Gezocht ! getuigenissen over onvruchtbaarheid, oud en recent

In de laatste 70 jaar is onze omgang met de kinderwens diepgaand veranderd. Lange tijd kon wie onvruchtbaar of verminderd vruchtbaar was enkel via adoptie een gezin stichten.

Toen kwamen er operaties, hormoonbehandelingen, (donor)inseminatie, IVF, ICSI. Sommige mensen werden door deze behandelingen zwanger, anderen kregen alleen maar valse hoop. Ook de tijdsgeest veranderde. Toch bleef, en blijft, onvruchtbaarheid voor velen een taboe.

Voor een onderzoek over de geschiedenis van onvruchtbaarheid (1945-heden) aan de KU Leuven, is Tinne Claes op zoek naar wensouders van verschillende generaties die willen spreken over hoe zij hun vruchtbaarheidsproblemen beleefden. Families waarin zowel ouders als kinderen te maken kregen met een moeilijk te vervullen kinderwens worden in het bijzonder aangemoedigd om deel te nemen aan het onderzoek, omdat zij de geschiedenis erg tastbaar maken.

Alle getuigenissen zijn welkom: personen die kinderloos bleven, adopteerden, zich engageerden in de pleegzorg, kozen voor een medische behandeling... Ook wie kinderen kreeg, maar minder of later dan gewenst, kan getuigen. Hoe gingen jij, je partner, je omgeving om met onvruchtbaarheid of verminderde vruchtbaarheid? Hoe kijk jij hierop terug?

De bedoeling is om een boek te schrijven over de geschiedenis van onvruchtbaarheid met oog voor menselijke verhalen. Om zo het onderling begrip voor elkaar te vergroten en taboes te doorbreken waar nodig.

Indien jij bereid bent om je verhaal te delen, kan je Tinne contacteren op: tinne.claes@kuleuven.be, 0474/59 35 19. Getuigen kan in volledige anonimiteit.