iets gevonden hebt dat werkt, werkt het de volgende dag niet meer!

Bijvoorbeeld bij Noor: de eerste 2 weken hebben we vaak geco-sleept `s nachts. Omdat het gemakkelijk is en als ze wakker werd als ik haar in haar bedje wilde leggen, legde ik haar gewoon naast mij. Sliep prima. Tot ineens rond de 2-3 weken ik haar naast mij wilde leggen `s nachts en ze niet wou. Ze is toen de hele nacht elk uur wakker geworden. Ik dacht krampjes, ik dacht reflux, ... Uiteindelijk is het veel simpeler, denk ik: ze wilt gewoon alleen slapen, lol. Dus alleen in haar bedje it is. Maar... Als ik haar in haar bedje wilde leggen, werd ze steeds wakker! Dus ik zat daar met een slapende baby in mijn armen die niet naast mij wou slapen, maar ook niet in haar eigen bed kon gelegd worden... What to do... Eigenlijk is de oplossing soms heel simpel: ik ben haar gewoon beginnen inbakeren. Eh voila, toen schrok ze niet meer zo fel wakker als ik haar neerlegde in haar bedje. Zo slaapt ze nu `s nachts en overdag deels zonder inbakeren, deels met. Probleem was opgelost.

`t Is nu echt aftasten wat werkt en wat niet werkt... Mijn zoontje bleek uiteindelijk een buikslaper te zijn en toen ik hem op zijn buik begon te leggen vanaf 4 maanden ging hij veel beter slapen... Hij heeft tot voor kort altijd op zijn buik geslapen, nu slaapt hij op zijn zij heb ik gemerkt.

Ze hebben ook zoveel groeispurtjes en mentale sprongetjes die eerste 12 weken, echt de ene na de andere. Ik raad het boek *Oei, ik groei* heel erg aan. Zeker in huis halen. Er gaan momenten zijn dat je kop noch staart krijgt aan je kindje en dan is dat boek echt een houvast. Er is heel veel dat een invloed heeft op slaap en dat gaat vooral doorheen het eerste jaar vaak fluctueren. Er gaan periodes zijn van goeie slaap, dan van mindere slaap en bij de ene baby komt dat al meer tot uiting dan de andere.

[Aria]

Wat die roze wolk betreft. Ja, dat is lelijk overroepen, eh. En daar sta je dan als pasbevallen mama met die nieuwe baby en je voelt je een beetje *bedrogen*? Ik weet dat ik mij zo voelde. Ik had zoveel vriendinnen die al kindjes hadden dat ik eigenlijk een beetje kwaad was dat niemand mij bepaalde dingen had verteld. (Zoals waarom baby`s zo moeilijk slapen, lol.) Maar anderzijds, je kan er je ook niet op voorbereiden, eh... Je beseft eigenlijk pas wat het is als je zelf mama bent geworden.

Bij ons is er dan ook nog het aspect van een medisch traject te hebben afgelegd of miskramen te hebben gehad, dus je verwacht misschien EXTRA gelukkig te zijn en dan voel je je schuldig omdat je je soms echt helemaal niet zo voelt.

Bon, `t is allemaal normaal. Ik kan zeggen en ik druk je op het hart: het wordt beter. Echt. Bij mijn zoontje begon ik echt te genieten toen hij 4 maanden was. Daarvoor had ik ook hele goeie momenten, eh, maar ik vond het moeilijk. Veel tranen. Veel vragen. Veel onzekerheid. Sindsdien heb ik nooit meer teruggekeken. Vanaf die 4 maanden zat het goed en ja, er waren moeilijke momentjes natuurlijk en die zijn er soms nog natuurlijk, maar eens je je draai vindt en je kindje echt kent ben je veel beter bestand tegen die perikelen.

Momenteel zijn onze kindjes ook nog heel plattekes, eh. Je krijgt niet veel terug van een platte baby, eh? `t Is niet dat die al echt tegen je aan het lachen is of brabbelt of ... Binnen een maandje heb je al een heel andere baby, die geleidelijk aan veel interactiever gaat worden en dan krijg je er zoveel voor terug dat het de moeilijke momentjes haalbaarder maakt.

@NewGirl: Yes, geweldig! Ik zou hem ECHT laten slapen als je al zoveel moeite moet doen om hem te laten inslapen. Dat clusteren doet hij om dan ook een langer blok te slapen, eh, dus ik zou hem gewoon laten. Je productie past zich daaraan aan.

Ik zag net vandaag dat een vriendin van me haar swing te koop heeft gezet, hehe. Ze is van Mechelen, weet niet of dat in je buurt is, maar kan altijd gegevens doorgeven.

Mijne man is hier nog niet, neen, en ondertussen is ons Noor 1 maand. Is ook niet gemakkelijk, zenne. We hopen heel hard dat hij hier volgende week gaat zijn, maar is nog niet helemaal zeker... Probleem is ook dat hij eind juli naar de USA moet voor een maand, dus ik hoop echt wel dat hij hier is begin juli zodat we toch een week of 3 samen hebben...
Met de schoonfamilie gaat het. Soms ook moeilijke momenten, hoor. Ik heb 2 schoonzussen en kom er niet echt mee overeen. Eentje woont hier, andere is onze buur en die heeft ook 2 kindjes van dezelfde leeftijd maar heel andere opvoedingsstijl. Bijvoorbeeld: Onze Adam gaat slapen tegen 20u. Zij komt hier soms nog langs om 23u met haar kroost dat nog wakker is en die maken dan kabaal en maken dan mijne zoon wakker... Van zo`n dingen word ik dus kwaad, eh. (Ik vind slaap en routine nog altijd heel belangrijk, haha, iedereen die daaraan komt, bliksem ik neer, hihi.)

We zouden hier toch nog tot eind augustus zeker zijn. Zie er wat tegenop. Mijn schoonouders vallen heel goed mee, maar heb nood aan eigen stekje, privacy en weg van vervelende schoonzussen, lol. Maar ja, efkes doorbijten.

Veel liefs,
Aria

[Aria]

@Ethlinn en NewGirl: Luister hier es naar. https://www.preciouslittlesleep.com/new ... p-podcast/

Gaat over slaappatronen van pasgeboren babies, wat normaal is, wat niet, en hoe het te overleven, hehe.

[undomiele]

Toch weer fijn te lezen dat wij niet de enige zijn met slapeloze nachten!
Wij hebben er al enkele achter de rug met steeds een huilende baby dat niet wil slapen, alleen in onze armen.
Hij heeft duidelijk last van iets na een voeding (darmpjes?, slokdarm?, stoelgang maken?, wat weten we niet)...
Wij gaven gisteren avond toe aan de tut en dat brengt toch wel wat rust, voor hoe lang is natuurlijk de vraag.

We zijn ook naar de vroedvrouw geweest omdat ik aan het einde van mijn latijn aan het geraken was en mijn man moet elke dag toch alert kunnen gaan werken. Zij stelde voor om onze kleine Basil minder eten te geven, maw 1 borst en stoppen als hij er voldaan uitziet. Hij laat zelf regelmatig los, zelfs al na 3-5 minuten. Ik gaf hem dan altijd meer omdat ik dacht dat hij nog niet aan de achtermelk zat. Borst 2 bood ik altijd aan en hij dronk er wel degelijk van.

We zijn nu een nacht en half dagje verder en hij heeft percies toch iets minder last, maar de tut geeft natuurlijk ook wel wat troost - dus het zal de combi van de twee zijn. We zullen zien hoe het verder evolueert (mijn borsten staan allesinds wel op ontploffen nu ik opeens veel minder voeding geef).

Slapen doet hij wel nog niet, hij ligt klaarwakker met z'n oogjes open te zuigen op die tut... In mijn armen valt hij in slaap maar als ik hem weg leg is hij weer klaarwakker. Ongelofelijk hoeveel zo'n baby wakker kan zijn! Inbakeren probeerden we ook al, en denk dat we nog wat moeten verder oefenen daarin, maar ik vind dat er zo zielig uitzien!

Deze avond gaan we naar een draagconsulente, om Basil toch ergonomisch te kunnen dragen in de draagdoek, daar wordt hij ook rustig van, maar ik was altijd zo bang voor z'n rugje. Zo kan hij toch eens goed slapen dicht bij ons dan en kunnen wij weer wat verder...

Vrijdag naar de osteopaat om te bekijken waarvan hij toch zoveel last heeft en waarom hij zo weinig slaapt of moeilijk inslaapt.

Verder ben ik voor een tweede opinie gegaan voor mijn benen en eindelijk na nog wat onderzoeken met electrische schokjes en naalden een klaarduidelijk antwoord gekregen dat er een bepaalde zenuw (de naam kan ik niet onthouden ) beschadigd is geraakt door de baby die door het bekken moest geperst worden. Blijkbaar is dat wel een gekende complicatie bij een bevalling. Een beschadigde zenuw is wel niets aan te doen, alleen wachten en hopen dat het snel herstelt, maar het kan inderdaad wel even duren (weken, maanden, jaren en ja soms gaat het ook nooit helemaal weg...). Dus nu geduldig afwachten en zsm naar de kine.

Op naar de 6 weken... ik tel toch ook wel stiekem wat af op verbetering

[Aria]

Hahaaaaa, Ethlinn, ik lag strike met je verslag van NAT GEO! Geweldig! Wat een mens al ziet, eh... Ik kijk naar crime-documentaires op YouTube. Vooral van Investigation Discovery. Totaal geschift soms, maar he, een mens moet iets doen tijdens de bv/het in slaap wiegen, eh! Ben daarmee begonnen bij mijn zoontje en nu ben ik verslaafd wel, I admit, hehe.

En One born every minute, ik heb daarnaar gekeken tijdens de zwangerschap van mijn zoontje, haha, yup ik wou alles weten op voorhand!

Wat je zegt over die stilte: klopt HELEMAAL. Vandaar dat een white noise machine zo goed kan werken. Ik heb er bij mijn zoontje destijds een gekocht. De deze: https://www.amazon.com/HoMedics-SS-2000 ... B00A2JBMRE

Je kan ook een app downloaden op gsm of tablet, maar ja, dan ligt je gsm de hele tijd bij je kindje, lol. En white noise werkt meestal het best als het redelijk luid kan qua volume, en dat machine heeft een goed volume. Mijn zoontje sliep met de regengeluiden.

Reden zou zijn: in de baarmoeder zijn baby`s gewend aan zoveel lawaai (darmen, hart dat klopt, ...) van de mama, dat het moeilijk is voor hen om in een stille ruimte te slapen.

En inderdaad: baby`s maken lawaai in hun slaap, eh. Bij mijn zoontje zei mijn doula destijds: enkel reageren `s nachts als hij effectief huilt. Ben nog altijd dankbaar dat ze dat heeft gezegd, hehe, want zoontje maakte best wat geluiden als pasgeboren baby. Noor niet zo eigenlijk, die is vrij stil of het is direct huilen.

Je man heeft ook gelijk met dat dag en nacht verwisselen. Dat doen ze bijna allemaal. Ik heb sinds het begin ons Noor regelmatig wakker gemaakt. Met de bv moeten ze ook vaak drinken, eh, dus om de 2,5u max, maakte ik haar wakker overdag. `s Nachts laten slapen. Hierdoor is haar ritme vrij snel *goed* gezet, ze slaapt nu eigenlijk de hele nacht (met wakker worden voor bv natuurlijk ingerekend.) Rond de 6 weken (Daar ben ik weer) hebben ze dat meestal zelf gecorrigeerd.

Wat dat herstel betreft: hier is dat echt heel vlot deze keer. Ik voelde mij na een paar dagen eigenlijk al terug mezelf. Maar dat heeft te maken met het feit dat ik geen hechtingen of dergelijke heb gehad, dus eigenlijk was alles terug normaal. Ook het slaapgebrek, daar ben ik beter tegen bestand nu. Bij de eerste is dat toch een vrij grote schock voor je systeem, denk ik. Pas op, ik moet ook nog wel slapen, zenne, als ik echt te weinig slaap dan begin ik te panikeren... Dus buitenhet feit dat ik moe ben, hier alles weer als vanouds.

Trouwens bedankt voor je complimentje, Ethlinn, is heel lief, maar ik doe gewoon mijn best! Daar komen ook met momenten wat tranen bij, zenne.

@Undomiele: Ik ben blij dat je weet wat het is, meid, en dat het iets is dat blijkbaar toch regelmatig voorkomt, dan is er toch meer hoop, zou ik denken. Ik hoop dat de kinesist wat kan helpen in het herstel te versnellen!

Is goed dat je vroedvrouw wat kunnen helpen heeft en dat Basil het nu beter doet met minder boobie! Als het tutje helpt, moet je dat gewoon gebruiken... Alles wat helpt nu, is goed!

Ja, dat inbakeren, ik noem Noor dan *de burrito*, hihi. Nochtans helpt hen dat, zenne, omdat ze in de buik ook zo *gesqueezed* zaten, eh. Er zijn goeie filmpjes op Youtube. Ons Noor duwt soms ook haar handjes eruit tijdens het slapen, maar ik laat haar doen. Het helpt vooral in het haar transfereren van mijn armen naar haar bed. En dat is momenteel de moeilijkheid, eh.

Is echt een periode die we efkes moeten doorspartelen van dat moeilijk slapen en inslapen. Dat betert eens ze ouder worden en je ze gewoon in bed kan zetten en zeggen *DAAAAAAG!* en de deur toe doen, hihi en ze terugzwaaien en gaan slapen. (Mijn zoontje doet dat, en ik heb dat kind de eerste maanden van zijn leven uuuuuuren rondgewandeld en in slaap gewiegd, hihi, dus ja, het wordt beter!)

Liefs,
Aria

[NewGirl]

Hier weer een slechte dag achter de rug.
Morgen weer maar eens naar de huisarts. We hebben nu een week zantac + gaviscon gegeven en moesten terug gaan als er geen verbetering was. Nu zal ze wss omeprazole gaan voorschrijven. Had zo gehoopt dit te kunnen vermijden maar het gaat echt niet meer. Morgen ook weer naar de osteopaat. Zucht.
Het is een fase, het is een fase, het is een fase,... =)

[Paris]

Dag dames, eindelijk een moment gevonden jullie te vertellen dat vrijdag 24/6 onze dochter Sofie is geboren!
De bevalling is goed gegaan maar heeft zeer labg geduurd. Op dinsdag/woensdag nacht zijn de weeen begonnen. woensdag op donderdagnacht waren ze iedere 5 min en zijn we naar het ziekenhuis gegaan. Uiteindelijk bleef de ontsluiting op 7cm hangen en heb ik toch een ruggeprik gekregen om wat voortgang en ontspanning te geven. Op 9cm bleek dat Sofie wel heel erg groot was en haar koppie niet door mijn bekken kon. We hebben vrijdag middag dan ook besloten om een keizersnede te doen. Om 16.44u is ze geboren met haar 4,8kg!!! Een grote maar gelukkig gezonde meid!
We zijn tot dinsdag middag in het ziekenhuis gebleven en nu heerlijk samen thuis. Mijn man heeft vrij genomen en mijn ouders zijn op bezoek, dus ik heb veel hulp. Gelukkig valt mijn pijn erg mee en moet ik vooral opletten dat ik niet te veel doe.
Ik ben blij dat onze flinke meid er gezond is, al vind ik het jammer dat ik niet natuurlijk ben kunnen bevallen. Uiteindelijk was dit het beste en ben ik daar zeer blij mee! Ik heb wel alle mogelijke manieren meegemaakt (zonder medicatie, met en ks). Mijn borstvoeding is goed op gang gekomen en Sofie weet ook al beter hoe ze moet drinken (aanhappen is soms moeilijk).
Nu vooral genieten en elkaar leren kennen!

[Paris]

Ethlinn, ze was 53,5 cm.

Ik zal snel jullie verhalen bijlezen

[Aria]

Proficiat, Paris met jullie dochtertje Sofie! En wat een lange bevalling... Heb het bij Adam ook meegemaakt zo lang en dat is toch wel doorbijten, eh... Jammer, dat het een keizersnede is geworden, maar wauw 4,8 kg! Ik kan geloven dat dat een ks werd... Groot kindje! Geniet en genees nu maar goed!

NewGirl, hoe is het bij jullie?

Ethlinn, klinkt herkenbaar van die slaap. Had dat als kind heel fel. Is dan gebeterd als tiener en als volwassene, maar na de geboorte van zoontje is dat weer komen opzetten. Door omstandigheden had ik toen last van insomnia en dat in combinatie met een pasgeboren baby en de nachten in je eentje doen... Ik sliep toen een periode maar een 2tal uur per nacht en kreeg toen ook weer paniekaanvallen omtrent dat niet kunnen slapen en wat als ik niet kan slapen en wat dan... Echt niet fijn...

Hoe gaat het daar vandaag?

Hier hebben we echt hectische dagen achter de rug. Zoontje ziek, die is nu gelukkig aan de beterhand. Gisteren was ik ziek. Had al paar dagen last van keelpijn, maar ca va nog, maar gisteren voelde ik mij echt grieperig. En dan ons Noor die sinds een paar dagen moeite heeft met slapen. Mijn zoontje gaat ook door moeilijke fase, heel veel tantrums. Nu zo`n aanvallen zijn normaal op deze leeftijd, maar de laatste dagen hebben we ze om `t er `t minst. Echt alles geeft aanleiding tot schreeuwen en huilen. `t Is een fase, `t is een fase!

Ons Noor zit nu ook in die fase die ik persoonlijk niet fijn vind. Ik herinner me die fase van bij Adam en wou toen stoppen met de bv, omdat ik dacht dat flesjes er misschien voor zouden zorgen dat ze beter zou slapen oa. Uiteindelijk wist ik ook wel dat dat geen oplossing was en ben ik blij dat ik heb doorgezet, maar deze fase is gewoon doorbijten. Ze heeft echt moeite met slapen overdag, je kan haar heel moeilijk neerleggen. Vanzelf in slaap vallen lukt nu zeker niet meer, ze huilt direct als je haar neerlegt en hoewel ze gemakkelijk in slaap valt aan de borst of bij in slaap wiegen, wordt ze 9/10 weer wakker als je haar neerlegt.

Ik leg haar nu ingebakerd in het bv-kussen en dat helpt wel. Ze zal zo 45 min.-1 uur slapen ononderbroken. Deze namiddag had ik ze ook op bed gelegd naast mij en zo heeft ze geslapen terwijl ik de was aan het opplooien was. Mijn schoonmama houdt ook graag haar slapende kleindochter vast dus dat is ook een pluspunt, lol. Vandaag zijn we gaan wandelen in de late namiddag en meestal draag ik haar dan in de draagdoek en slaapt ze de hele tijd, vandaag had ik haar in de buggy en NIKS geslapen. En toch 1,5 u gewandeld, eh. Hele tijd rondkijken, NIET slapen, lol.

Maar inderdaad... Ik keek efkes naar het schema van Oei ik groei en we zitten pal in het eerste sprongetje/donderwolk fase. Dat uit zich bij mijn kinderen blijkbaar altijd in weinig en moeilijk slapen overdag. Adam was net hetzelfde. Ze huilt ook vaak in haar slaap en hij deed dat ook. Na een paar maanden was dat het teken waaraan ik wist dat er een sprongetje ging beginnen, als hij begon te huilen in zijn slaap.

`s Nachts slaap ze gelukkig wel beter en slaapt ze in haar bedje. Maar ze zal geen 6u meer tussenlaten, eerder 4-5u.

Bon, ondertussen weet ik dat er weinig is dat je daaraan kan doen. Bij een eerste ga je zoeken naar oorzaken, `t feit is dat het gewoon een fase is. Ik leg me daar nu gewoon bij neer. Slaapt ze niet, dan slaapt ze niet, moet ik haar vasthouden, dan houd ik haar vast, ... Binnen een paar maanden is dat niet meer nodig en zit ze in haar eigen routine. Tot dan moeten we efkes doorbijten!

Oh ja, ik heb ook bevestiging gekregen dat mijn man komt volgende week! Joepie!

Liefs,
Aria

[NewGirl]

Paris: Proficiat met jullie dochter. 4,8 kg amai! zoveel weegt mijn zoontje nu op 6 weken haha. Bij de geboorte was hij 47 cm en nu ineens 54 cm. dus denk dat ze bij de geboorte niet goed gemeten hebben.
Te begrijpen dat het een ks is moeten worden. Amai!

Aria: Hier hebben we gisteren en vandaag al een zalige dag! hij eet en slaapt :O ik weet niet wat er aan de hand is
Of zijn medicatie eindelijk is beginnen werken of dat het de osteopaat is... maakt ook niet veel uit he, het werkt
ZAAAALLLIIIGGGGGGGGGGG!!!!! Gisteren ook de eerste keer gespeeld onder een speelboog. Alle ja... "gespeeld"...
goed rondgekeken en op de buik ophoog liggen duwen. Zo leuk!
Gisteren was hij ook exact 6 weken haha Laten we hopen dat het echt gewoon moeilijke 6 weken waren en het nu zo plezant blijft.
Fijn dat je man er bijna is! Wat een mooi moment als hij zijn dochter voor de eerste keer echt gaat zien!

Ethlinn: ik ben eventjes uit dat land Die emotionele momenten heb ik ook gehad hoor. vermoeidheid en hormonen, tof he
Bij mij moet hij heel snel mijn borst hebben. Hij geeft mij ook maar een paar minuutjes ik ben super handig geworden in me snel ontbloten haha. Tijs weent => hup borst eruit en in de aanval Gelukkig gaat borst eruit sneller dan "flesje opgewarmd". Dan zou hij hysterisch zijn als hij daarop moet wachten

Ik ga genieten van de stilte in huis en strijken

[Aria]

@Ethlinn: Ik denk dat dat huilerige nog steeds normaal is, hoor. Ik heb daar ook last van, maar is echt door de vermoeidheid. Proberen van te rusten en te slapen wanneer je kan en jezelf vooral de tijd te geven om te wennen.

@NewGirl: Ben echt kei-blij voor je! Woehoe! Hopelijk kan je nu beginnen genieten!

Hier zit ik er een beetje door. Ons Noor is aan haar 6 weken groeispurtje begonnen, denk ik. Ze wil nu `s nachts drinken om de 3u en als ze slaapt is het erg onrustig. Echt totale ommeslag. Ik weet waar dat vandaan komt en dat het overgaat, maar blijft wel hard. En ik slaap van mezelf de laatste 2 dagen ook niet geweldig, dus ik heb afgelopen 2 nachten maar 3-4u geslapen, en ben echt k.o. Ik zou zo graag willen dat iemand mij nu efkes liet slapen voor een paar uur. Ain`t going to happen.

Mijne man gaat ook niet lang kunnen blijven. Eind juli moet hij naar de USA voor zijn doctoraat tot eind augustus en ik had gehoopt dat hij hier toch 3 weken bij ons zou kunnen blijven en nu blijft hij nog geen 2 weken... Maar 10 dagen. Ja, ik ben daar echt niet blij mee. Ik snap het wel en ik kan er begrip voor opbrengen, maar dat maakt het nog altijd niet fijn. Ondertussen zit ik hier wel met die 2 kleine kinderen en begin ik ook opgebrand te geraken, zenne. Zeker nu, deze fase is gewoon doorbijten, maar toch. Na mijn zoontje had ik heel fel het gevoel dat ik een single parent was (En dat was ook zo.), en ik weet dat hij er toen niet aan kon doen, door samenloop van omstandigheden erg druk. Ik had zo gehoopt dat dat bij nummerke 2 anders zou zijn en `t is zelfs nog erger. Ik ben blij dat ik kan rekenen op mijn schoonmama voor het moment, maar bon, hij zou er ook moeten zijn, eh. Ik heb soms `t gevoel dat ik getrouwd ben met iemand die in het leger zit en voor lange tijd weg moet, maar dan weet je dat op voorhand. Hij zit niet in het leger en hier heb ik ook niet voor getekend.

Sorry, moet het gewoon even van mij afschrijven. Ik weet dat hij zijn uiterste best doet, maar dat we de omstandigheden echt niet mee hebben, maar bon, dat maakt het nog altijd niet gemakkelijk voor mij. Ik weet dat als hij hier gaat zijn hij ook bij zijn familie gaat willen zijn en vrienden zien of dingen gaat willen regelen of gaat willen slapen want hij heeft zelf een hele drukke periode achter de rug, maar bon, ik ga er dan ook weer alleen voor staan. Ik zie er eigenlijk zelfs tegenop nu dat hij komt. Als het toch maar voor 10 dagen is hoeft het voor mij niet.
Ik zou gewoon tijd voor mezelf moeten kunnen hebben en dat is momenteel onmogelijk. Om te slapen of om efkes voor mezelf te kunnen zorgen. Ik wil bijvoorbeeld naar de kapper. Kei-stom, hoor, maar ben al 2 jaar niet naar de kapper geweest, simpelweg omdat ik niemand heb die op mijn zoontje kan letten als ik naar de kapper wil. En binnen 2 maanden begint die haaruitval opnieuw en ik wil er echt een stuk af zodat dat minder fel is. Of es gaan winkelen. Ik begin me steeds meer verstikt te voelen hier en dan gaat het niet de goeie kant op.

Ik heb ook, na lange interne dialoog hehe, beslist gehad om toch een geboortekaartje naar mijn ouders te laten sturen. Ze zijn toegekomen in Belgie vorige week bij de meesten, maar van mijn ouders dus geen reactie, eh. Moet je weten dat het hun eerste kleindochter is... Dat ik de enige van hun kinderen ben die hen momenteel kleinkinderen heeft *gegeven*. Ik ga die mensen echt nooit begrijpen, maar het blijft wel echt pijn doen. Dat je eigen ouders zo onverschillig zijn, neen, ik ga het nooit snappen.

Doorbijten, eh...

[NewGirl]

Aria je doet dat super! Heel begrijpelijk dat je nood hebt aan je man! 2 kleine kindjes om voor te zorgen in je eentje is wel een hele uitdaging. Hopelijk heeft hij na augustus wel meer tijd voor jullie?
Zoals Ethlinn zegt, wanneer hij er is laat je hem maar veel helpen zodat je ook wat dingetjes voor jezelf kan doen!

Hier gaat het nog steeds goed. Het lukt me (soms wel pas na 2u, maar soit) om hem door de dag in slaap te krijgen.
Uiteraard is hij dan 's nachts meer wakker (hoewel ik gelezen had dat dit normaal niet is), maar bon. We gaan de goede kant op! Zijn reflux is niet beter, maar zijn klachten wel dankzij de medicatie. Hoop dit wel onder controle te krijgen zodat we zonder medicatie kunnen.

hmm 23u en mijn ventje is nog niet moe. Het gaat weer een lange avond- nacht worden maw. =)

Slaap zacht iedereen

[marie1981]

Hoi iedereen!
De tijd gaat vooruit; leuk om jullie ervaringen te lezen.
Bij mij is en blijft het een roze wolk.
Ik weet nog hoe onwezenlijk moe ik was bij een eerste kindje dat ik dacht; hoe doen mama's dat met 2 of meer kindjes.

Wel, je raakt daar op getraind. Mijn man is ook meer weg (duitsland) dan thuis gezien bepaalde projecten echt wel een serieuze deadline hebben gekregen.
Ondertussen nodig ik hier kinderen uit voor mijn oudste 2; dus met een boreling en nog een hoop leven in huis.... En ik kan het allemaal aan. Ik begrijp het niet
De voedingen doe ik steeds alleen, mijn man slaapt apart tot ze iets of wat doorslaapt; hij kan het zich nu even niet permitteren met het werk ook...
Voordeel is wel; als hij in het weekend thuis is, en de 2 oudsten jengelen, dan is hij steeds fris en wakker genoeg om met hun een activiteit te gaan doen!

Dus Aria, ik kan best begrijpen dat het heel uitputtend moet zijn als je nooit op je man kan leunen/ steunen.
Ik zei je ook dat je nu een jaartje zal moeten doorploeteren Maar geloof me, het is de moeite waard! MIjn oudste zijn 4 en 3 en zijn on-af-scheidelijk.... Dus je gaat een mooie tijd tegemoet.

Wat wel een reuzegroot verschil is; ik weet niet hoeveel ze weegt, hoe groot ze is, hoeveel ze drinkt.... Ik heb dat allemaal losgelaten. De prikjes worden bij de huisarts gezet; en voor de rest gezond verstand; het ziet er een perfect gezonde boreling uit. Ooo, meisje, je had nu geen zin om veel te drinken, ok, we zien dan bij de volgende voeding wel...
In vergelijking met een eerste, ojee!

Dus hééél veel moed gewenst aan de first time moms; tis loodzwaar, maar het betert echt!! Het betert nog zo goed dat je misschien aan een tweede begint te denken
Voor de mama's die van 1 naar 2 kids gaan (zeker kort op elkaar); je bent al wat ervaring rijker maar je hebt plots echt meer dan dubbel zoveel werk. Relax, take your time; je zal ze niet allebei even snel kunnen bedienen. En daar houden ze echt geen trauma aan over...

En voor mij geldt; na het goed leren organiseren van een menage met 2 kinderen kan een derde er wel vlotjes bij (op voorwaarde dat die baby ook meewerkt hè ).

Ik heb het wel wat moeilijk om terug naar deze site te komen; voor mij begint de tijd te komen om hier stilletjes aan afscheid te nemen... Na al die jaren.... Zo gezegend zijn we, en toch is het extra bagage die we meegekregen hebben,; die lange weg om zwanger te worden.

Enfin, ik ben vooral blij dat iedereen uit ons groepje een gezonde baby in handen heeft. Dit is de eerste keer van de 3 keer dat dit is voorgevallen. Bij mijn 2 vorige zwangerschappen was er telkens iemand zijn kindje verloren had tijdens zwangerschap. Krijg het nog koud als ik eraan denk.

Veel, veel, veel succes allemaal!!

[Aria]

Hoi allemaal,

@NewGirl: Ik ben blij dat het de goede kant opgaat, meid, hopelijk blijft het zo!

@Marie: Echt blij iets van je te lezen en dat het zo goed gaat! Ik wens jou en je gezin heel veel geluk toe! Geniet van elkaar!

@Ethlinn: Oh, meid, wat een gedoe met die reflux en dat aanhappen! Ik ben wel echt blij om te lezen dat het begint te beteren... Moet echt niet gemakkelijk geweest zijn. Ik hoop dat jullie uit het dalletje kunnen kruipen en het vanaf nu alleen maar de goede kant op gaat gaan. Je bent echt goed bezig, eh, niet vergeten!

Hier gaat het beter! Ondertussen is mijne man er al een paar dagen en dat is toch echt wel fijn, zenne! Hij heeft wat tijd nodig om gewoon te worden aan het nieuwe ritme, maar dat is normaal, eh. Is ook geweldig om te zien hoe papa en zoon weer direct 2 handen op 1 buik zijn, daar wordt mijn hart echt helemaal warm van. Ik had daar wat schrik voor, want `t was toch bijna 4 maanden geleden dat ze elkaar gezien hadden, eh, dus ik vroeg me af hoe mijn zoontje daar op ging reageren, maar dat was dus zorgen voor nikske.

Voorts is het hier echt wel goed, maar gewoon kei-druk. Marie, ik moet vaak denken aan je opmerking van het *tropenjaar*, hihi. `t Is echt wel DRUK met die 2 kleintjes in huis en soms kan ik me dan inderdaad wat overweldigd voelen, maar het valt toch echt beter mee dan ik had gevreesd op voorhand. Morgen bereiken we de kaap van de 6 weken en terwijl ik bij mijn zoontje toen echt in een putteke zat, heb ik nu zoiets van *Dat viel eigenlijk echt goed mee, it wasn`t so bad at all!* Pas op, er zijn momenten dat ik ook efkes op mijn tandvlees zit (zoals wanneer ik dat berichtje schreef), maar die zijn wel in de minderheid gelukkig.

Ik denk ook gewoon dat de pasgeboren baby fase mij niet echt ligt. Ik vind mijn *klik* precies altijd wat later, wanneer er een routine in begint te komen, mijn kindjes interactiever worden, en je geleidelijk aan die persoonlijkheid begint te zien ontwikkelen. Zo vind ik het net heel leuk als ze beginnen kruipen, stappen, ... Ik vind de peuterfase waar mijne zoon in zit echt schitterend. Er zit zoveel potentieel in! Ze kunnen al zoveel! Natuurlijk heeft die leeftijd ook uitdagingen, maar geef mij maar een peuter-tantrum tegenover een baby die niet wil slapen. Dat laatste vind ik gewoon echt moeilijker om mee om te gaan. Terwijl ik dan vriendinnen heb die net platte babykes gemakkelijker vinden en echt worstelen met hun peuter. Ik denk dat dat echt verschilt van persoon tot persoon. Maar nu ik dat weet van mezelf, kan ik daar ook wat rustiger in zijn. Binnen een paar maanden is het al een heel ander verhaal!

Veel liefs,
Aria