Onze weg naar eiceldonatie

Mijn man en ik zijn getrouwd in juli 2009 en al snel besloten wij hierna om onze kinderwens te vervullen. In September heb ik mijn spiraal laten weghalen en konden we van start.

December 2010 waren we nog steeds niet zwanger, dus heb ik voor de zekerheid een afspraak gemaakt bij onze Gyn waar we dan ook direct terecht konden. Ik werd toen helemaal onderste boven gedraaid en alles was OK bij mij. Dus nu was mijn man aan de beurt..... en ja daar lag dus het probleem. In de eerste test ronde spraken ze zelfs dat mijn man steriel zou zijn. Maar na de 2de test ronde bleek dat er toch levende cellen bij hem waren en dat wij in aanmerking kwamen voor ICSI. We konden snel aan de slag. Maart 2011 was onze eerste poging in het L.I.F.E. center in Leuven.... mooi al de medicatie genomen..... je wordt klaargemaakt voor pick-up verdoofd en al..... en dan bleek dat mijn eicellen al weg waren? Dat kon gebeuren zij de gyn... ook maakte ik maar gemiddeld 3eicellen aan. Ook dat kon gebeuren. Zonder eigenlijk veel uitleg te krijgen, dacht ik dat ik mij hier gewoon bij moest neerleggen en dat dit toch nog gebeurde bij andere patiënten. Al goed heb ik deze beurt niet moeten aangeven aan de ziekenkas en kregen we nog steeds onze 6 pick-ups. Mijn eerste echte pickup mei 2011 waren 3 eicellen waarvan 2 bevrucht, hiervan werd er 1 ingevroren en 1 terug geplaatst. Mijn gyn was er zeker van dat dit niet mis kon lopen zon mooie embryo's had hij lang niet gezien. Maar jammer genoeg geen zwangerschap. Maar vol goede moed op naar de volgende pick-up. Toch was er bij onze planning met mijn gyn veel verwarring. Ik moest dan bellen als ik men regels had..... moest ik direct alles laten vallen en maken dat ik bij mijn gyn was. Om daar dan aan te komen en te horen dat we helemaal deze maand niet konden starten of omdat het L.I.F.E. center er weer vergeten rekening was mee te houden dat ik geen anticonceptie pil mag nemen. (hier werd blijkbaar een schema altijd gestart met anticonceptie) Ik mocht deze niet nemen daar ik bloedverdunners neem. 2de pick up augustus 2011: 4 eicellen, 3 bevrucht, 1 terug geplaatst en 2 ingevroren. (weer hele mooie embryo's, werd ons gemeld) Bij dit schema was ik zwanger �� blij dat wij waren. Tranen van geluk, eindelijk na 2 jaar zalig zwanger. Maar het geluk werd ons al snel ontnomen. Ondanks de hart activiteit op 9 weken zijn we ons kindje in week 10 nog kwijt gespeeld. Hier had ik dan ook weer een nare ervaring met mijn gyn. De man die mij in heel mijn proces tot zwangerschap zou begeleiden heeft me hier echt behandeld als een vot. Letterlijk, benen open.... tja madam we zijn het kwijt... stopt maar met de utrogeshtan en kleed u maar terug aan. Kan ik nog iets doen???? Mijn schoonmoeder was bij mij..... ja mss een briefje voor haar werk. Tja een briefje voor de consultatie wou hij mij geven maar voor men werk niet. Helemaal ondersteboven van deze belevenis ben ik terug thuis gekomen. Een kleine maand later, besprak ik met mijn man wat we moesten doen. De samen werking met onze gyn voelde helemaal niet goed meer.... maar we hadden schrik onze 3 eicellen die nog ingevroren zaten?? We wisten niet goed wat we daar mee aan moesten, en we hadden schrik dat als we naar een andere dokter of ander centrum zouden trekken we onze eicellen kwijt zouden zijn. Dus ik en mijn man kwamen overéén om mijn gyn nog 1 kans te geven. En dan zouden we verder kijken. 3 de pick up december 2011: 4 eicellen 2 bevrucht 1 terug geplaats en 1 ingevroren. Bij dit schema was er jammer genoeg geen zwangerschap. Eind januari 2012 gingen we onze 4 embryo's laten ontdooien voor terugplaatsing. Hier weer een heel raar verhaal. Als ze mijn cyclus volgden had ik op een maandag mijn terugplaatsing nodig. Normaal worden de eicellen pas 1 dag op voorhand ontdooid. Maar wij kregen van onze gyn het volgende verhaal. Normaal moeten we zondag ontdooien, maar omdat het labo van het L.I.F.E. center in het weekend niet open is werden deze vrijdagavond al ontdooid. En natuurlijk maandag bellen of we mochten komen? Maar al onze eicellen waren slecht geworden. Hierna heb ik even een streep onder onze wens getrokken. Ik had er even genoeg van. Even pauze. Ook bleek er toen een oplossing te zijn voor mijn slecht gehoor (ik ben al van kinds af slechthorend) en heb toen gekozen om eerst mijn gehoor op punt te stellen en dan pas verder voor onze kinderwens te kiezen. oktober 2012 voelde ik mij weer klaar om aan onze kinderwens te sleutelen. Maar wij wilden niet meer verder met onze gyn. Dus ben ik op zoek gegaan naar een ander centra. Zo ben ik bij het middelheim te Edegem terechtgekomen. Deze gyn luisterde echt heel aandachtig naar ons. Ze vroeg hoe het juist kwam dat ik zo weinig eicellen aanmaakte. Maar de echte reden wisten wij natuurlijk niet. Er was ons enkel gemeld dat dat kon gebeuren en dat er nog andere vrouwen zo reageerden als ik. Ook wou deze gyn weten hoe dat mijn bloedverdunners eventueel invloed konden hebben op mijn stimulatie. Maar ook hier konden we haar geen antwoord geven. Mijn nieuwe gyn wist genoeg. Ze wou met mij niet verder voor ze antwoorden had op al haar vragen. Dus ook hier werd ik binnenste buiten gedraaid. Ze kon mij dus al snel uitleggen dat ik een low responder was dus dat ik weinig reserve had. Op zich helemaal niet erg maar natuurlijk als je gestimuleerd moest worden hadden wij minder eicellen. Ook werd er een kleine aanpassing naar mijn bloedverdunners gedaan. Dit alles gaf mij zoveel vertrouwen.... zij wou echt weten hoe en waar het scheef met ons zat. Het probleem lag ook nog steeds bij mijn man. En daar zij mijn medische gegevens van mijn vorige gyn maar niet doorkreeg, dacht zij ook dat ze niet verder moest zoeken. 4de pick up maart 2013: 1ste stimulatie in Edegem. 5 mooie eicellen 4 geplukt...... 3 lege zakjes en 1 gezonde eicel...... �� geen bevruchting. Ondanks het feit dat ik me zo goed voelde in het centrum waren de resultaten nooit zo slecht geweest. Wat was er gebeurd??? Dit kon toch niet??? Altijd zon mega mooie eicellen in het L.I.F.E. center en nu niets??? Mijn gyn zat met haar mond vol tanden, ze wist niet wat zeggen. Het kon 3 redenen hebben, of mijn eicellen zijn van slechte kwaliteit of het was iets dat kan voorvallen of (daar dit andere medicatie was dan ik gewoon was) reageerde ik niet goed op deze medicatie. Hartverscheurend was dit. Ik kon dit niet geloven dat ze nu mijn eicelkwaliteit in twijfel kon trekken??? En in het L.I.V.E. center waren die (volgens het centrum toen) toch altijd meer dan dik in orde?? 5de pick up mei 2013: 2de stimulatie Edegem, 6 eicellen zoveel had ik er nog nooit niet gehad!!! Maar bij de pluk liep het mis. Er zat een bloevat voor mijn eiertak en daarom konden ze niet aan al mijn eicellen aan. Toch hadden ze er 3 kunnen plukken. Hier weer geen enkele bevruchting. Mijn gyn was het beu, ze kreeg geen resultaten van mijn vorige gyn dus heeft ze mij verder laten nakijken. En wat bleek dat ik de ziekte van hashimoto had. Mijn schildklier werkt niet of te traag. (deze heeft ook invloed op heel uw hormonaal stelsel en bemoeilijkt ook het zwanger blijven) Ook zou ik hierdoor in mijn vervroegde menopauze komen. Maar als ik mijn medicatie hiervoor op tijd zou nemen kon het geen kwaad. Dit was weer een zware doffer. Ook hadden ze bij deze pick up een vuile afscheiding gezien en wou ze een kijkoperatie doen. In die zelfde week had ik ook nog eens terug bloedklonters aangemaakt. En dat was de druppel. Ik was op, ik kon niet meer vechten en dan ben ik thuis gebleven met een zware depessie. 17 juni 2013 kijkoperatie: geen enkele afwijking te zien��. Mijn gyn zei me dat mijn baarmoeder zo in de boekjes kon. Dus dat was dan toch wel een opluchting. Ondanks dat ik nu wel zeker wist dat mijn eicelkwaliteit fors was afgenomen wou ik toch nog 1 poging ondernemen zodat ik samen met mijn man een kindje kon krijgen. september 2013 6de pick up: 8 eicellen in de maak. 6 kunnen plukken 4 goede..... geen ��. Mijn gyn had zo nog goede hoop, maar het mocht niet. Toch wou zij het hier niet bij laten. Daar zij nog steeds mijn medische gegevens van mijn eerst 3 pick ups had gekregen, had zij via het hoofd van het labo in het Middelheim de resultaten in het labo van het L.I.F.E. center laten opvragen. En hier stonden we dan met onze voeten aan de grond genageld. De resultaten van de eerste 3 pogingen in het L.I.F.E. center waren helemaal niet goed. Toen al was het duidelijk dat mijn eicellen niet van goede kwaliteit waren. Toch hadden ze ons hier nooit iets van gezegd. Als we dat hadden geweten, hadden we andere beslissingen kunnen maken....... maar ja.... hier konden wij dus niets meer aan veranderen. Onze opties nu nog..... adoptie of donor. In heel mijn verhaal ben ik altijd goed gesteund geweest door mijn beste vriendin. Zij heeft al een mooie zoon van 9. En zij heeft mij altijd gezegd dat zij mij ook eicellen wou geven moest het nodig zijn. Maar er waren een paar voorwaarden. Deze eicellen waren niet voor wisseldonatie of voor andere koppels. Ze waren voor mij en voor niemand anders. Ik dacht nooit dat ze het echt meende. Maar toen deze dag aankwam..... moesten wij het zelf niet meer vragen.... ze stond er op. in oktober 2013 heeft zij al de testen doorstaan en zij is in januari 2014 officieel goed gekeurd. Wat word dit spannend!! Vandaag zijn al de documenten getekend en deze week beginnen wij met ons schema. Hopelijk hebben wij onze portie tegenslag nu gehad en zijn we nu wel op het juiste spoor.

Kristine