Ik lees al een aantal weken jullie verhalen met veel aandacht. Sinds november 2019 proberen mijn vriend en ik al zwanger te worden, maar helaas zonder resultaat. In februari 2021 heeft mijn gynaecoloog ons, na een zaadanalyse van mijn vriend, doorverwezen naar het CRG in Jette, waar we pas in juli (!) een eerste keer bij een counselor terechtkonden. We konden in augustus al met inseminatie starten, maar op de dag zelf bleek het staal van mijn vriend niet te volstaan, dus wij van een kale reis terug naar huis. Huilen in de auto, woede, teleurstelling, jullie kennen het waarschijnlijk wel allemaal. Mijn gynae stelde voor om meteen naar IVF-ICSI over te stappen en na een counselorgesprek in oktober, kon ik half december eindelijk starten met de hele resem medicatie. Op 22 december had ik mijn eerste PU (6 eicellen) en op 25 december had ik mijn eerste terugplaatsing. Het embryo bestond al uit 10 cellen, terwijl het er normaal op dag 3 maar gemiddeld een 4 tot 8-tal zijn. Dat wist de gynae in Jette me toch te zeggen. Het leek dus veelbelovend. Ik heb zelf geen zwangerschapstest gedaan, want ik wou het lot niet tarten. 2 dagen geleden moest ik terug voor mijn bloedafname, maar 2 uur later kreeg ik al telefoon dat de test negatief was
![Sad :(](https://www.deverdwaaldeooievaar.be/forum/images/smilies/icon_sad.gif)
![Sad :(](https://www.deverdwaaldeooievaar.be/forum/images/smilies/icon_sad.gif)