Je gezin vormen met hulp van een donor is niemand zijn eerste keuze. Maar een donorgezin is gewoonweg anders (zoals een adoptief gezin of een pleeggezin), niet meer maar ook niet minder. Wel is het zo dat er in de maatschappij, de media, en in onze omgeving nog niet veel gesproken wordt over donorgezinnen. Men lijkt nog wat terughoudend om erover te praten, al is dit het laatste jaar aan het veranderen.

Dan kom je aan die kassa ... ‘Ik heb een boek besteld’ - ‘Ja, welk was dat?’ (dan staan er allemaal mensen achter u) - 'De onvervulde kinderwens’. Dat is zo een van die momenten dat ik er graag een tasje bij wil, zo snel mogelijk wil afrekenen en verdwijnen. Andere momenten als ik een boek koop loop ik daar gerust mee over straat, maar dit is anders. (Man, sperma receptie)

Ik heb geen idee of dat dit in België door de maatschappij algemeen aanvaard wordt. En dat is in zekere zin, het is niet dat ik daar last van heb, maar het is iets dat ik graag zou weten. Het is risk assessment, hé. Als je weet dat 90% van de mensen er perfect OK mee zijn, weet je ook dat als ik het aan iemand vertel ga ik 90% kans hebben dat alles in orde is. Maar ik weet het echt niet hoe dat mensen in België er op reageren. (Man, sperma receptie)