Zwanger worden door adoptie
Dit is een uitreksel uit het verhaal van Marijke die na een lange rit op de medische mallemolen vol overtuiging koos voor adoptie.
Een hele tijd geleden deed ik op een avond in Brussel ons verhaal. Het zwanger willen worden, het niet lukken, de onderzoeken, de behandelingen en uiteindelijk de beslissing om te adopteren.
Het deed 1 van de vrouwen in de groep onmiddellijk opmerken … ah, adopteren, dan ben je binnenkort natuurlijk zwanger.
Ik pareerde het toen met cijfers en statistieken waaruit blijkt dat er maar 5% van de koppels die adopteren zwanger worden. En diezelfde 5% vind je terug bij die koppels die niet adopteren.
Dus, adoptie is niet de eenvoudige manier om zwanger te worden. Het voelt zelfs als een belediging als mensen zo’n opmerking maken. Het feit dat mensen denken dat je door je adoptie zwanger zal worden, doet alles wat je daarvoor geprobeerd hebt teniet. Je intelligentie (hé, je leert echt wel iets bij van die medische periode), de kunde van je dokter, het labo, de verpleegsters en al de andere mensen die van dichtbij betrokken waren bij de behandelingen. Alles wordt teniet gedaan met de opmerking dat je nu zeker zwanger zal worden.
Bij koppels waar er een duidelijke oorzaak is waarom ze niet zwanger worden, moet dit al helemaal erg zijn. Alsof het ondertekenen van een adoptiecontract dichtgeslibte eileiders wonderbaarlijk weer open doet gaan. Alsof het huisbezoek van de maatschappelijk assistent het onbeweeglijke sperma weer doet zwemmen als een kudde geile goudvissen. Alsof het betalen van je eerste zware adoptiefactuur ineens die baarmoeder vol blutsen en kuilen verandert in een donzige kinderkamer…..
Ook bij onverklaarde onvruchtbaarheid pikken zo’n opmerkingen. Ik weet dat de kans bestaat dat ik ooit nog zwanger word. Er is geen reden waarom we niet zwanger zouden kunnen worden en ik heb nog een goede 10 jaar voor mevrouw menopauze haar intrede kan doen.
Maar, als mensen zo’n opmerking maken, dan krijg ik het gevoel dat ze niet begrijpen dat dat zwanger worden voor ons eigenlijk niet meer hoeft. Zeker nu niet ….
Het idee dat ik nu zwanger zou worden, doet me duizelen. Doet me lichtjes misselijk worden. Doet me zin krijgen om bij ons volgend supermarktbezoek nog eens langs de rayon met de condooms te wandelen.
Ik wil helemaal niet zwanger worden. Ik kijk zo uit naar ons kindje uit Afrika! Ons kindje is er al, is waarschijnlijk al geboren en wacht nu alleen op de kennismaking met ons. Dat idee geef ik niet zomaar op.
Ik wist altijd dat adoptie een mogelijkheid was voor ons om een gezin te stichten. Maar ik kon nooit vermoeden hoe erg je uitkijkt naar dat kindje van ver. Ik zou nooit hebben kunnen voorspellen dat ik zelfs niet zwanger zou willen zijn. Niet nu, niet nu ons kindje zo dichtbij is.
En eens ons kindje er is?
Dan is zwanger worden enkel een snellere en goedkopere manier om een kindje te krijgen. Dus in die zin zou een zwangerschap welkom zijn.
Maar anders? Dan vertrekken we binnen een jaar of twee weer op avontuur….