ICSI-clubje

[Jeanneke]

De voorbije dagen waren er met veel tranen. Ik heb echt een angst dat het ons nooit zal lukken.
Waar ik bij elke mislukte poging tegenaan loop is het opnieuw vinden van een 'doel'. Ik weet niet als jullie zich hier in herkennen. Voor mij is mama worden op dit moment het hoogste doel in mijn leven. Het zorgt voor betekenis aan mijn leven.
Ik heb een leuke vriend, een job die ik heel graag doe, vrienden, een eigen huis,.. enz.. Maar geen kind. En dat gemis doet al de rest verbleken. Als ik alleen thuis ben dan is het moeilijk voor mij om plezier te maken. Vooral dan in de eerste dagen/weken na een mislukte poging. Mijn vriend doet er alles aan om mijn gedachten te verzetten en leuke dingen te organiseren. Maar binnenin loop ik te piekeren of te treuren. Hij weet dat ik gelukkig ben met hem maar doodongelukkig door de situatie.
Het lukt me ook moeilijk om een hobby op te nemen of bv. mijn loopschoenen aan te doen.
Herkennen jullie zich hierin? Hebben jullie tips?

[FVL81]

De dokter heeft net gebeld en me proficiat gewenst.
Ik ben gestart met een mooie waarde van 193
Nu vrijdag terug een bloedname om te kijken of mijn waardes mooi blijven doorstijgen

Wat goed!!! Dikke proficiat!

[FVL81]

De voorbije dagen waren er met veel tranen. Ik heb echt een angst dat het ons nooit zal lukken.
Waar ik bij elke mislukte poging tegenaan loop is het opnieuw vinden van een 'doel'. Ik weet niet als jullie zich hier in herkennen. Voor mij is mama worden op dit moment het hoogste doel in mijn leven. Het zorgt voor betekenis aan mijn leven.
Ik heb een leuke vriend, een job die ik heel graag doe, vrienden, een eigen huis,.. enz.. Maar geen kind. En dat gemis doet al de rest verbleken. Als ik alleen thuis ben dan is het moeilijk voor mij om plezier te maken. Vooral dan in de eerste dagen/weken na een mislukte poging. Mijn vriend doet er alles aan om mijn gedachten te verzetten en leuke dingen te organiseren. Maar binnenin loop ik te piekeren of te treuren. Hij weet dat ik gelukkig ben met hem maar doodongelukkig door de situatie.
Het lukt me ook moeilijk om een hobby op te nemen of bv. mijn loopschoenen aan te doen.
Herkennen jullie zich hierin? Hebben jullie tips?

Hey Jeanneke,

Ik herken heel veel aan je verhaal.
Ook ik heb alles wat ik moet hebben... maar geen kind.
Ook ik, en ik denk dat we absoluut niet alleen zijn, heb al gepiekerd over hoe ik mijn leven ga invullen als een kindje ons niet gegund is. Voor zover ik me iets kan herinneren (al van sinds ik zelf een kind was) droom ik van mama worden.
Het is zo hard en moeilijk hè maar toch geloof ik dat je je best moet doen om jezelf wat rust te geven hierin.
Ik probeer mezelf te verwennen als het niet goed gaat. Mezelf graag zien. Al was het maar mezelf in mijn zetel nestelen met een feel good serie en een lekker bord pasta ofzo. Ik geloof dat die momenten heel belangrijk zijn.
Ook sporten geef ik niet op, heel belangrijk voor je hormonen en het verminderen van stress!
Ik kan er bv enorm van genieten om in de natuur te gaan wandelen met mijn hondje en met mijn koptelefoon op.
Zelfs als ik het eerst niet zie zitten maar mezelf er toch toe zet merk ik hoeveel beter ik me voel als ik terug thuis kom.
Ik geef mezelf de tijd om verdrietig te zijn ook hoor... die tranen moeten eruit hè.
Wat bij mij wel enorm hielp onlangs is voor mezelf een plan B en eventueel C opstellen voor wanneer deze weg niet zou lukken.

Mijn verhaal is mss anders uiteraard maar als deze PGD poging niet meer lukt dan hebben wij beslist om een andere weg in te slaan.
Ik heb nu nog 2 embryo’s zonder gen in de vriezer maar voor de zekerheid heb ik volgende week al een afspraak gemaakt bij een andere arts... gewoon om mijn opties te kennen.
Ook heb ik bv een andere weg overwogen en probeer ik dat stilaan uit te zoeken: sta ik open voor bv draagmoederschap of adoptie?
Ik heb hier absoluut nog geen antwoorden op en weet überhaupt niet of wij daarvoor in aanmerking komen maar het besef dat mijn weg hier niet eindigt maakt me wel rustiger.
Terwijl ik enkele maanden enorm panisch was en dacht dat dit mijn enige pad kon zijn.

Blijf jezelf graag zien en geef jezelf de rust die je nu nodig hebt.

Dikke knuffel xxx

[Hope88]

De dokter heeft net gebeld en me proficiat gewenst.
Ik ben gestart met een mooie waarde van 193
Nu vrijdag terug een bloedname om te kijken of mijn waardes mooi blijven doorstijgen

Oh! Dikke proficiat!

[mich75]

De voorbije dagen waren er met veel tranen. Ik heb echt een angst dat het ons nooit zal lukken.
Waar ik bij elke mislukte poging tegenaan loop is het opnieuw vinden van een 'doel'. Ik weet niet als jullie zich hier in herkennen. Voor mij is mama worden op dit moment het hoogste doel in mijn leven. Het zorgt voor betekenis aan mijn leven.
Ik heb een leuke vriend, een job die ik heel graag doe, vrienden, een eigen huis,.. enz.. Maar geen kind. En dat gemis doet al de rest verbleken. Als ik alleen thuis ben dan is het moeilijk voor mij om plezier te maken. Vooral dan in de eerste dagen/weken na een mislukte poging. Mijn vriend doet er alles aan om mijn gedachten te verzetten en leuke dingen te organiseren. Maar binnenin loop ik te piekeren of te treuren. Hij weet dat ik gelukkig ben met hem maar doodongelukkig door de situatie.
Het lukt me ook moeilijk om een hobby op te nemen of bv. mijn loopschoenen aan te doen.
Herkennen jullie zich hierin? Hebben jullie tips?

Hey Jeanneke,

Ik herken heel veel aan je verhaal.
Ook ik heb alles wat ik moet hebben... maar geen kind.
Ook ik, en ik denk dat we absoluut niet alleen zijn, heb al gepiekerd over hoe ik mijn leven ga invullen als een kindje ons niet gegund is. Voor zover ik me iets kan herinneren (al van sinds ik zelf een kind was) droom ik van mama worden.
Het is zo hard en moeilijk hè maar toch geloof ik dat je je best moet doen om jezelf wat rust te geven hierin.
Ik probeer mezelf te verwennen als het niet goed gaat. Mezelf graag zien. Al was het maar mezelf in mijn zetel nestelen met een feel good serie en een lekker bord pasta ofzo. Ik geloof dat die momenten heel belangrijk zijn.
Ook sporten geef ik niet op, heel belangrijk voor je hormonen en het verminderen van stress!
Ik kan er bv enorm van genieten om in de natuur te gaan wandelen met mijn hondje en met mijn koptelefoon op.
Zelfs als ik het eerst niet zie zitten maar mezelf er toch toe zet merk ik hoeveel beter ik me voel als ik terug thuis kom.
Ik geef mezelf de tijd om verdrietig te zijn ook hoor... die tranen moeten eruit hè.
Wat bij mij wel enorm hielp onlangs is voor mezelf een plan B en eventueel C opstellen voor wanneer deze weg niet zou lukken.

Mijn verhaal is mss anders uiteraard maar als deze PGD poging niet meer lukt dan hebben wij beslist om een andere weg in te slaan.
Ik heb nu nog 2 embryo’s zonder gen in de vriezer maar voor de zekerheid heb ik volgende week al een afspraak gemaakt bij een andere arts... gewoon om mijn opties te kennen.
Ook heb ik bv een andere weg overwogen en probeer ik dat stilaan uit te zoeken: sta ik open voor bv draagmoederschap of adoptie?
Ik heb hier absoluut nog geen antwoorden op en weet überhaupt niet of wij daarvoor in aanmerking komen maar het besef dat mijn weg hier niet eindigt maakt me wel rustiger.
Terwijl ik enkele maanden enorm panisch was en dacht dat dit mijn enige pad kon zijn.

Blijf jezelf graag zien en geef jezelf de rust die je nu nodig hebt.

Dikke knuffel xxx

Dag Jeanneke en FVL81,

Zolang jullie alles (behalve een kind) hebben en gelukkig zijn, wel dan valt het nog wel mee. Maar als jij (of iemand anders) zegt dat je alles hebt om gelukkig te zijn, maar dat niet bent dan is het een andere zaak.

Ik ben mijn werk kwijt geraakt na een burn-out, dus ik had niet die fantastische, geweldige job, maar ik ging vol enthousiasme voor een opleiding, maar mijn kinderwens was groot en zo kwamen we in de mmm terecht.
Doordat ik nog niet voldoende hersteld aan de opleiding begon ben ik na een tijd weer gecrasht, maar dan wel zo erg dat ik uiteindelijk in de psychiatrie ben beland.
Ik ben afgelopen week verslagen tegengekomen over die opname en daaruit blijkt dat er wel verbetering was, maar zeer weinig. Na mijn ontslag ben ik onder begeleiding gebleven en ik ben blijkbaar pas echt vooruit gegaan en terug positiever geworden nadat onze dochter is geboren.

Toen we voor een brusje gingen en het lukte niet en onze terugbetaalde pogingen liepen op hun einde, wel toen ging ik helemaal terug in die negatieve spiraal.

Het enige wat ik kan zeggen is blijven doorgaan en soms moet je beslissingen nemen die je dacht nooit te nemen. Ik had ook het probleem dat mijn man het met momenten zo moeilijk had dat hij niet meer verder wou doen met als gevolg: pauze voor onbepaalde duur of misschien wel voor altijd.

Voor ons waren er geen alternatieven, adoptie duurt makkelijk 8-10 jaar, pleegzorg kan ik niet aan, het idee dat ik het kindje mogelijk/waarschijnlijk op een moment terug moet geven.
Draagmoederschap is bij mij nooit een idee geweest, nu zou ik het wel kunnen, nu mijn kindjes er zijn, maar een kindje 9 maanden dragen en dan met lege handen achterblijven, nee dat had ik echt niet gekund.

Ik ben kunnen blijven doorgaan door dat mijn negativisme enigszins de kop werd ingedrukt door psychologische begeleiding, maar zeker ook door de enorme steun van de dames hier op het forum.
Het forum werkt soms ook omgekeerd wanneer het bij iedereen lijkt te lukken en dat jij achterblijft en dan zie je dat je lotgenoten aan een brusje beginnen terwijl jij de ene teleurstelling na de andere moet verwerken en iedereen rond jou (per ongeluk) zwanger wordt. Maar toch waren er die bleven supporteren en toen ik eindelijk zwanger was kreeg ik veel felicitaties van dames die ondertussen niet meer actief waren hier, maar toch nog bleven lezen en dat doet iets dat ze je na maanden of zelfs jaren niet vergeten zijn.

De aanhouder wint, maar kijk ook naar jezelf en probeer iets te vinden wat de stress verlaagt zoals FVL zegt, want stress is echt niet goed.

Succes en een dikke knuffel.

[Lotusje0506]

De voorbije dagen waren er met veel tranen. Ik heb echt een angst dat het ons nooit zal lukken.
Waar ik bij elke mislukte poging tegenaan loop is het opnieuw vinden van een 'doel'. Ik weet niet als jullie zich hier in herkennen. Voor mij is mama worden op dit moment het hoogste doel in mijn leven. Het zorgt voor betekenis aan mijn leven.
Ik heb een leuke vriend, een job die ik heel graag doe, vrienden, een eigen huis,.. enz.. Maar geen kind. En dat gemis doet al de rest verbleken. Als ik alleen thuis ben dan is het moeilijk voor mij om plezier te maken. Vooral dan in de eerste dagen/weken na een mislukte poging. Mijn vriend doet er alles aan om mijn gedachten te verzetten en leuke dingen te organiseren. Maar binnenin loop ik te piekeren of te treuren. Hij weet dat ik gelukkig ben met hem maar doodongelukkig door de situatie.
Het lukt me ook moeilijk om een hobby op te nemen of bv. mijn loopschoenen aan te doen.
Herkennen jullie zich hierin? Hebben jullie tips?

Dag Jeanneke!

Ook ik wil jou graag een hart onder de riem steken en kan me heel goed voorstellen hoe je jou voelt.
Als je drang voor een kindje er is en je moedergevoel de kop op steekt, dan druist het in tegen jouw natuur als je zo lang moet wachten.

Maar toch wil ik jou vragen om de moed niet op te geven, om er in te blijven geloven hoe hard het ook mag zijn soms.
Wij hebben in 2016 de beslissing genomen om voor een kindje te gaan, uiteindelijk in 2017 in de mmm terecht gekomen. Van Gent naar Jette en terug naar Gent. In Jette hebben verschillende dokters onze situatie bekeken en gaven ons mee dat de kans op een kindje kleiner dan 0.1% was indien we eentje van ons zelf wilden.

Zowel mijn man als ik wilden niet toegeven aan dat idee en zijn in Gent/Aalter bij dr Decleer te raden gegaan. Hij startte in september 2018 met een nieuw programma samen met zijn collega uit Amerika waarbij onze situatie voor in aanmerking komt (mijn man heeft geen goed zaad en mijn man en ik hebben een gelijkaardig DNA waardoor mijn lichaam een zwangerschap steeds als een indringer ziet), we stemden ermee in om aan dit programma mee te doen en wat blijkt.. bij ICSI 5 waren we van de verse terugplaatsing zwanger & mochten in juni 2019 ons zoontje verwelkomen.

Ook wij geloven er nu nog meer in dan ooit en zeker in deze dokter! Soms kan hij wat gehaast overkomen maar als je duidelijk aangeeft gehoord te willen worden, dan maakt hij maar al te graag tijd voor je vrij en zoekt hij naar dé oplossing. Ik kan me niet voorstellen dat mijn man en ik ons bij de diagnose in Jette zouden neergelegd hebben als ik nu mag ontwaken en mijn zoon in zijn bedje zie liggen.

Wij hebben begin deze maand besloten om voor een broertje of zusje te gaan. Onze ICSI pogingen zijn er bijna door: nu nog 2 cryo's en dan nog 1 terugbetaalde operatie. Lukt het niet binnen deze pogingen dan nemen we ook een pauze en zien we wel wat het leven voor ons in petto heeft.

Geef niet op, geloof er in! Want het kan echt!

Dikke knuffels!

[Monikyra]

Hallo allemaal

Hier zijn we terug, met nieuwe moed! Onze reis deed super veel deugd..
Wij starten bij een andere gynaecoloog, dit ook voor ons gemoed.. Na 50 bezoekjes en 3 puncties en 9 tergplaatsingen was het eens tijd voor iets nieuws, en andere opinie misschien.

03/08 gaan we onze eerste babbel gaan doen! Kijk er enorm naar uit, maar toch een beetje kunnen loslaten in ons hoofd, wat wel echt eens nodig was!

Proficiat aan de vrouwtjes met goed nieuws zoals Hope! Super blij voor jullie.
Sterkte aan de andere, het lukt onze zeker en vast!

Veel liefs!

[FVL81]

Hallo allemaal

Hier zijn we terug, met nieuwe moed! Onze reis deed super veel deugd..
Wij starten bij een andere gynaecoloog, dit ook voor ons gemoed.. Na 50 bezoekjes en 3 puncties en 9 tergplaatsingen was het eens tijd voor iets nieuws, en andere opinie misschien.

03/08 gaan we onze eerste babbel gaan doen! Kijk er enorm naar uit, maar toch een beetje kunnen loslaten in ons hoofd, wat wel echt eens nodig was!

Proficiat aan de vrouwtjes met goed nieuws zoals Hope! Super blij voor jullie.
Sterkte aan de andere, het lukt onze zeker en vast!

Veel liefs!

Blij te horen dat je je batterijen hebt kunnen opladen!

[FVL81]

Mijn echo vandaag was perfect zeiden ze.
Bms 6,2 en geen follikels (Progynova).
Dus de terugplaatsing werd ingepland!
Maandag is het zover, spannennnddd!

[ZonderZorgen]

Mijn echo vandaag was perfect zeiden ze.
Bms 6,2 en geen follikels (Progynova).
Dus de terugplaatsing werd ingepland!
Maandag is het zover, spannennnddd!

Duimen draaien!

[ZonderZorgen]

Hallo allemaal

Hier zijn we terug, met nieuwe moed! Onze reis deed super veel deugd..
Wij starten bij een andere gynaecoloog, dit ook voor ons gemoed.. Na 50 bezoekjes en 3 puncties en 9 tergplaatsingen was het eens tijd voor iets nieuws, en andere opinie misschien.

03/08 gaan we onze eerste babbel gaan doen! Kijk er enorm naar uit, maar toch een beetje kunnen loslaten in ons hoofd, wat wel echt eens nodig was!

Proficiat aan de vrouwtjes met goed nieuws zoals Hope! Super blij voor jullie.
Sterkte aan de andere, het lukt onze zeker en vast!

Veel liefs!

Heerlijk dat de batterijen opgeladen zijn. Duimen draaien

[Hope77]

Ik heb me deze morgen gewaagd aan een testje en deze gaf een lichte streep aan!
Ik moet maandag pas gaan voor een bloedname maar ben blij dat dit ons weer gegund is...
Hopelijk blijft ze nog eventjes bij mij (8 maanden ofzo )

Wauw! Proficiat!! Zo fijn dat streepje te zien!! Hopelijk morgen een mooie bloedwaarde!! Ik duim super hard!

Danku

[Hope77]

Proficiat alvast nu duimen draaien dat het vrijdag mooi gestegen is!

Danku

[Hope77]

Hallo allemaal

Hier zijn we terug, met nieuwe moed! Onze reis deed super veel deugd..
Wij starten bij een andere gynaecoloog, dit ook voor ons gemoed.. Na 50 bezoekjes en 3 puncties en 9 tergplaatsingen was het eens tijd voor iets nieuws, en andere opinie misschien.

03/08 gaan we onze eerste babbel gaan doen! Kijk er enorm naar uit, maar toch een beetje kunnen loslaten in ons hoofd, wat wel echt eens nodig was!

Proficiat aan de vrouwtjes met goed nieuws zoals Hope! Super blij voor jullie.
Sterkte aan de andere, het lukt onze zeker en vast!

Veel liefs!

Zo blij dat je vakantie deugd heeft gedaan! Terug vol goede moed starten.
Danku

[Hope77]

Mijn echo vandaag was perfect zeiden ze.
Bms 6,2 en geen follikels (Progynova).
Dus de terugplaatsing werd ingepland!
Maandag is het zover, spannennnddd!

Dat klinkt positief!
Mijn bms was 6,6 en dit keer ook geen follikel
En nu hopelijk blijvend zwanger.
Ik duim dat je snel mag volgenb