Te horen krijgen dat je verminderd vruchtbaar bent is niet prettig. Waarom overkomt mij dit, wat is er mis met mij? Het zijn vragen die veel mensen met een verminderde vruchtbaarheid zich stellen. Iets wat heel normaal is, kinderen krijgen, lijk jij niet te kunnen.

Voor vrouwen komt daar de extra factor bij dat het grootste deel van de fertiliteitsbehandelingen op hun schouders terechtkomen. Of de oorzaak van de verminderde vruchtbaarheid nu gekend is of niet, of ze bij de man ligt of bij de vrouw… de meeste behandelingen gebeuren bij de vrouw. Zij moet prikken, puffen, bloed laten prikken, geregeld gynaecologische onderzoeken laten doen… Ben je een vrouw dan is het in jouw lichaam dat de hormoonhuishouding wordt gewijzigd. Het sperma -bij kunstmatige inseminatie- of de embryo’s -bij IVF- worden in jouw baarmoeder ingebracht.

De ochtend na de diagnose keek ik in de spiegel. Ik zag een andere vrouw, minder vrouw…

Ook al heb je als vrouw het slagen van zo’n behandeling op geen enkele manier in de hand, toch voelen veel vrouwen het als een persoonlijk falen aan als een behandelingscyclus niet in een zwangerschap uitmondt.

De grotere emotionaliteit die je ervaart en de veranderingen in je lichaam door de medicatie maken dat je het gevoel kan hebben dat je jezelf niet meer herkent of in de hand hebt. Veel vrouwen vrezen dat ze niet meer aantrekkelijk zijn. Ze beginnen zich onzeker te voelen, niet alleen met betrekking tot de fertiliteitsbehandelingen, maar vaak ook op andere terreinen van hun leven.

Je hebt geen controle op de behandelingen. Na een tijdje veralgemeent dat gevoel zich en heb je de indruk dat je over niets in je leven nog controle hebt.

Onderzoek toont aan dat maar liefst de helft van de vrouwen in een IVF-behandeling symptomen van een milde depressie vertonen, een kleine 20 procent is zelfs matig tot ernstig depressief. Bij een aantal vrouwen kan het zelfbeeld zo te lijden hebben gehad dat dit nog een hele tijd doorspeelt, zelfs als de behandeling succesvol is afgerond.

  • Zo blijf je jouw zelfvertrouwen voeden

    Behandelingen, zeker als ze een tijdje duren, kunnen beginnen knagen aan je zelfvertrouwen en je zelfwaardegevoel. Daarom is het belangrijk actief je zelfwaardegevoel te versterken.

    • Zoek activiteiten waarin je je kan uitleven, waarin je een andere rol speelt en een ander stuk toont van wie je bent.
    • Zoek nieuwe manieren om je vrouwelijk of mannelijk te voelen.
    • Herinner je geregeld waar jij vreugde en plezier uit putte toen jouw kinderwens nog niet aan de orde was of je nog geen vermoeden had van problemen. Kan je die zaken terug meer in je leven brengen?
    • Zijn babyborrels en andere gelegenheden waar het veel om kinderen draait te moeilijk voor jou, besef dan dat je ook het recht hebt om ‘neen’ te zeggen. Je hoeft niet op alle uitnodigingen in te gaan. Of je kan je bezoek aanpassen aan jouw noden: je houdt het bijvoorbeeld kort, je gaat buiten de bezoekuren, je neemt een vriend(in) mee… Zoek hierin een goed evenwicht. Sociale situaties waarin het om kinderen draait volledig vermijden leidt op langere termijn net tot meer stress en een lager welbevinden.
    • Besef dat je niet altijd bezig moet zijn of iets moet doen. Er gewoon zijn en genieten van het moment is soms de beste vorm van zelfzorg.
  • Moeizame weg met diepgevroren spermacellen

    Ons verhaal begint eigenlijk lichtjes anders dan dat van de meesten hier en ik doe dit vooral omdat ik nood heb alles eens op een rijtje te zetten. Mijn man heeft leukemie overwonnen en is zo goed als steriel verklaard door de chemo en bestralingen. Ik heb hem pas nadien leren kennen en wist van in het begin dat kinderen krijgen niet gemakkelijk zou zijn. Tot nu toe had ik nooit een grote behoefte gehad om kinderen te krijgen maar van hem wist ik meteen dat hij de vader van mijn kind(eren) ging worden.

    Lees meer
  • Een verhaal van overstimulatie

    Na ettelijke voorafgaande mislukte behandelingen en diepe ontgoochelingen beslisten we algauw om over te stappen naar IVF. Na een intakegesprek wisten we ongeveer wat ons te wachten stond en waren we onder de indruk van de omvang en duur van de behandeling …

    Lees meer

  • De emotionele prijs van vruchtbaarheidsbehandelingen

    Op 27 april 2007 verscheen in de weekendkrant van De Standaard het volgende artikel. Lees de verhalen van onze leden Chloe, Sofie, Marieke met commentaarstukjes van De Verdwaalde Ooievaar en Sabine Markovitz (psychologe ZOL, Genk).

    Lees meer

  • Sylvie legt een ei

    Sylvie is 32 en zit intussen bijna 2 jaar in de medische behandelingsmolen. “Haar ei leggen” betekent voor haar erover te praten. Sylvie legde hier haar virtuele ei half 2007, intussen is er een vervolg aan haar verhaal.

    Lees meer

  • Heidi en haar pompje “Bob”

    Heidi stopt met de pil en blijkt onmiddellijk overtijd. Zwanger ?! Neen dus. Ze heeft geen eisprong. Haar arts stelt haar voor een HRF-pompje te gebruiken. Heidi en Bart noemen hun pompje “Bob”…

    Lees meer

  • Een woordje van een vrijwilliger: balans 2008

    In 2008 werd ik vrijwilliger bij De Verdwaalde Ooievaar. Na een tijdje rondsurfen op het forum wou ik meer doen dan voor de triljoenste keer mijn hart uitstorten online.

    Lees meer
  • Een verhaal over KID

    Een verhaal over een man die te horen kreeg dat hij absoluut geen kindjes kon krijgen maar toch hoopvol mag uitkijken naar een eerste.

    Lees meer