slechte kwaliteit zaadcellen

[_elke_]

hallo iedereen,
we hebben al een lange weg (vijf jaar)afgelegd
drie jaar geleden kwamen we te weten dat het probleem de kwaliteit van mijn man zijn zaad was.
niet beweeglijk genoeg en te weinig cellen.
hebben toen advies gekregen direct icsi procedure te starten zonder verdere onderzoeken naar oorzaak probleem zaad.
hebben dat toen dus gedaan zonder resultaat.

nu na pauze van twee jaar zijn we toch terug naar een dokter gestapt in het fertiliteitcentrum aalter.
daar hebben ze mijn man onderzocht met echo enzo
verdict; hij zou een ader hebben die te veel bloed doorlaat waardoor de balzak te warm wordt.
nu moet hijpilletjes nemen linusit(lijnzaadolie) en improve(qualisperm),zaterdag een nieuw staal van zaad binnengeven, daarna operatie varicocoele/spatader op 1/7 en dan drie maand later op 1/10 een nieuw staal om te zien of de ingreep/medicatie iets verbeterd heeft aan het zaad, dus nog even geduld
en dan weten we of we natuurlijk, met iui of icsi zwanger kunnen worden
ik hoop op het eerste en ben bang voor het derde!


heeft iemand hier ervaring mee of ken je iemand? alle verhalen hierover zijn welkom zo weet ik iets meer, ik had er nog nooit van gehoord

alvast bedankt hoor!

[Loeki]

Kvrees dat het inderdaad afwachten zal zijn, ik heb zelf geen ervaring met de procedure.

Ik heb wel zowel IUI als IVF en IVF/ICSI gehad. Sommige mensen verklaren me misschien voor gek maar ik vond persoonlijk IVF/ICSI niet zo veel zwaarder dan IUI. Het enige wat ik echt moeilijker vond met IVF/ICSI was dat tellertje van die zes pogingen dat naar beneden gaat in je hoofd... En dat zit "maar" tussen de oren hé.

Dus kzou zeggen wat het resultaat ook zal zijn, je komt er wel door!

[_elke_]

merci loekitje!
ik heb nog 5pogingen over e
heb er wel nog een goed oog in hoor wat t ook mag worden!
komt wel goed en voor iedereen hier mag ik hopen!
bedankt x

[krikkry]

Weet iemand hoe je het beste kan verwerken indien je momenteel geen kinderen kan krijgen?
Ik en mijn vrouw zitten ook met dit probleem.Het knaagt momenteel aan mij en wil het tegen niemand zeggen wat we meemaken, gewoon uit schaamte. Heeft iemand hier ervaring mee, gewoon de verwerking hiervan is voor mij heel moeilijk.het is onwetendheid denk ik. we zijn nu testen aan het doen maar weten het pas binnen een paar maand.Angst en onwetendheid maken me lastig.Ik weet dat op deze forum weinig mannen zitten maar moesten er toch mannen zijn die dit meegemaakt hebben, laat toch iets weten aub.

[Loeki]

Hey Krikkry,

Verwerken is een groot woord hier denk ik. Ik weet niet of dat uberhaupt wel mogelijk is. Het is eerder "omgaan met". Bij ons is het probleem ook de zaadkwaliteit van het ventje. Hij was blij toen we daarachter kwamen, omdat hij zei dat hij liever had dat "het probleem" bij hem lag en niet bij mij, hij zei dat hij dat wel aankon. Hij heeft dat ook schitterend gedaan de hele weg. Ik heb er zelf nooit een punt van gemaakt, we willen een kindje met ons twee, en waarom dat niet zo goed lukt, maakt mij echt helemaal niks uit.

De fertiliteitsarts was trouwens heel snel om erbij te vermelden dat het probleem zich heel erg vaak bij beide partners stelt. Sommige vrouwen worden zwanger met zaad van mindere kwaliteit, en andere niet, terwijl er toch bij die vrouwen niks gevonden wordt. Het is allemaal zo simpel niet... Hoe sneller je stopt met je schuldig te voelen en mekaar verwijten te maken, hoe meer energie je gaat hebben om er op een positieve manier samen voor te gaan. Misschien kan die gedachte je helpen?

Het is idd allemaal niet makkelijk. Kzou zeggen maak mekaar geen verwijten. Probeer erover te praten, maar dat hoeft ook niet eindeloos. Hoogstwaarschijnlijk hebben beide partners in dat praten andere behoeften. Probeer dat te respecteren en zoek de gulden middenweg, zoals je zou doen met eender welk ander probleem in jullie relatie. En weet dat ze tegenwoordig bijna 90% van de koppels met verminderde vruchtbaarheid aan kindjes kunnen helpen, dus hoogstwaarschijnlijk zal het voor jullie ook lukken. Dus zeker de moed niet laten zakken!

Ook niet aarzelen om naar een fertiliteitspsycholoog te gaan als jullie dat zien zitten en praten moeilijk gaat. Je gyne kan je vast aan adressen helpen. Het kan reuze helpen en veel mensen zien er onnodig tegenop.

[bart]

Weet iemand hoe je het beste kan verwerken indien je momenteel geen kinderen kan krijgen?

Ik en mijn vrouw zitten ook met dit probleem.Het knaagt momenteel aan mij en wil het tegen niemand zeggen wat we meemaken, gewoon uit schaamte. Heeft iemand hier ervaring mee, gewoon de verwerking hiervan is voor mij heel moeilijk.

Het is zeer moeilijk om een beste manier te zeggen om nieuws zoals dit te verwerken. Iedereen is anders. Zelf heb ik dit kunnen verwerken door te praten met mijn vrouw. Toen we het nieuws hoorden dat mijn vruchtbaarheid niet is wat het hoorde te zijn, zat zij diep in de put. Ik heb haar eruit kunnen halen, maar omdat ik het toen zelf nog niet verwerkt had, was het nadien haar beurt. Door met elkaar te praten over hoe het verder moet, of we verder gingen enzo, al die vragen, hebben we een 5 tal jaar gedaan.

De onderzoeken die ik heb ondergaan was juist een echo door een uroloog. Hij zei dat alles er goed uitzag.

Schaamte heb ik nooit gehad, omdat ik van mening ben dat je je niet hoeft te schamen voor dingen waar je niets aan kunt doen.

Na die zware 5 jaren vonden we dan ook dat de tijd rijp was om verder te gaan en de hulp van fertiliteitskliniek in te roepen. Bij ons was icsi de enigste mogelijkheid. Na 3e poging hebben wij nu eindelijk ons lang verwachte kindje. Ik moet er wel bij zeggen dat de weg zwaar was, ook tijdens de behandelingen. Ook voor de partner is heel de behandelingscyclus niet te onderschatten, zo heb ik het toch ervaren. Telkens na het finale telefoontje van slecht (of zelfs van goed) nieuws was ook ik uitgeput.

Voor de rest vermeldt loeki al wat ik nog wou vertellen.

Ik weet dat op deze forum weinig mannen zitten maar moesten er toch mannen zijn die dit meegemaakt hebben, laat toch iets weten aub.

met deze

[RV]

Hallo,

Wij zijn nu ongeveer 12 maanden aan het proberen zwanger te raken.

Mijn resultaten geven een lage motiliteit (2%A en 29%B bij 1e test, 3%A en 36%B bij 2e test) en lage morfologie (11% bij beide testen). Verder is alles in orde.

Ons wordt ICSI geadviseerd maar we zien daar tegenop. Weet iemand of er andere mogelijkheden zijn? Evt ook op een natuurlijke wijze? Of is onze kans echt klein?

Dank,
RV

[Cassyke]

Hoi RV,

Bij ons was het idem: slechte mobiliteit, morfologie maar ook wel het aantal. In augustus zijn wij spontaan zwanger geraakt maar helaas is het uitgelopen op een miskraam. De dokters zeggen dat dit heel waarschijnlijk te maken had met een probleem bij de embryo waardoor mijn lichaam het afstootte. Dus ja, spontaan zwanger worden is wel mogelijk hoor, de kans is heel klein maar die is er altijd. Als het aantal bij jou goed is dan hebben jullie iets meer kans maar er is ook meer kans op afwijkingen bij de embryo/foetus...

Wij zijn nu eindelijk zwanger geraakt via ICSI. Ik begrijp volledig dat jullie er tegenop zien hoor! Wij hadden dit ook, we vonden dit onnatuurlijk en hadden het er serieus moeilijk mee. Uiteindelijk hebben we besloten om het toch te doen en gelukkig was het van de eerste keer raak! We hebben er totaal geen spijt van en zijn blij dat deze techniek ons heeft kunnen helpen. Zouden we weer voor de keuze zitten dan zouden we deze beslissing zeker opnieuw nemen!
Maar hieruit moeten jullie zelf geraken. Wegen de voordelen voor jullie op tegen de nadelen? Zijn jullie samen bereid om zo ver te gaan? Kunnen jullie het psychologisch aan? Gaan jullie er kunnen mee leven dat het zo gebeurd is? ...
Dat zijn allemaal vragen dat jullie aan jezelf moeten stellen. Voor sommige lijken dit wel 'domme' en banale vragen maar deze zijn heel belangrijk om deze keuze te maken want niet iedereen kan leven met het feit dat ze via zo'n techniek zijn zwanger geraakt.
Wij stonden vaak stil bij het feit: "gaan we het later zeggen aan ons kindje en zo ja, hoe, hoe zeg je zoiets aan je kind?" Dit leek in de ogen van mijn familie/vrienden heel absurd, hoe kan dit je nu tegenhouden om deze techniek te gebruiken??? Wel, voor ons vormde dit dus wel een probleem. Wat als je kind vraagt: "hoe komen kinderen op de wereld? Ben ik dan ook zo gemaakt?" Tja wat antwoord je daar dan op? Daar staan buitenstaanders niet bij stil maar wij wel. Na lang nadenken hebben we de knoop doorgehakt en de beslissing genomen om er voor te gaan!

Ik hoop dat jullie snel kunnen beslissen en dat jullie natuurlijk ook snel een wondertje mogen verwachten

Greetz
Cassyke

http://onvervuldewens.blogspot.com/

[RV]

Hoi Cassyke,

Dank!

RV

[Cassyke]

Graag gedaan

[imme]

Mijn man en ik proberen al twee jaar zwanger te worden.
alhoewel het aantal zaadcellen zeer laag is en beweeglijkheid enkel trage en klein percentage matige beweeglijkheid weergeven.

Nu starten we met eerste ICSI.

Een exacte oorzaak is niet vastgesteld, je moet je hier klaarblijkelijk bij neerleggen. Het is moeilijk dat je de oplossing niet fysiek kan delen, dat weegt mentaal zwaar.

De dokters hebben ons al meegegeven dat een oorzaak waarschijnlijk nooit kan worden vastgesteld.

We stellen ons nu gewoon de vraag of die pijn en al die vragen weg zullen vallen als we via ICSI zwanger raken. Dat maakt me bang! Zal die druk wegvallen en zal die pijn vervagen van die emotionele rollercoaster.

Toch vinden we het zeker de moeite om via ICSI een poging te wagen. Al is iedere dag ervoor gaan , en er samen voor gaan moeilijk.

Ik wil het voor mezelf en kleine familie houden, mijn man wil dan openheid, je hebt alle twee een andere manier om het te verwerken of aan te pakken en dat valt mij het zwaarst.

[_elke_]

hallo
we zijn ondertussen paar maanden verder,
mijn man heeft 2maand na zij operatie terug zaadcellen laten controleren en alles was vervijfvoudigd! wat op zich veel leek, maar nog steeds niet voldoende natuurlijk!
ze habben ons dan aangeraden om via insiminatie verder t doen.
wij hebben dit even laten bezinken en besloten om na 5jaar even te pauzeren.
we hebben ons leven terug opgenomen en amuseren ons en zijn met zoveel dingen bezig geweest zodat we onze gedachten kunnen verzetten hebben.
nu ben ik meer dan 3weken overtijd en slaat de twijfel terug toe!
zou het of zou het niet?
ik heb weleens vaker cyclus van 6weken maar nu meer dan 7???
had donderdag test gedaan maar die is mislukt, beide bolletjes leeg
dus ga ik nog even de kat uit de boom kijken en afwachten!
ik hou jullie zeker op de hoogte!
xxx

[imme]

Elke,

welke operatie heeft hij precies ondergaan en houdt dat bepaalde risico's in? Hoe moet ik mij zo'n operatie voorstellen? Ga je voor dergelijke controle naar een uroloog?

Is dat pijnlijk, hoe lang in het ziekenhuis enz...

Aangezien ik een goede natuurlijke cyclus heb, geen obstructies,... droom ik er nog altijd van om in de toekomst op natuurlijke wijze zwanger te worden. (zoals iedereen hier denk ik)

Bij ons geloof ik nog steeds in die kans en dat die reëel is door mijn situatie.

grtjs

[_elke_]

hey lieve dvo'tjes
wij waren nog steeds in onze pauzetijd en zijn nu spontaan zwanger geraakt!
totaal onverwachts maar o zo welkom!!!
ik ben ondertussen 17weken dus alles zit goed vast
ik wens jullie allemaal ook nog veel succes! xxx

[_elke_]

Elke,

welke operatie heeft hij precies ondergaan en houdt dat bepaalde risico's in? Hoe moet ik mij zo'n operatie voorstellen? Ga je voor dergelijke controle naar een uroloog?

Is dat pijnlijk, hoe lang in het ziekenhuis enz...

Aangezien ik een goede natuurlijke cyclus heb, geen obstructies,... droom ik er nog altijd van om in de toekomst op natuurlijke wijze zwanger te worden. (zoals iedereen hier denk ik)

Bij ons geloof ik nog steeds in die kans en dat die reëel is door mijn situatie.

grtjs

sorry dat ik niet eerder antwoorde. . .

ik weet niet of je ondertussen al verder staat?
wij hadden bij dr comhaire geweest in aalter om mijn man te onderzoeken
operatie was niet pijnlijk, en na een uurtje mocht hij naar huis, is kijkoperatie x